Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu,
i sławił Twoje imię przez wszystkie wieki.
Każdego dnia będę Ciebie błogosławił
i na wieki wysławiał Twoje imię.
Pan jest łagodny i miłosierny,
nieskory do gniewu i bardzo łaskawy.
Pan jest dobry dla wszystkich
a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył.
Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła
i niech Cię błogosławią Twoi święci.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa
i niech głoszą Twoją potęgę.
Pan jest wierny we wszystkich swoich słowach
i we wszystkich dziełach swoich święty.
Pan podtrzymuje wszystkich, którzy upadają,
i podnosi wszystkich zgnębionych. (Ps 145)
(fot. freeimages.com)
(Za 9,9-10)
Raduj się wielce, Córo Syjonu, wołaj radośnie, Córo Jeruzalem! Oto Król twój idzie do ciebie, sprawiedliwy i zwycięski. Pokorny - jedzie na osiołku, na oślątku, źrebięciu oślicy. On zniszczy rydwany w Eframie i konie w Jeruzalem, łuk wojenny strzaska w kawałki, pokój ludom obwieści. Jego władztwo sięgać będzie od morza do morza, od brzegów Rzeki aż po krańce ziemi.
(Rz 8,9.11-13)
Wy nie żyjecie według ciała, lecz według Ducha, jeśli tylko Duch Boży w was mieszka. Jeżeli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten do Niego nie należy. A jeżeli mieszka w was Duch Tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, to Ten, co wskrzesił Chrystusa z martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała mocą mieszkającego w was swego Ducha. Jesteśmy więc, bracia, dłużnikami, ale nie ciała, byśmy żyć mieli według ciała. Bo jeżeli będziecie żyli według ciała, czeka was śmierć. Jeżeli zaś przy pomocy Ducha uśmiercać będziecie popędy ciała - będziecie żyli.
(Mt 11,25)
Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom.
(Mt 11,25-30)
W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i ten, komu Syn zechce objawić. Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie.
Wszystkim Czytelnikom bloga życzę pięknej niedzieli
OdpowiedzUsuńi powierzam Was oraz Wasze rodziny kochającemu Sercu Boga.
Życzę doświadczenia dobroci, łagodności i wspaniałej miłości naszego Boga.
Umocnienia dla słabych, pocieszenia dla smutnych, przytulenia dla samotnych.
Niech Bóg będzie uwielbiony we wszystkich wydarzeniach naszego życia -
zarówno w chwilach pięknych, miłych i radosnych
ale także w trudnych, przykrych i niezrozumiałych dla nas.
Chwała Tobie Panie, który jesteś, byłeś i będziesz na wieki.
Dziękuję i dołączam się do tych życzeń. Marysia
OdpowiedzUsuńJa też bardzo dziękuję i oczywiście dołączam się do tak wspanialych życzeń. Życzę dobrego odpoczynku w gronie rodzinnym i błogosławieństwa na cały rozpoczynający się tydzień Ewa
OdpowiedzUsuńPoniedziałek, 7 lipca 2014
OdpowiedzUsuń(Oz 2,16.17b-18.21-22)
To mówi Pan: Chcę przynęcić niewierną oblubienicę, na pustynię ją
wyprowadzić i mówić do jej serca i będzie Mi tam uległa jak za dni
swej młodości, gdy wychodziła z egipskiego kraju. I stanie się w owym
dniu - wyrocznia Pana - że nazwie Mnie: Mąż mój, a już nie powie: Mój
Baal. I poślubię cię sobie [znowu] na wieki, poślubię przez
sprawiedliwość i prawo, przez miłość i miłosierdzie. Poślubię cię
sobie przez wierność, a poznasz Pana.
(Ps 145,2-9)
REFREN: Pan jest łaskawy, pełen miłosierdzia
Każdego dnia będę Ciebie błogosławił
i na wieki wysławiał Twoje imię.
Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały,
a wielkość Jego niezgłębiona.
Pokolenie pokoleniu głosi Twoje dzieła
i zwiastuje Twoje potężne czyny.
Głoszą wspaniałą chwałę Twego majestatu
i rozpowiadają Twoje cuda.
Mówią o potędze Twoich dzieł straszliwych
i głoszą Twoją wielkość.
Przekazują pamięć o Twej wielkiej dobroci
i cieszą się Twą sprawiedliwością.
Pan jest łagodny i miłosierny,
nieskory do gniewu i bardzo łaskawy.
Pan jest dobry dla wszystkich,
a jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył.
