niedziela, 30 sierpnia 2015

Słowo Boże na niedzielę - 30.08.2015

"Mojżesz powiedział do ludu izraelskiego: A teraz, Izraelu, słuchaj praw i nakazów, które uczę was wypełniać, abyście żyli i doszli do posiadania ziemi, którą wam daje Pan, Bóg waszych ojców. Nic nie dodacie do tego, co ja wam nakazuję, i nic z tego nie odejmiecie, zachowując nakazy Pana, Boga waszego, które na was nakładam. Strzeżcie ich i wypełniajcie je, bo one są waszą mądrością i umiejętnością w oczach narodów, które usłyszawszy o tych prawach powiedzą: Z pewnością ten wielki naród to lud mądry i rozumny. Bo któryż naród wielki ma bogów tak bliskich, jak Pan, Bóg nasz, ilekroć Go wzywamy? Któryż naród wielki ma prawa i nakazy tak sprawiedliwe, jak całe to Prawo, które ja wam dziś daję?" (Pwt 4,1-2.6-8).

Panie, Ty jesteś moim Bogiem, Ciebie pragnę słuchać. Twoje pouczenia są moją mądrością. Bądź uwielbiony.
(fot.nsj.diecezja.lublin.pl)



(Ps 15,1-5)
REFREN: Prawy zamieszka w domu Twoim, Panie

Kto zamieszka na Twej górze świętej?
Ten, kto postępuje nienagannie, działa sprawiedliwie
i mówi prawdę w swym sercu,
kto swym językiem oszczerstw nie głosi.

Kto nie czyni bliźniemu nic złego,
nie ubliża swoim sąsiadom,
kto za godnego wzgardy uważa złoczyńcę,
ale szanuje tego, kto się boi Pana.

Kto dotrzyma przysięgi dla siebie niekorzystnej,
kto nie daje swych pieniędzy na lichwę
i nie da się przekupić przeciw niewinnemu.
Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje.

 (Jk 1,17-18.21b-22.27)
"Każde dobro, jakie otrzymujemy, i wszelki dar doskonały zstępują z góry, od Ojca świateł, u którego nie ma przemiany ani cienia zmienności. Ze swej woli zrodził nas przez słowo prawdy, byśmy byli jakby pierwocinami Jego stworzeń. a przyjmijcie w duchu łagodności zaszczepione w was słowo, które ma moc zbawić dusze wasze. Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie. Religijność czysta i bez skazy wobec Boga i Ojca wyraża się w opiece nad sierotami i wdowami w ich utrapieniach i w zachowaniu siebie samego nieskalanym od wpływów świata.

(Jk 1,18)
Ze swej woli zrodził nas przez słowo prawdy, abyśmy byli jakby
pierwocinami Jego stworzeń.

(Mk 7,1-8.14-15.21-23)
Zebrali się u Niego faryzeusze i kilku uczonych w Piśmie, którzy
przybyli z Jerozolimy. I zauważyli, że niektórzy z Jego uczniów brali
posiłek nieczystymi, to znaczy nie obmytymi rękami. Faryzeusze bowiem, i
w ogóle Żydzi, trzymając się tradycji starszych, nie jedzą, jeśli
sobie rąk nie obmyją, rozluźniając pięść. I /gdy wrócą/ z rynku,
nie jedzą, dopóki się nie obmyją. Jest jeszcze wiele innych
/zwyczajów/, które przejęli i których przestrzegają, jak obmywanie
kubków, dzbanków, naczyń miedzianych. Zapytali Go więc faryzeusze i
uczeni w Piśmie: Dlaczego Twoi uczniowie nie postępują według tradycji
starszych, lecz jedzą nieczystymi rękami? Odpowiedział im: Słusznie
prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach, jak jest napisane: Ten lud
czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci Mnie na
próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi. Uchyliliście przykazanie
Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji, /dokonujecie obmywania dzbanków
i kubków. I wiele innych podobnych rzeczy czynicie/. Potem przywołał
znowu tłum do siebie i rzekł do niego: Słuchajcie Mnie, wszyscy, i
zrozumiejcie! Nic nie wchodzi z zewnątrz w człowieka, co mogłoby
uczynić go nieczystym; lecz co wychodzi z człowieka, to czyni człowieka
nieczystym. Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli,
nierząd, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość,
przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota.

