Że Ty i ja...

Że Ty i ja spośród tysięcy
mocno trzymamy się za ręce.
Niezwykły dzień, doniosła chwila.
I szept nieśmiały: miły... miła...
Odtąd już zawsze razem i wszędzie.
Tak miało być i niech tak będzie... /B. Leśmian/

Dla jednej z Dzielnych Niewiast - Beatki Dz. - ta niezwykła chwila nadejdzie już 18 maja 2013 r. o godz. 15.00 w kościele bł. Karoliny Kózki w Tychach. W tym dniu Beata i Adam pochwycą swoje ręce już na zawsze. Dzisiaj są szczęśliwi. Ale nie zawsze tak było, długo musieli na siebie czekać. Dziś Beatka ma 36 lat, Adam 39...
To pierwszy ślub wśród Dzielnych więc radość tym większa!
Beatka podzieliła się z nami tym, co teraz czuje:

"Pytasz się co we mnie? Czasami wydaję mi się, że śnię. Że to za chwilę pęknie jak bańska mydlana i wrócę do rzeczywistości. Dość długo rozeznawałam swoje powołanie - wyjazdy na rożne rekolekcje, pytanie Boga o drogę życia, modlitwa o dobrego męża. Gdy nie było odpowiedzi na moje pytania, przestałam się już modlić o męża. Myślałam że może mam być sama. Ale w głębi serca była tęsknota. Gdy stuknęła mi 30-stka, to wydawało mi się, że już mam być sama. Prosiłam tylko Boga, abym umiała zaakceptować swoją samotność...
Swojego Narzeczonego spotkałam w kościele. Jest człowiekiem, na którego czekałam całe życie. Patrzymy w tym samym kierunku. Wspólna modlitwa nie jest dla nas problemem. Uczy nas miłości i akceptacji siebie, uzdrawia z naszych kompleksów. Zawsze chciałam spotkać chłopaka dla, którego wiara będzie tak ważna jak dla mnie i spotkałam... To tak pokrótce moje małe świadectwo. Beata".

Dziękuję Ci Beatko za Twoje świadectwo. Za wzmocnienie i nadzieję jakie ze sobą niesie.
Błogosławię na czas przygotowywania się do Sakramentu Małżeństwa i na nowej drodze życia.


Szczęścia i spotkania odpowiedniego człowieka w życiu, życzę też innej Dzielnej - Beatce K.
Napisała do mnie kiedyś maila z jednym tylko pytaniem:  "dlaczego jestem sama, skoro tego nie chciałam?". Nie wiem dlaczego... Nie potrafię odpowiedzieć dlaczego Pan Bóg potrzebuje czasem naszego ogromnego wyrzeczenia, ofiary, cierpienia. Dlaczego Jego metodologia działania w pewnym etapie życia jest dla nas tak bardzo niezrozumiała. Dlaczego tak bardzo nie chcemy tego, co On nam daje na chwilę obecną. Też kiedyś o to pytałam. A dziś wiem, że On w jakiś przedziwny sposób wie lepiej, czego potrzebujemy... Jednych obdarowuje tym to od razu, niemal w pakiecie, drudzy muszą poczekać. Beatka Dz. też długo i cierpliwie czekała... "Było warto" - mówi.

Prosiłam o siłę, bym mogła coś osiągnąć,
otrzymałam słabość, bym mogła być posłuszna.

Prosiłam o zdrowie, bym mogła czynić większe dzieła;
otrzymałam ułomność, bym mogła czynić dzieła lepsze.

Prosiłam o bogactwa, bym mogła być szczęśliwa;
otrzymałam ubóstwo, bym mogła być mądra.

Prosiłam o władzę, bym mogła być chwalony pośród ludu;
otrzymałam niemoc, bym mogła odczuć potrzebę Boga.

Prosiłam o wszystko, bym mogła cieszyć się życiem;
otrzymałam życie, bym mogła cieszyć się wszystkim.

Nie otrzymałam niczego, o co prosiłam,
lecz otrzymałam wszystko, czego pragnęłam!

Moje modlitwy niewypowiedziane, Ty Boże wysłuchałeś.

Tego życzę wszystkim pragnącym...

Beatkę K. i wszystkie Dzielne, które doświadczają bólu samotności, otaczam szczególną modlitwą.
Historia opisana powyżej niech da nadzieję, że Pan Bóg zaspokaja pragnienia naszych serc.
Jeśli pozwolimy się Jemu poprowadzić nie stracimy niczego, zyskamy - wszytko.

Proszę też o modlitwę w tej intencji Was - drogie Czytelniczki bloga.