(2 Tm 1,10b)
Naszego Zbawiciel, Jezus Chrystus śmierć zwyciężył, a na życie
rzucił światło przez Ewangelię,
(Mt 9,18-26)
Gdy Jezus mówił, pewien zwierzchnik synagogi przyszedł do Niego i,
oddając pokłon, prosił: Panie, moja córka dopiero co skonała, lecz
przyjdź i włóż na nią rękę, a żyć będzie . Jezus wstał i wraz z
uczniami poszedł za nim. Wtem jakaś kobieta, która dwanaście lat
cierpiała na krwotok, podeszła z tyłu i dotknęła się frędzli Jego
płaszcza. Bo sobie mówiła: żebym się choć Jego płaszcza dotknęła,
a będę zdrowa. Jezus obrócił się, i widząc ją, rzekł: Ufaj, córko!
Twoja wiara cię ocaliła. I od tej chwili kobieta była zdrowa. Gdy Jezus
przyszedł do domu zwierzchnika i zobaczył fletnistów oraz tłum
zgiełkliwy, rzekł: Usuńcie się, bo dziewczynka nie umarła, tylko śpi.
A oni wyśmiewali Go. Skoro jednak usunięto tłum, wszedł i ujął ją za
rękę, a dziewczynka wstała. Wieść o tym rozeszła się po całej
tamtejszej okolicy.
Komentarz
Prorok Ozeasz ukazuje bezgraniczną, przebaczającą miłość Boga do
człowieka. Bóg kocha nas do tego stopnia, że - jak pisał papież
Benedykt XVI - miłość obraca się przeciwko Niemu samemu w misterium
Krzyża. Eucharystia, która włącza nas w akt ofiarniczy Jezusa, stanowi
najwyższy wyraz zjednoczenia Boga i Jego ludu. To tutaj, uleczeni z
niewierności przez naszego Pana, zaznajemy duchowej radości bycia ludźmi
wolnymi, kochanymi i zdolnymi do odwzajemnienia Jego miłości.
ks. Jarosław Januszewski, "Oremus" lipiec 2006, s. 45
Wtorek, 8 lipca 2014
OdpowiedzUsuńWspomnienie św. Jana z Dukli, prezbitera
(Oz 8,4-7.11-13)
To mówi Pan: Synowie Izraela ustanawiali sobie królów, lecz wbrew mojej
woli. Książąt mianowali - też bez mojej wiedzy. Czynili posągi ze
srebra swego i złota - na własną zagładę. Odrzucam cielca twojego,
Samario, gniew mój się przeciw niemu zapala; jak długo jeszcze nie
będą mogli być uniewinnieni synowie Izraela? Wykonał go rzemieślnik,
lecz nie jest on bogiem; w kawałki się rozleci cielec samaryjski. Oni
wiatr sieją, zbierać będą burzę. Zboże bez kłosów nie dostarczy
mąki, jeśliby nawet dało, zabierze ją obcy. Wiele ołtarzy Efraim
zbudował, ale mu służą jedynie do grzechu. Wypisałem im moje liczne
prawa, lecz je przyjęli jako coś obcego. Lubią ofiary krwawe i chętnie
je składają, lubią też mięso, które wówczas jedzą, lecz Pan nie ma
w tym upodobania. Wspominam wtedy na ich przewinienia i karzę ich za
grzechy - niech wrócą znów do Egiptu!
(Ps 115,3-10)
REFREN: Naród wybrany ufa swemu Panu
Nasz Bóg jest w niebie,
czyni wszystko, co zechce.
Ich bożki są ze srebra i złota,
dzieło rąk ludzkich.
Mają usta, ale nie mówią;
mają oczy, ale nie widzą.
Mają uszy, ale nie słyszą;
mają nozdrza, ale nie czują zapachu.
Mają ręce pozbawione dotyku
nogi mają, ale nie chodzą.
Do nich będą podobni ci, którzy je robią,
i każdy, który im ufa.
Ale dom Izraela pokłada ufność w Panu,
On jest ich pomocą i tarczą.
Dom Aarona pokłada ufność w Panu,
On jest ich pomocą i tarczą.
(Mt 4,23)
Jezus głosił Ewangelię o królestwie i leczył wszelkie choroby wśród
ludu.