Całe to zło z wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym.

14 komentarzy:

  1. "Każde dobro, jakie otrzymujemy, i wszelki dar doskonały zstępują z góry, od Ojca świateł"
    - dziękuję Panie za wszelkie dobro, które od Ciebie otrzymuję

    OdpowiedzUsuń
  2. Poniedziałek, 31 sierpnia 2015

    (1 Tes 4,13-18)
    Nie chcemy, bracia, waszego trwania w niewiedzy co do tych, którzy
    umierają, abyście się nie smucili jak wszyscy ci, którzy nie mają
    nadziei. Jeśli bowiem wierzymy, że Jezus istotnie umarł i
    zmartwychwstał, to również tych, którzy umarli w Jezusie, Bóg
    wyprowadzi wraz z Nim. To bowiem głosimy wam jako słowo Pańskie, że my,
    żywi, pozostawieni na przyjście Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy
    pomarli. Sam bowiem Pan zstąpi z nieba na hasło i na głos archanioła, i
    na dźwięk trąby Bożej, a zmarli w Chrystusie powstaną pierwsi. Potem
    my, żywi i pozostawieni, wraz z nimi będziemy porwani w powietrze, na
    obłoki naprzeciw Pana, i w ten sposób zawsze będziemy z Panem. Przeto
    wzajemnie się pocieszajcie tymi słowami!

    (Ps 96,1.3-5.11-13)
    REFREN: Pan Bóg nadchodzi, aby sądzić ziemię

    Śpiewajcie Panu pieśń nową,
    śpiewaj Panu, ziemio cała.
    Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów,
    rozgłaszajcie cuda pośród wszystkich ludów.

    Wielki jest Pan, godzien wielkiej chwały,
    budzi trwogę najwyższą, większą niż inni bogowie.
    Bo wszyscy bogowie pogan są tylko ułudą,
    Pan zaś stworzył niebiosa.

    Niech się radują niebiosa i ziemia weseli,
    niech szumi morze i wszystko, co je napełnia.
    Niech się cieszą pola i wszystko, co na nich rośnie,
    niech wszystkie drzewa w lasach wykrzykują z radości.

    Przed obliczem Pana, który się zbliża,
    który już się zbliża, by osądzić ziemię.
    On będzie sądził świat sprawiedliwie,
    a ludy według swej prawdy.

    (Łk 4,18)
    Duch Pański spoczywa na Mnie, posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą
    nowinę.

    (Łk 4,16-30)
    Jezus przyszedł do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał
    się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. Podano Mu
    księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, natrafił na miejsce,
    gdzie było napisane: Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie
    namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom
    głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał
    wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana. Zwinąwszy księgę oddał
    słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Nim utkwione.
    Począł więc mówić do nich: Dziś spełniły się te słowa Pisma,
    któreście słyszeli. A wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym
    wdzięku słowom, które płynęły z ust Jego. I mówili: Czy nie jest to
    syn Józefa? Wtedy rzekł do nich: Z pewnością powiecie Mi to
    przysłowie: Lekarzu, ulecz samego siebie; dokonajże i tu w swojej
    ojczyźnie tego, co wydarzyło się, jak słyszeliśmy, w Kafarnaum. I
    dodał: Zaprawdę, powiadam wam: żaden prorok nie jest mile widziany w
    swojej ojczyźnie. Naprawdę, mówię wam: Wiele wdów było w Izraelu za
    czasów Eliasza, kiedy niebo pozostawało zamknięte przez trzy lata i
    sześć miesięcy, tak że wielki głód panował w całym kraju; a Eliasz
    do żadnej z nich nie został posłany, tylko do owej wdowy w Sarepcie
    Sydońskiej. I wielu trędowatych było w Izraelu za proroka Elizeusza, a
    żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Syryjczyk Naaman. Na te słowa
    wszyscy w synagodze unieśli się gniewem. Porwali Go z miejsca, wyrzucili
    Go z miasta i wyprowadzili aż na stok góry, na której ich miasto było
    zbudowane, aby Go strącić. On jednak przeszedłszy pośród nich oddalił
    się.

