Smutek - ważne cierpienie

"Życie ludzkie naznaczone jest wieloma stratami. Straty przeżywamy doznając uczucia smutku. Często bronimy się przed tym uczuciem. Stosujemy rożne obronne strategie, które pozostawiają nierozwiązany smutek przeradzający się w przygnębienie a nawet w depresję.

Przyjęty i przeżyty do końca smutek może poprowadzić nas na głębszy poziom naszego osobowego rozwoju, tak abyśmy mogli odnaleźć samych siebie. Spotkanie z Bogiem przemieniającym nasz smutek w radość staje się progiem do życia w radość, której nikt nie jest w stanie nam odebrać.

 

Zgoda na uczucie smutku

Do repertuaru ludzkich doznań należy smutek. Gdy się pojawi, różnie na niego reagujemy. Czasem niepokojem. Czujemy się zagrożeni. Podejrzewamy siebie o zaburzenia nastroju, boimy się depresji. Z łatwością sięgamy po środki zmieniające nasz nastrój takie jak: alkohol, odpowiednie towarzystwo, doświadczenia seksualne a nawet narkotyki. Rynkowa rozrywka ma nam zapewnić właśnie „rozerwanie” aktualnego stanu psychicznego i duchowego, a co w praktyce oznacza wytłumienie smutku na drodze spiętrzania uczuć. Temu służą populistyczne hasła i praktyki typu: no rozerwij się!, więcej czadu, mocy, dźwięku i decybeli! Ta siłowa próba zmiany nastroju, wymuszenia radości, ekstazy, najczęściej kończy się jeszcze głębszym smutkiem często skrywanym przed samym sobą. We własnym smutku można się jednak utopić. To inny sposób reakcji na to uczucie. Na drodze negatywnego myślenia o doznawanym smutku, użalania się nad sobą, biadolenia, narzekania, eskalujemy to uczucie. Nierzadko sięgamy po środki zmieniające nasz nastrój, nawet po leki antydepresyjne, które z wielką hojnością przepisuje wielu psychiatrów. Bywa i tak, że z powodu smutku czujemy się winni. Nierzadko człowiek przygnębiony szukający porady u księdza słyszy z jego ust oskarżenia typu: jesteś smutny, bo się nie modlisz, za mało dajesz siebie w swojej pracy i służbie. Przecież chrześcijanin powinien promieniować radością i weselem. Jeśli u ciebie jest inaczej, to coś z tobą nie tak!. Taka porada jeszcze głębiej nasyca poczuciem winy i smutku człowieka szukającego pomocy. Nie wolno nam zapomnieć, że uczucie smutku należy do podstawowego repertuaru ludzkich uczuć. Występuje ono u ludzi zdrowych, a w większym natężeniu w nerwicach a także w zaburzeniach depresyjnych. Nikt nie jest wyłączony z kręgu ludzi, dla których smutek jest uczuciem nieznanym. Także Jezus stając się prawdziwym człowiekiem podobnym do nas we wszystkim, co ludzkie doznawał smutku. „Smutna jest moja dusza aż do śmierci (Mt.26, 38)” – Wyznał Chrystus przed swoją męką. Przed swoimi uczniami nie krył prawdy, mówił im bezpośrednio, wprost „doznacie smutku (J. 16,22)”. Uczucie smutku ma swój sens. To uczucie, w określonej sytuacji egzystencjalnej niesie nam jakieś ważne przesłanie, które trzeba umieć usłyszeć, odczytać, pójść za nim, by uzyskać większą wolność i przekroczyć kolejny próg w osobistym rozwoju".

Artykuł w całości znajduje się na katolik.pl (TUTAJ). Zachęcam do lektury.

Kolejne punkty artykułu to:

- Dopuścić uczucie smutku
- Sens uczucia smutku
- Przeżyć do końca smutek
- Przemiana smutku w radość