(Mt 9,32-37)
Przyprowadzono do Jezusa niemowę opętanego. Po wyrzuceniu złego ducha
niemy odzyskał mowę, a tłumy pełne podziwu wołały: Jeszcze się nigdy
nic podobnego nie pojawiło w Izraelu! Lecz faryzeusze mówili: Wyrzuca
złe duchy mocą ich przywódcy . Tak Jezus obchodził wszystkie miasta i
wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię królestwa i
leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości. A widząc tłumy ludzi,
litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające
pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: żniwo wprawdzie wielkie, ale
robotników mało. Proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników
na swoje żniwo.
Komentarz
Dzisiejsza Ewangelia ukazuje Chrystusa litującego się nad tłumami ludzi,
wyrzucającego złe duchy, głoszącego Dobrą Nowinę, uzdrawiającego z
chorób i słabości. Tę troskę Chrystusa o idących za Nim wyrażał
całym swym życiem dzisiejszy patron, św. Jan z Dukli. W młodości udał
się do pustelni, aby przez modlitwę i samotność wyrobić sobie
właściwe spojrzenie na rzeczywistość tego świata oraz uwrażliwić
się na sprawy Boże. Na starość, mimo utraty wzroku oraz bezwładu nóg,
z wielkim oddaniem pełnił posługę kapłańską. Znany jest przede
wszystkim z tego, że z miłością i cierpliwością sprawował sakrament
pojednania.
Anna Nowak, Gabriela Świrska, Halina Świrska, "Oremus" lipiec
2008, s. 35
Środa, 9 lipca 2014
OdpowiedzUsuń(Oz 10,1-3.7-8.12)
Izrael był jak dorodny krzew winny, przynoszący wiele owoców: lecz gdy
owoc jego się mnożył, wzrastała liczba ołtarzy; im lepiej działo się
w kraju, tym wspanialsze budowano stele. Ich serce jest obłudne, muszą
pokutować! On ich ołtarze rozwali i stele powywraca. Powiedzą wtedy: My
nie mamy króla, bośmy się Pana nie bali - zresztą, cóż nam król
pomoże? Upadnie Samaria, a król jej jest niby piana na powierzchni wody.
Zniszczone będą wyżyny Bet-Awen - grzech Izraela. Ciernie i osty
wyrosną na ich ołtarzach. Wtedy powiedzą górom: Przykryjcie nas! a
wzgórzom: Padnijcie na nas! Posiejcie sobie sprawiedliwość, a zbierzecie
miłość; karczujcie nowe ziemie! Nadszedł czas, by szukać Pana, aż
przyjdzie, by sprawiedliwości was nauczyć.
(Ps 105,2-7)
REFREN: Zawsze szukajcie Bożego oblicza
Śpiewajcie i grajcie Mu psalmy,
rozsławiajcie wszystkie Jego cuda.
Szczyćcie się Jego świętym imieniem,
niech się weseli serce szukających Pana.
Rozważajcie o Panu i Jego potędze;
zawsze szukajcie Jego oblicza.
Pamiętajcie o cudach, które On uczynił,
o Jego znakach, o wyrokach ust Jego.
Potomkowie Abrahama, słudzy Jego,
synowie Jakuba, Jego wybrańcy.
On, Pan, jest naszym Bogiem;
Jego wyroki obejmują świat cały.
(Mk 1,15)
Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.
(Mt 10,1-7)
Jezus przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy
nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i
wszelkie słabości. A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy Szymon,
zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat
jego Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn
Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go
zdradził. Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące
wskazania: Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta
samarytańskiego! Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu
Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie.
Komentarz
Przedziwny jest nasz Bóg: nie chce ofiar, ołtarzy, całopaleń. Objawił
nam siebie, stając się człowiekiem w Jezusie Chrystusie. On także dziś
nam zwiastuje: "Bliskie jest królestwo Boże". Nie jest ono
podobne do królestw ziemskich, lecz jakie jest? Jezus, ukazując nam
oblicze Boga, odkrywa przed nami, czym jest przestrzeń Bożego życia.
Nowina o niebie - Bożym królestwie - jest nowiną o pełni miłości i
dobra. Drogę do niego otwiera nam jedyna ofiara złożona przez Jezusa,
którą uobecniamy podczas tej Eucharystii.
Małgorzata Konarska, "Oremus" lipiec 2004, s. 32
Czwartek, 10 lipca 2014
OdpowiedzUsuń(Oz 11,1.3-4.8c-9)
Miłowałem Izraela, gdy jeszcze był dzieckiem, i syna swego wezwałem z
Egiptu. A przecież Ja uczyłem chodzić Efraima, na swe ramiona ich
brałem; oni zaś nie rozumieli, że troszczyłem się o nich.