    Komentarz

    Możemy znać kogoś w taki sposób, który zamyka nas przed prawdziwym
    poznaniem. Gdy Jezus odwiedza swoje rodzinne miasto, jego mieszkańcy nie
    potrafią poznać Go w nowy sposób, to jest przez wiarę. Co więcej, gdy
    słyszą Jego upomnienie, oburzają się i wpadają w gniew, a tym samym
    coraz bardziej oddalają się od rozpoznania w Nim Mesjasza. Oddala się i
    sam Jezus. Powróci jednak w dniu ostatecznym, aby wskrzesić swoich
    sąsiadów i znajomych z Nazaretu, aby wskrzesić także nas lub porwać
    nas "na obłoki", jeśli Jego powrót nastąpi w czasie naszego
    życia. Naucz nas, Panie, rozpoznać czas Twojego nawiedzenia.

    O. Michał Mrozek OP, "Oremus" sierpień 2009, s. 139

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. "....zawsze będziemy z Panem" -Panie pragnę zawsze być z Tobą Ewa K....

      Usuń
  3. Wtorek, 1 września 2015

    Wspomnienie bł. Bronisławy, dziewicy

    (1 Tes 5,1-6.9-11)
    Nie potrzeba wam, bracia, pisać o czasach i chwilach. Sami bowiem
    dokładnie wiecie, że dzień Pański przyjdzie tak, jak złodziej w nocy.
    Kiedy bowiem będą mówić: Pokój i bezpieczeństwo - tak niespodzianie
    przyjdzie na nich zagłada, jak bóle na brzemienną, i nie ujdą. Ale wy,
    bracia, nie jesteście w ciemnościach, aby ów dzień miał was zaskoczyć
    jak złodziej. Wszyscy wy bowiem jesteście synami światłości i synami
    dnia. Nie jesteśmy synami nocy ani ciemności. Nie śpijmy przeto jak
    inni, ale czuwajmy i bądźmy trzeźwi! Ponieważ nie przeznaczył nas
    Bóg, abyśmy zasłużyli na gniew, ale na osiągnięcie zbawienia przez
    Pana naszego Jezusa Chrystusa, który za nas umarł, abyśmy, czy żywi,
    czy umarli, razem z Nim żyli. Dlatego zachęcajcie się wzajemnie i
    budujcie jedni drugich, jak to zresztą czynicie.

    (Ps 27,1.4.13-14)
    REFREN: W krainie życia ujrzę dobroć Boga

    Pan moim światłem i zbawieniem moim,
    kogo miałbym się lękać?
    Pan obrońcą mego życia,
    przed kim miałbym czuć trwogę?

    O jedno tylko proszę, o to zabiegam,
    żebym mógł zawsze przebywać w Jego domu
    przez wszystkie dni życia.
    Abym kosztował słodyczy Pana,
    stale się radował Jego świątynią.

    Wierzę, że będę oglądał dobra Pana
    w krainie żyjących.
    Oczekuj Pana, bądź mężny,
    nabierz odwagi i oczekuj Pana.

    (Łk 7,16)
    Wielki prorok powstał wśród nas, i Bóg nawiedził lud swój.

