Słowo Boże na niedzielę - 10.08.2014

"Gdy tłum został nasycony, zaraz Jezus przynaglił uczniów, żeby wsiedli do łodzi i wyprzedzili Go na drugi brzeg, zanim odprawi tłumy. Gdy to uczynił, wyszedł sam jeden na górę, aby się modlić. Wieczór zapadł, a On sam tam przebywał. Łódź zaś była już sporo stadiów oddalona od brzegu, miotana falami, bo wiatr był przeciwny. Lecz o czwartej straży nocnej przyszedł do nich, krocząc po jeziorze. Uczniowie, zobaczywszy Go kroczącego po jeziorze, zlękli się myśląc, że to zjawa, i ze strachu krzyknęli. Jezus zaraz przemówił do nich: Odwagi! Ja jestem, nie bójcie się! Na to odezwał się Piotr: Panie, jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do siebie po wodzie! A On rzekł: Przyjdź! Piotr wyszedł z łodzi, i krocząc po wodzie, przyszedł do Jezusa. Lecz na widok silnego wiatru uląkł się i gdy zaczął tonąć, krzyknął: Panie, ratuj mnie! Jezus natychmiast wyciągnął rękę
i chwycił go, mówiąc: Czemu zwątpiłeś, małej wiary? Gdy wsiedli do łodzi, wiatr się uciszył. Ci zaś, którzy byli w łodzi, upadli przed Nim, mówiąc: Prawdziwie jesteś Synem Bożym" (Mt 14,22-33).

Mała wiara sprawia, że jesteśmy bojaźliwi

w niebezpieczeństwach, zniechęceni w trudnościach, bliscy utonięcia. Wiara żywa usuwa zwątpienie w moc Jezusa i w Jego nieustanną obecność; sprawia, że nigdy nie utoniemy. „Odwagi! Ja jestem, nie bójcie się!". Dziękuję Ci, Boże, że dziś ponownie przypominasz mi te słowa. Mnie, wiosłującej czasem intensywnie, a nie posuwającej się na przód; mnie miotanej falami moich emocji i wyobrażeń; niedowierzającej, że mogę chodzić z Tobą po jeziorze. Dziękuję Ci za to, że gdy upadam, Ty natychmiast wyciągasz rękę, gdy wątpię - Ty chwytasz mnie. Oddaję Tobie moją małą wiarę, moje zwątpienia
i niedowierzania, mój lęk, gdy wieje silny wiatr. I proszę, uczyń mnie kobietą silnej wiary. Kobietą przekonaną, że Ty możesz wszytko. Ufającą Twemu Słowu.

(fot. freeimages.com)

(1 Krl 19,9a.11-13)

Gdy Eliasz przybył do Bożej góry Horeb, wszedł do pewnej groty, gdzie

przenocował. Wtedy Pan skierował do niego słowo i przemówił: Wyjdź,

aby stanąć na górze wobec Pana! A oto Pan przechodził. Gwałtowna

wichura rozwalająca góry i druzgocąca skały [szła] przed Panem; ale

Pan nie był w wichurze. A po wichurze - trzęsienie ziemi: Pan nie był w

trzęsieniu ziemi. Po trzęsieniu ziemi powstał ogień: Pan nie był w

ogniu. A po tym ogniu - szmer łagodnego powiewu. Kiedy tylko Eliasz go

usłyszał, zasłoniwszy twarz płaszczem, wyszedł i stanął przy

wejściu do groty.

(Ps 85,9ab-14)

REFREN: Okaż swą łaskę i daj nam zbawienie

Będę słuchał tego, co mówi Pan Bóg:

oto ogłasza pokój ludowi i świętym swoim.

Zaprawdę bliskie jest Jego zbawienie

dla tych, którzy Mu cześć oddają,

i chwała zamieszka w naszej ziemi.

Łaska i wierność spotkają się ze sobą,

ucałują się sprawiedliwość i pokój.

Wierność z ziemi wyrośnie,

a sprawiedliwość spojrzy z nieba.

Pan sam obdarza szczęściem,

a nasza ziemia wyda swój owoc.

Przed Nim będzie kroczyć sprawiedliwość,

a śladami Jego kroków zbawienie.

(Rz 9,1-5)

Prawdę mówię w Chrystusie, nie kłamię, potwierdza mi to moje sumienie

w Duchu Świętym, że w sercu swoim odczuwam wielki smutek i nieprzerwany

ból. Wolałbym bowiem sam być pod klątwą [odłączony] od Chrystusa dla

[zbawienia] braci moich, którzy według ciała są moimi rodakami. Są to

Izraelici, do których należą przybrane synostwo i chwała, przymierza i

nadanie Prawa, pełnienie służby Bożej i obietnice. Do nich należą

praojcowie, z nich również jest Chrystus według ciała, który jest

ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki. Amen.

(Ps 130,5)

Pokładam nadzieję w Panu, ufam jego słowu.

_____________________________________

MOJA DEDYKACJA NA DZISIAJ



Wszystkich radosnych i szczęśliwych proszę o modlitwę za smutnych i zrozpaczonych.
Obdarowanych, za tych którzy cierpią niedostatki.
Napełnionych pokojem, za tych, którzy się lękają. 

Panie Jezu, wsiądź z nami do łodzi naszego życia.
Na Twoje słowo wiatr się ucisza i przychodzi pokój.
Ty jesteś prawdziwie Synem Bożym.