Pociągnąłem ich ludzkimi więzami, a były to więzy miłości. Byłem
dla nich jak ten, co podnosi do swego policzka niemowlę - schyliłem się
ku niemu i nakarmiłem go. Moje serce na to się wzdryga i rozpalają się
moje wnętrzności. Nie chcę, aby wybuchnął płomień mego gniewu i
Efraima już więcej nie zniszczę, albowiem Bogiem jestem, nie
człowiekiem; pośrodku ciebie jestem Ja - Święty, i nie przychodzę,
żeby zatracać.
(Ps 80,2-3.15-16)
REFREN: Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie
Usłysz, Pasterzu Izraela,
Ty, który zasiadasz nad cherubinami.
Zbudź swą potęgę
i przyjdź nam z pomocą.
Powróć, Boże Zastępów,
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
I chroń to, co zasadziła Twoja prawica,
latorośl, którą umocniłeś dla siebie.
(Mk 1,15)
Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.
(Mt 10,7-15)
Jezus powiedział do swoich apostołów: Idźcie i głoście: Bliskie już
jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych,
oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście,
darmo dawajcie! Nie zdobywajcie złota ani srebra, ani miedzi do swych
trzosów. Nie bierzcie na drogę torby ani dwóch sukien, ani sandałów,
ani laski! Wart jest bowiem robotnik swej strawy. A gdy przyjdziecie do
jakiegoś miasta albo wsi, wywiedzcie się, kto tam jest godny, i u niego
zatrzymajcie się, dopóki nie wyjdziecie. Wchodząc do domu, przywitajcie
go pozdrowieniem. Jeśli dom na to zasługuje, niech zstąpi na niego
pokój wasz; jeśli zaś nie zasługuje, niech pokój wasz powróci do was!
Gdyby was gdzie nie chciano przyjąć i nie chciano słuchać słów
waszych, wychodząc z takiego domu albo miasta, strząśnijcie proch z nóg
waszych! Zaprawdę, powiadam wam: Ziemi sodomskiej i gomorejskiej lżej
będzie w dzień sądu niż temu miastu.
Komentarz
W dzisiejszych czytaniach biblijnych Bóg przekonuje nas o swojej
obecności w naszym życiu, o swojej czułości i trosce, o miłości
przejawiającej się nieustannie i na wiele sposobów. Dlaczego więc tak
trudno nam niekiedy pojąć, że Bóg troszczy się o nas? Dlaczego
powątpiewamy w Jego bliskość? Widzimy rzeczywistość inaczej niż Bóg;
nie widzimy wszystkiego... W obliczu ludzkiego niedowidzenia pozostaje
ufność słowom Pisma: święty Bóg przychodzi nie po to, aby niszczyć i
zatracać, lecz aby chronić i umacniać to, co zasadziła Jego prawica
(por. Ps 80,16).
Anna Nowak, Gabriela Świrska, Halina Świrska, "Oremus" lipiec
2008, s. 43
Piątek, 11 lipca 2014
OdpowiedzUsuńŚwięto św. Benedykta, opata, patrona Europy
(Prz 2,1-9)
Synu, jeśli przyjmiesz moje nauki i zachowasz u siebie wskazania; ku
mądrości nachylisz swe ucho, ku roztropności swe serce; jeśli wezwiesz
rozsądek, przywołasz donośnie rozwagę, jeśli szukać jej poczniesz jak
srebra i pożądać jej będziesz jak skarbów, to bojaźń Pana
zrozumiesz, osiągniesz znajomość Boga. Bo Pan udziela mądrości, z ust
Jego wychodzą wiedza i roztropność; dla prawych On chowa swą pomoc, On
jest tarczą dla żyjących uczciwie. On strzeże ścieżek prawości,
ochrania drogi pobożnych. Wtedy sprawiedliwość pojmiesz i prawość, i
rzetelność i każdą dobrą ścieżkę.
lub
(Dz 4,32-35)
Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących. Żaden nie
nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne.
Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a
wszyscy oni mieli wielką łaskę. Nikt z nich nie cierpiał niedostatku,
bo właściciele pól albo domów sprzedawali je i przynosili pieniądze
uzyskane ze sprzedaży, i składali je u stóp Apostołów. Każdemu też
rozdzielano według potrzeby.
(Ps 34,2-4.6.9.12.14-15)
REFREN: Po wieczne czasy będę chwalił Pana
Będę błogosławił Pana po wieczne czasy,
Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.
Dusza moja chlubi się Panem,
niech słyszą to pokorni i niech się weselą.