    (Łk 4,31-37)
    Jezus udał się do Kafarnaum, miasta w Galilei, i tam nauczał w szabat.
    Zdumiewali się Jego nauką, gdyż słowo Jego było pełne mocy. A był w
    synagodze człowiek, który miał w sobie ducha nieczystego. Zaczął on
    krzyczeć wniebogłosy; Och, czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku?
    Przyszedłeś nas zgubić? Wiem, kto jesteś: Święty Boży. Lecz Jezus
    rozkazał mu surowo: Milcz i wyjdź z niego! Wtedy zły duch rzucił go na
    środek i wyszedł z niego nie wyrządzając mu żadnej szkody. Wprawiło
    to wszystkich w zdumienie i mówili między sobą: Cóż to za słowo? Z
    władzą i mocą rozkazuje nawet duchom nieczystym, i wychodzą. I wieść
    o Nim rozchodziła się wszędzie po okolicy.

    Komentarz

    Bóg obiecał, że tak jak Jezus zmartwychwstał, również my powstaniemy
    z martwych. Zanim jednak to się stanie, musi być "pokorne kroczenie
    za Jego krzyżem". Taką drogą podążała dzisiejsza patronka, bł.
    Bronisława (ok.1200-1259), oraz inni święci. Wezwanie do pójścia za
    Chrystusem drogą krzyża jest wpisane w Dobrą Nowinę, którą z całą
    mocą przekazywali Apostołowie i nadal głosi Kościół. Na ile jesteśmy
    zdolni je zrozumieć i przyjąć? Na ile jesteśmy gotowi pójść za
    Panem, naśladując Go w niesieniu krzyża?

    Anna Lutostańska, "Oremus" wrzesień 2003, s. 4

    OdpowiedzUsuń
  4. "Nie jesteśmy synami nocy ani ciemności. Nie śpijmy przeto jak
    inni, ale czuwajmy i bądźmy trzeźwi! Ponieważ nie przeznaczył nas
    Bóg, abyśmy zasłużyli na gniew, ale na osiągnięcie zbawienia przez
    Pana naszego Jezusa Chrystusa, który za nas umarł, abyśmy, czy żywi,
    czy umarli, razem z Nim żyli" - Panie dziękuję za to,że przeznaczyłeś mnie na osiągnięcie zbawienia Ewa K....

    OdpowiedzUsuń
  5. Środa, 2 września 2015

    (Kol 1,1-8)
    Paweł, z woli Bożej apostoł Chrystusa Jezusa, i Tymoteusz, brat, do
    świętych i wiernych w Chrystusie braci w Kolosach: łaska wam i pokój od
    Boga, Ojca naszego! Dzięki czynimy Bogu, Ojcu Pana naszego Jezusa
    Chrystusa, zawsze, ilekroć modlimy się za was - odkąd usłyszeliśmy o
    waszej wierze w Chrystusie Jezusie i o waszej miłości, jaką żywicie dla
    wszystkich świętych - z powodu nadziei /nagrody/ odłożonej dla was w
    niebie. O niej to już przedtem usłyszeliście dzięki głoszeniu prawdy -
    Ewangelii, która do was dotarła. Podobnie jak jest na całym świecie,
    tak również i u was, owocuje ona i rośnie od dnia, w którym
    usłyszeliście i poznali łaskę Boga w /jej/ prawdzie według tego, jak
    nauczyliście się od umiłowanego współsługi naszego Epafrasa. Jest on
    wiernym sługą Chrystusa zastępującym nas; on też nam ukazał waszą
    miłość w Duchu.

    (Ps 52,10-11)
    REFREN: Ufam na wieki łaskawości Boga

    Ja zaś jak oliwka kwitnąca w domu Bożym,
    na wieki zaufam łaskawości Boga.
    Będę Cię sławił na wieki za to, coś uczynił,
    polegał na Twym imieniu,
    ponieważ jest dobre dla ludzi oddanych Tobie.

    (Łk 4,18)
    Pani posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił
    wolność.

