Modlitwa nie idzie na marne... - świadectwo Oli

Kilka dni temu otrzymałam świadectwo Oli. Zgodziła się, by je tu zamieścić. By pokrzepić i zbudować innych. I uwielbić Boga w pięknych rzeczach, które czyni dla nas.

"Modlitwa nie idzie na marne. W odpowiednim czasie wyda odpowiednie owoce.Nie miałam nigdy problemu z rozeznaniem powołania. Już od dawna czułam wielkie pragnienie, by zostać żoną i mamą. Bardzo chciałam współtworzyć udane małżeństwo. A dobre małżeństwo zależy od znalezienia odpowiedniej osoby i bycia odpowiednią osobą. Starałam się zatem (i robię to nadal) pracować nad tym drugim. Gorzej było ze znalezieniem odpowiedniej osoby.

Kiedy wydawało mi się, że to już to, że chyba będzie z tej mąki chleb, to okazywało się, że jednak nie, że składniki wprawdzie dobre, ale do siebie nijak nie pasują.

Długo zastanawiałam się, jaki cel ma to czekanie na "odpowiednią osobę". Skoro znam swoje powołanie, skoro tak mocno wiem, czego pragnę, to czemu Pan Bóg nie pomoże mi, nie sprawi, że poznam kogoś, z kim chciałabym być do końca życia? Nachodziły mnie pytania, dlaczego nie mogę realizować mojego powołania już teraz, kiedy najbezpieczniej jest zajść w ciążę i rodzić.

Odpowiedzi na te pytania nie dostałam, jednak przyszło pocieszenie. Zaczęłam bliżej poznawać św. Giannę Beretta-Molla. Jest ona obecnie moją ukochaną  świętą. I zachętą, aby żyć pięknie pełnią życia, aby spełniać swoje pasje, aby nie tracić wiary, aby czekać na tę odpowiednią osobę, bez jakiejś presji (społecznej czy biologicznej) i by zaufać po prostu Panu Bogu, bo on wie, co dla nas dobre.

Zaczęłam też modlić się za mojego przyszłego męża, nie wiedząc jeszcze wprawdzie, kim on jest, ale zdając sobie sprawę, że jest on człowiekiem, który może mieć teraz problemy, który może upadać i potrzebuje dlatego po prostu mojej modlitwy.

Jestem teraz w szczęśliwym związku. I jestem niesamowicie uradowana tym, że czekałam, bo było warto.

Wcześniej zastanawiałam się, czy nie oczekuję za wiele, pragnąc mądrego i wierzącego mężczyzny, który będzie z szacunkiem traktował kobiety i będzie chciał założyć piękną, kochającą się rodzinę.

Tak jak mi ludzie mówili, że moje oczekiwania mogą być spełnione, ale nie przez jedną osobę, tak ja Wam, moje drogie, mówię, że to nieprawda i że nie warto iść na łatwiznę.

Wiem też, że ten czas oczekiwania był mi czasem potrzebnym. Każda nawiązana przeze mnie relacja ubogaciła mnie w pewien sposób, realizowanie pasji wzmocniło, a złożone Panu Bogu zaufanie potwierdziło, że nie warto Go pouczać.

Oby Dobry Bóg nam błogosławił i pomagał dobrze wybierać.

Pozdrawiam Was serdecznie

Ola"

Dziękuję Oli za to pełne nadziei świadectwo. Życzę szczęścia i siły w miłości i w życiu.

Dla tych, które wciąż są same i odczuwają z tego powodu trudności, chciałabym zadedykować słowa  pewnego listu ks. Marka Dziewieckiego  do mojej koleżanki:
List do M.

I zachęcić, by Bogu zaufać. Tak do końca. I pozwolić Jemu działać. 

Bez względu na to jak się nam sprawy układają. Czy są zgodne z naszymi marzeniami, 

czy od nich odbiegają.

Spróbować oddać Bogu pędzel i paletę. Pozwolić, by to On malował obraz,  którym jest Twoje życie.  Wówczas będzie powstawało arcydzieło. A Ty w pewnym momencie zobaczysz ten obraz i zachwycisz się. I nie będziesz mogła uwierzyć, że to właśnie jest Twoje życie. I nie będziesz chciała już więcej malować sama...