Boże zegary zawsze biją o właściwych godzinach...

"... Nic się nie dzieje przedwcześnie,

I nic się nie dzieje za późno,

I wszystko się dzieje w swym czasie,

Wszystko...

Wszystkie uczucia, spotkania,

Odejścia, powroty, czyny, zamiary,

Zawsze właściwą godzinę biją Boże zegary" 

(Roman Brandstaetter)

Tymi słowami chciałabym zakończyć tworzenie bloga Dzielne Niewiasty. Po prawie czterech latach jego prowadzenia i bycia odpowiedzialną za dzieło Dzielnych Niewiast, przyszedł czas na przekazanie tej odpowiedzialności w ręce innych osób. Ogrom moich obecnych obowiązków zawodowych i osobistych oraz liczne zmiany, które zachodzą wokół mnie, uniemożliwiają mi dalsze angażowanie się w prowadzenie DN w takim stopniu jak do tej pory. Stery Dzielnych Niewiast w minioną sobotę zostały więc przekazane w ręce Małgosi Nowak, która odpowiedzialna będzie za organizowanie i koordynowanie comiesięcznych spotkań w Krakowie, za robienie zapisów na spotkanie oraz obsługę poczty DN (dzielneniewiasty.sekretariat@gmail.com). Za organizację spotkań Dzielnych Niewiast Juniorek nadal odpowiedzialna jest Gosia Kudłacz. Dzieło Dzielnych Niewiast nadal pozostaje pod opieką duchową o. Pawła Drobota CSsR oraz Centrum Apostolstwa i Duchowości Redemptorystów.

Nie sposób w tym miejscu nie powrócić myślą i pamięcią do tych chwil, gdy Dzielne Niewiasty powstawały - do naszych początków, do roku 2012. To, co zadziało się wówczas w tych pierwszych dniach maja w sercach wielu kobiet, stało się fundamentem, na którym Dzielne Niewiasty wyrosły:

(fot.aukcje.maskarada.eu)

Wciąż żywo mam w pamięci pierwszą Majówkę 2012, którą na krakowskim Podgórzu zorganizował o. Paweł. Zaproszonym gościem specjalnym i zarazem główną prelegentką była wówczas cudowna Dorothy Cummings. Wygłosiła cztery świetne konferencje, a swoim niezwykłym urokiem osobistym, poczuciem humoru i wysoką klasą, zbudowała taką atmosferę, że nie chciało nam się wyjeżdżać do domu. Spotkałyśmy się więc w dobrze znanej nam sali 113, by zastanowić się, co dalej z nami. Co dobrego może wyjść z połączenia potencjału i geniuszu kobiet różnego wieku i stanu, kobiet, które mają wspólnego ducha i wspólnego Mistrza - Jezusa. Otwieram zeszyt z notatkami z tamtego czasu i zaczynam moją podróż sentymentalną:

Monika z Krakowa - mężatka, matka dwóch nastoletnich synów. Pragnęła wspólnoty kobiet, które mogłyby być dla niej wsparciem, z którymi mogłaby się wspólnie modlić, duchowo wzrastać i rozwijać swój kobiecy potencjał.
Kasia, też z Karkowa, też żona i też mama (piątki dzieci!). Marzyła o wspólnocie kobiet, nie żon, nie mam, nie rodzin, lecz kobiet wszelkich stanów. Z którymi (i przy których) mogłaby rozwijać swoje charyzmaty i odkrywać talenty, którymi została obdarowana.
Ela - krakowianka, niezamężna, logopeda dwujęzyczny. Myślała o spotkaniach, które wzmacniałyby kobiecą solidarność. Jej także zależało, by była to grupa mieszana - młodych dziewcząt i kobiet 50+, mężatek i niezamężnych, matek i bezdzietnych.
Ewa z Katowic - mężatka, kobieta o przepięknych niebieskich oczach. Zafascynowana kobiecą duchowością, przepięknie o niej opowiadała. Zafascynowała mnie.
Daria z Warszawy - młoda, niezamężna. Zależało jej na dobrej formacji kobiet, bo jak powiedziała: "to od nas zależą losy świata".
Paulina z Wrocławia - singielka, której zależało zarówno na duchowej formacji, jak i na wielopłaszczyznowym rozwojem kobiety. Pragnęła się się formować i rozwijać, by móc wyjść do innych kobiet i być dla nich wsparciem.
Mariola z Krakowa - psycholog, niezamężna. Szukała grupy mądrych, ciekawych kobiet, z którymi mogłaby wzrastać w wierze, ale i wybrać się na wspólne wycieczki czy organizować wyjścia do kina, teatru, etc.
A jeszcze były Beatka i Asia z Warszawy, Justyna, Agnieszka, Gosia i Beatka z Krakowa, była też Beatka z Dąbrowy Górniczej i siostra Julita z Barda Ślaskiego.