    (Łk 4,38-44)
    Po opuszczeniu synagogi w Kafarnaum Jezus przyszedł do domu Szymona. A
    wysoka gorączka trawiła teściową Szymona. I prosili Go za nią. On
    stanąwszy nad nią rozkazał gorączce, i opuściła ją. Zaraz też
    wstała i usługiwała im. O zachodzie słońca wszyscy, którzy mieli
    cierpiących na rozmaite choroby, przynosili ich do Niego. On zaś na
    każdego z nich kładł ręce i uzdrawiał ich. Także złe duchy
    wychodziły z wielu, wołając: Ty jesteś Syn Boży! Lecz On je gromił i
    nie pozwalał im mówić, ponieważ wiedziały, że On jest Mesjaszem. Z
    nastaniem dnia wyszedł i udał się na miejsce pustynne. A tłumy szukały
    Go i przyszły aż do Niego; chciały Go zatrzymać, żeby nie odchodził
    od nich. Lecz On rzekł do nich: Także innym miastom muszę głosić
    Dobrą Nowinę o królestwie Bożym, bo na to zostałem posłany. I
    głosił słowo w synagogach Judei.

    Komentarz

    Sercem dzisiejszej liturgii słowa jest modlitwa Chrystusa o zaraniu dnia.
    Jezus opuszcza na chwilę potrzebujących Go ludzi, aby dziękować za
    dzieła dokonane minionego dnia, a zarazem podjąć nową misję. Udaje
    się w "miejsce pustynne", aby być tylko z Ojcem. Dzięki
    zażyłej z Nim więzi może skutecznie nieść orędzie Ewangelii. Każda
    Eucharystia jest - jak modlitwa Jezusa - dziękczynieniem i posłaniem.

    S. Maria Elia i ks. Wojciech Skóra MIC, "Oremus" wrzesień 2001,
    s. 21

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. "Będę Cię sławił na wieki za to, coś uczynił" - Ewa K....

      Usuń
  6. Czwartek, 3 września 2015

    Wspomnienie św. Grzegorza Wielkiego, papieża i doktora Kościoła

    (Kol 1,9-14)
    Od dnia, w którym usłyszeliśmy o was, nie przestajemy za was się
    modlić i prosić /Boga/, abyście doszli do pełnego poznania Jego woli, w
    całej mądrości i duchowym zrozumieniu, abyście już postępowali w
    sposób godny Pana, w pełni Mu się podobając, wydając owoce wszelkich
    dobrych czynów i rosnąc przez głębsze poznanie Boga. Niech moc Jego
    chwały w pełni was umacnia do /okazywania/ wszelkiego rodzaju
    cierpliwości i stałości. Z radością dziękujcie Ojcu, który was
    uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. On uwolnił
    nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego
    Syna, w którym mamy odkupienie - odpuszczenie grzechów.

    (Ps 98,2-6)
    REFREN: Pan Bóg okazał ludziom swe zbawienie

    Pan okazał swoje zbawienie,
    na oczach pogan objawił swoją sprawiedliwość.
    Wspomniał na dobroć i na wierność swoją
    dla domu Izraela.

    Ujrzały wszystkie krańce ziemi
    zbawienie Boga naszego.
    Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio,
    cieszcie się, weselcie i grajcie.

    Śpiewajcie Panu przy wtórze cytry,
    przy wtórze cytry i przy dźwięku harfy,
    przy trąbach i przy dźwiękach rogu,
    na oczach Pana, Króla, się radujcie.

    (Mt 4,19)
    Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi.

    (Łk 5,1-11)
    Gdy tłum cisnął się do Jezusa, aby słuchać słowa Bożego, a On stał
    nad jeziorem Genezaret - zobaczył dwie łodzie, stojące przy brzegu;
    rybacy zaś wyszli z nich i płukali sieci. Wszedłszy do jednej łodzi,
    która należała do Szymona, poprosił go, żeby nieco odbił od brzegu.
    Potem usiadł i z łodzi nauczał tłumy. Gdy przestał mówić, rzekł do
    Szymona: Wypłyń na głębię i zarzućcie sieci na połów! A Szymon
    odpowiedział: Mistrzu, całą noc pracowaliśmy i niceśmy nie ułowili.
    Lecz na Twoje słowo zarzucę sieci. Skoro to uczynili, zagarnęli tak
    wielkie mnóstwo ryb, że sieci ich zaczynały się rwać. Skinęli więc
    na współtowarzyszy w drugiej łodzi, żeby im przyszli z pomocą. Ci
    podpłynęli; i napełnili obie łodzie, tak że się prawie zanurzały.
    Widząc to Szymon Piotr przypadł Jezusowi do kolan i rzekł: Odejdź ode
    mnie, Panie, bo jestem człowiek grzeszny. I jego bowiem, i wszystkich jego
    towarzyszy w zdumienie wprawił połów ryb, jakiego dokonali; jak
    również Jakuba i Jana, synów Zebedeusza, którzy byli wspólnikami
    Szymona. Lecz Jezus rzekł do Szymona: Nie bój się, odtąd ludzi
    będziesz łowił. I przyciągnąwszy łodzie do brzegu, zostawili wszystko
    i poszli za Nim.

    Komentarz

    Papież Grzegorz Wielki (540-604) jest jednym z największych świętych i
    Ojców Kościoła zachodniego. Przyczynił się do wzrostu jedności
    Kościoła, zreformował liturgię, ujednolicając i upowszechniając
    obrządek rzymski, pozostawił po sobie liczne pisma, czytane i komentowane
    do dziś. On również - jeszcze nim został papieżem - zapoczątkował
    praktykę tzw. Mszy gregoriańskich za zmarłych. Pomimo wielkich dokonań
    był człowiekiem bardzo pokornym. Na początku swego pontyfikatu nadał
    sobie tytuł (używany przez papieży do dziś): "sługa sług
    Bożych"; pozostał mu wierny w praktyce do samego końca,
    pozwalając, by sam Chrystus działał w nim i przez niego dla zbawienia
    ludzi.

    Bogna Paszkiewicz, "Oremus" wrzesień 2003, s. 11

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. "Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi" - Panie chcę iść za Tobą Ewa K.....

      Usuń
  7. Piątek, 4 września 2015

    (Kol 1,15-20)
    On jest obrazem Boga niewidzialnego - Pierworodnym wobec każdego
    stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i
    to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy Trony, czy Panowania,
    czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało
    stworzone. On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie. I On jest
    Głową Ciała - Kościoła. On jest Początkiem, Pierworodnym spośród
    umarłych, aby sam zyskał pierwszeństwo we wszystkim. Zechciał bowiem
    /Bóg/, aby w Nim zamieszkała cała Pełnia, i aby przez Niego znów
    pojednać wszystko z sobą: przez Niego - i to, co na ziemi, i to, co w
    niebiosach, wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża.

    (Ps 100,1-5)
    REFREN: Stańcie z radością przed obliczem Pana

    Wykrzykujcie na cześć Pana, wszystkie ziemie,
    służcie Panu z weselem!
    Stawajcie przed obliczem Pana
    z okrzykami radości.

    Wiedzcie, że Pan jest Bogiem,
    On sam nas stworzył,
    jesteśmy Jego własnością,
    Jego ludem, owcami Jego pastwiska.

    W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem,
    z hymnami w Jego przedsionki,
    chwalcie i błogosławcie Jego imię.
    Albowiem Pan jest dobry,
    Jego łaska trwa na wieki,
    a Jego wierność przez pokolenia.

    (J 8,12)
    Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, będzie miał
    światło życia.