W odpowiedzi na te pragnienia kobiecych serc powstały Dzielne Niewiasty. Do tego doszło mocne przesłanie z orędzia końcowego Soboru Watykańskiego, które jednoznacznie pokazało jaką rolę do odegrania i jakie zdanie do wykonania mamy w Kościele i świecie: "Nadchodzi godzina, nadeszła już godzina, w której powołanie niewiasty realizuje się w pełni. Godzina, w której niewiasta swoim wpływem promieniuje na społeczeństwo i uzyskuje władzę nigdy dotąd nieposiadaną. Dlatego też w tej chwili, kiedy ludzkość przeżywa tak głębokie przemiany, niewiasty przepojone duchem ewangelizacji mogą nieść wielką pomoc ludzkości, aby nie upadła".

I ruszyło. Na pierwszym spotkaniu (czerwiec 2012) było nas kilkanaście, na drugim (w sierpniu) - dwadzieścia-kilka. Między czasie powstał blog, który stał się naszą tubą. Dzięki niemu mogłyśmy docierać z informacją do coraz szerszego grona zainteresowanych, dlatego z miesiąca na miesiąc nas przybywało (aż do rekordowej czasem liczby 90 uczestniczek). W tym kontekście blog spełnił swoją rolę. Dzieło się rozrosło (są trzy ośrodki: w Krakowie, Warszawie i Wrocławiu), powstały dwie dodatkowe przestrzenie internetowe: dzielnenieiwasty.pl i profil na FB (tutaj) (które obecnie administruje o. Paweł Drobot CSsR). W tych dwóch przestrzeniach będą się pojawiać informacje dotyczące Dzielnych Niewiast.

Na zakończenie chciałabym podziękować wszystkim, którzy współtworzyli to dzieło w tym czasie:

* Dziękuję przede wszystkim o. Pawłowi Drobotowi CSsR, współodpowiedzialnemu za DN, opiekunowi duchowemu, wspaniałemu kaznodziei. rekolekcjoniście, spowiednikowi, charyzmatykowi. Za Twój ojcze trud włożony w prowadzenie DN i prowadzenie powierzonych Twojej opiece kobiet wprost w ramiona kochającego Boga.
* Dziękuję ojcom Redemptorystom, za życzliwość, gościnność i comiesięczne otwieranie drzwi swoich klasztorów dla przybywających dzielnych niewiast (dodatkowo dziękuję ojcom Markowi Urbanowi i Piotrowi Andrukiewiczowi za posługę duszpasterską podczas nieobecności ojca Pawła).
* Dziękuję za współpracę tym którzy prowadzili nam warsztaty: Ewie, Krysi, Alicji, Monice, Agnieszce, Asi, Małgosi, Uli, Marcie, Weronice, Ani, Piotrowi. Markowi (więcej informacji - tutaj),
* Dziękuję wspaniałym kobietom, bez których nie dałoby się organizować tych comiesięcznych spotkań na taką skalę: Gosi, Gosi, Klaudii, Stasi (za obsługę kateringową i porządkową), Marcie i Agnieszce (za prowadzenie sekretariatu na spotkaniach), Monice, Marcie, Monice, Ewie, Ani (za prowadzenie diakonii muzycznej),
* I dziekuję Wam, drogie Dzielne Niewiasty, które przyjeżdżałyście na te spotkania i przy których mogłam wzrastać w wierze, rozwiać się duchowa i odkrywać największe tajemnice mojego serca i mojej kobiecości.

Dziękuję dobremu Bogu za dar Dzielnych Niewiast, za dar wspólnego spotkania, za wspólnie spędzony czas. Dziękuję za wszystkie łaski, którymi nas obdarowuje, za wszystkie uzdrowione rany, za każda otartą łzę. Bóg jest dobry i wierny, i czyni wielkie rzeczy dla nas. Jemu chwała na wieki!

Maryjo, Tobie zawierzam dzieło Dzielnych Niewiast. Prowadź nas po Bożych ścieżkach naszego życia.

Moją wdzięczność zamieniam w modlitwą za każdą i każdego z Was. 

Pamiętajmy, że

"... Nic się nie dzieje przedwcześnie,

I nic się nie dzieje za późno,

I wszystko się dzieje w swym czasie,

Wszystko...

__________________________________


Czytelników, którzy mają potrzebę zanurzania się w przestrzeń, którą tutaj udało się stworzyć, zapraszam na stronę Perły dla świata.  Blog jest w jeszcze w wersji roboczej i bliźniaczej (bo tak było najłatwiej go zaprojektować w tak krótkim czasie), ale jeśli będzie potrzeba, to będzie się powoli zmieniał i nabierał swojego klimatu... Nie wiem jeszcze jak często będą pojawiać się na nim wpisy, jak będzie wyglądał, czy będzie potrzeba, by istniał. Zaproponowałam go na chwilę obecną by było coś w zamian, by nie pozostawiać pustki... Bo życie toczy się dalej;)