    (Łk 5,33-39)
    Wówczas oni rzekli do Niego: Uczniowie Jana dużo poszczą i modły
    odprawiają, tak samo uczniowie faryzeuszów; Twoi zaś jedzą i piją.
    Jezus rzekł do nich: Czy możecie gości weselnych nakłonić do postu,
    dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas kiedy zabiorą im pana
    młodego, i wtedy, w owe dni, będą pościli. Opowiedział im też
    przypowieść: Nikt nie przyszywa do starego ubrania jako łaty tego, co
    oderwie od nowego; w przeciwnym razie i nowe podrze, i łata z nowego nie
    nada się do starego. Nikt też młodego wina nie wlewa do starych
    bukłaków; w przeciwnym razie młode wino rozerwie bukłaki i samo
    wycieknie, i bukłaki się zepsują. Lecz młode wino należy wlewać do
    nowych bukłaków. Kto się napił starego wina, nie chce potem młodego -
    mówi bowiem: Stare jest lepsze.

    Komentarz

    Potrzebujemy nawrócenia. Zmiany bukłaków naszych przyzwyczajeń,
    grzechów, z którymi tak się zżyliśmy, że często nawet ich nie
    zauważamy. Dawny styl życia nie wytrzyma konfrontacji z życiodajną
    siłą Ewangelii. Jeśli chcemy iść za Jezusem, musimy umrzeć dla
    grzechu i radykalnie zmienić swoje życie, a siłę do wytrwania czerpać
    z Eucharystii. Każda Komunia święta to życie łaski Bożej w nas, to
    czas wesela, obecności Pana Młodego. Z wdzięcznością korzystajmy z
    tego wielkiego daru Boga.

    Anna Lutostańska, "Oremus" wrzesień 2003, s. 20

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. "Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, będzie miał światło życia." - Panie chcę iść za Tobą Ewa

      Usuń
  8. Sobota, 5 września 2015

    (Kol 1,21-23)
    Was, którzy byliście niegdyś obcymi /dla Boga/ i /Jego/ wrogami przez
    sposób myślenia i wasze złe czyny, teraz znów pojednał w doczesnym
    Jego ciele przez śmierć, by stawić was wobec siebie jako świętych i
    nieskalanych, i nienagannych, bylebyście tylko trwali w wierze -
    ugruntowani i stateczni - a nie chwiejący się w nadziei /właściwej dla/
    Ewangelii. Ją to posłyszeliście głoszoną wszelkiemu stworzeniu, które
    jest pod niebem - jej sługą stałem się ja, Paweł.

    (Ps 54,3-4.6.8)
    REFREN: Bóg podtrzymuje całe moje życie

    Wybaw mnie, Boże, w imię swoje,
    mocą swoją broń mojej sprawy.
    Boże, słuchaj mojej modlitwy,
    nakłoń ucha na słowo ust moich.

    Oto mi Bóg dopomaga,
    Pan podtrzymuje me życie.
    Będę Ci chętnie składać ofiarę
    i sławić Twe dobre imię.

    (J 14,6)
    Ja jestem drogą, prawdą i życiem, nikt nie przychodzi do Ojca inaczej
    jak tylko przeze Mnie.

    (Łk 6,1-5)
    W pewien szabat przechodził wśród zbóż, a uczniowie zrywali kłosy i,
    wykruszając je rękami, jedli. Na to niektórzy z faryzeuszów mówili:
    Czemu czynicie to, czego nie wolno czynić w szabat? Wtedy Jezus rzekł im
    w odpowiedzi: Nawet tegoście nie czytali, co uczynił Dawid, gdy był
    głodny on i jego ludzie? Jak wszedł do domu Bożego i wziąwszy chleby
    pokładne, sam jadł i dał swoim ludziom? Chociaż samym tylko kapłanom
    wolno je spożywać. I dodał: Syn Człowieczy jest panem szabatu.

    Komentarz

    Dla Chrystusa najważniejszy jest człowiek, a nie litera Prawa. Prawo
    wyznacza jedynie kierunek drogi. Wypełnianie go świadczy o dojrzałości
    człowieka, o zrozumieniu konieczności istnienia pewnych obiektywnych
    zasad postępowania, dotyczących wszystkich ludzi czy jakiejś
    społeczności. Jezus nie zniósł Prawa, lecz ponad nie postawił
    miłość jako normę nadrzędną. Kiedy On w nas żyje, kiedy pozwalamy
    się prowadzić Jego miłości, wiemy, jak postępować. Jego słowo
    wskazuje nam drogę.

    Anna Lutostańska, "Oremus" wrzesień 2003, s. 24

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. "Oto mi Bóg dopomaga,
      Pan podtrzymuje me życie." - Panie dziękuję za pomoc Ewa

      Usuń
  9. Niedziela, 6 września 2015

    XXIII niedziela zwykła

    (Iz 35,4-7a)
    Powiedzcie małodusznym: Odwagi! Nie bójcie się! Oto wasz Bóg, oto -
    pomsta; przychodzi Boża odpłata; On sam przychodzi, by zbawić was. Wtedy
    przejrzą oczy niewidomych i uszy głuchych się otworzą. Wtedy chromy
    wyskoczy jak jeleń i język niemych wesoło krzyknie. Bo trysną zdroje
    wód na pustyni i strumienie na stepie; spieczona ziemia zmieni się w
    pojezierze, spragniony kraj w krynice wód.

    (Ps 146,6c-10)
    REFREN: Chwal, duszo, Pana, Stwórcę swego

    On wiary dochowuje na wieki,
    uciśnionym wymierza sprawiedliwość,
    chlebem karmi głodnych,
    wypuszcza na wolność uwięzionych.

    Pan przywraca wzrok ociemniałym,
    Pan dźwiga poniżonych,
    Pan kocha sprawiedliwych,
    Pan strzeże przybyszów.

    Ochrania sierotę i wdowę,
    lecz występnych kieruje na bezdroża,
    Pan króluje na wieki,
    Bóg twój, Syjonie, przez pokolenia.

    (Jk 2,1-5)
    Bracia moi, niech wiara wasza w Pana naszego Jezusa Chrystusa uwielbionego
    nie ma względu na osoby. Bo gdyby przyszedł na wasze zgromadzenie
    człowiek przystrojony w złote pierścienie i bogatą szatę i przybył
    także człowiek ubogi w zabrudzonej szacie, a wy spojrzycie na bogato
    odzianego i powiecie: Usiądź na zaszczytnym miejscu, do ubogiego zaś
    powiecie: Stań sobie tam albo usiądź u podnóżka mojego, to czy nie
    czynicie różnic między sobą i nie stajecie się sędziami przewrotnymi?
    Posłuchajcie, bracia moi umiłowani! Czy Bóg nie wybrał ubogich tego
    świata na bogatych w wierze oraz na dziedziców królestwa przyobiecanego
    tym, którzy Go miłują?

    (Mt 4,23)
    Jezus głosił Ewangelię o królestwie i leczył wszelkie choroby wśród
    ludu.

    (Mk 7,31-37)
    Jezus opuścił okolice Tyru i przez Sydon przyszedł nad Jezioro
    Galilejskie, przemierzając posiadłości Dekapolu. Przyprowadzili Mu
    głuchoniemego i prosili Go, żeby położył na niego rękę. On wziął
    go na bok, osobno od tłumu, włożył palce w jego uszy i śliną
    dotknął mu języka; a spojrzawszy w niebo, westchnął i rzekł do niego:
    Effatha, to znaczy: Otwórz się! Zaraz otworzyły się jego uszy, więzy
    języka się rozwiązały i mógł prawidłowo mówić. /Jezus/ przykazał
    im, żeby nikomu nie mówili. Lecz im bardziej przykazywał, tym gorliwiej
    to rozgłaszali. I pełni zdumienia mówili: Dobrze uczynił wszystko.
    Nawet głuchym słuch przywraca i niemym mowę.

    OdpowiedzUsuń