Wysławiajcie razem ze mną Pana,
wspólnie wywyższajmy Jego imię.
Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością,
oblicza wasze nie zapłoną wstydem.
Skosztujcie i zobaczcie, jak Pan jest dobry,
szczęśliwy człowiek, który znajduje w Nim ucieczkę.
Zbliżcie się, synowie, posłuchajcie, co mówię,
będę was uczył bojaźni Pańskiej.
Powściągnij swój język od złego,
a wargi swoje od kłamstwa.
Od zła się odwróć, czyń dobrze,
szukaj pokoju i dąż do niego.
(Mt 19,29)
Kto porzuci wszystko dla Ewangelii, stokroć tyle otrzyma i życie wieczne
odziedziczy.
(Mt 19,27-29)
Piotr rzekł do Jezusa: Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za
Tobą, cóż więc otrzymamy? Jezus zaś rzekł do nich: Zaprawdę,
powiadam wam: Przy odrodzeniu, gdy Syn Człowieczy zasiądzie na swym
tronie chwały, wy, którzy poszliście za Mną, zasiądziecie również na
dwunastu tronach, sądząc dwanaście pokoleń Izraela. I każdy, kto dla
mego imienia opuści dom, braci lub siostry, ojca lub matkę, dzieci lub
pole, stokroć tyle otrzyma i życie wieczne odziedziczy.
Komentarz
Św. Benedykt (480-547) opuścił wszystko, by iść za Jezusem. Wkrótce w
ślad za nim wyruszyli inni, aby wspólnie poszukiwać Tego, który jest
Mądrością, zakosztować Jego dobroci i wywyższać Jego imię. W ten
sposób odpowiedź dana Bogu przez jednego człowieka dała początek
zakonowi benedyktynów, który stał się dla świata czytelnym znakiem
Bożej obecności i miłości. Nie ma innego sposobu przemiany świata niż
własne nawrócenie.
ks. Jarosław Januszewski, "Oremus" lipiec 2006, s. 48
Sobota, 12 lipca 2014
OdpowiedzUsuńWspomnienie św. Brunona Bonifacego z Kwerfurtu, biskupa i męczennika
(Iz 6.1-8)
W roku śmierci króla Ozjasza ujrzałem Pana siedzącego na wysokim i
wyniosłym tronie, a tren Jego szaty wypełniał świątynię. Serafiny
stały ponad Nim; każdy z nich miał po sześć skrzydeł; dwoma zakrywał
swą twarz, dwoma okrywał swoje nogi, a dwoma latał. I wołał jeden do
drugiego: Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów. Cała ziemia
pełna jest Jego chwały. Od głosu tego, który wołał, zadrgały futryny
drzwi, a świątynia napełniła się dymem. I powiedziałem: Biada mi!
Jestem zgubiony! Wszak jestem mężem o nieczystych wargach i mieszkam
pośród ludu o nieczystych wargach, a oczy moje oglądały Króla, Pana
Zastępów! Wówczas przyleciał do mnie jeden z serafinów, trzymając w
ręce węgiel, który kleszczami wziął z ołtarza. Dotknął nim ust
moich i rzekł: Oto dotknęło to twoich warg: twoja wina jest zmazana,
zgładzony twój grzech. I usłyszałem głos Pana mówiącego: Kogo mam
posłać? Kto by Nam poszedł? Odpowiedziałem: Oto ja, poślij mnie!
(Ps 93,1.2.5)
REFREN: Pan Bóg króluje, pełen majestatu
Pan Króluje, oblókł się w majestat,
Pan odział się w potęgę i nią się przepasał,
tak świat utwierdził,
że się nie zachwieje.
Twój tron niewzruszony na wieki,
Ty od wieków istniejesz, Boże.
Świadectwa Twoje bardzo godne są wiary,
Twojemu domowi przystoi świętość,
po wszystkie dni, o Panie.
(1 P 4,14)
Błogosławieni jesteście, jeżeli złorzeczą wam z powodu imienia
Chrystusa, albowiem Duch Boży na was spoczywa.
(Mt 10,24-33)
Jezus powiedział do swoich apostołów: Uczeń nie przewyższa nauczyciela
ani sługa swego pana. Wystarczy, jeśli uczeń będzie jak jego
nauczyciel, a sługa jak pan jego. Jeśli pana domu przezwali Belzebubem, o
ileż bardziej jego domowników tak nazwą. Więc się ich nie bójcie! Nie
ma bowiem nic zakrytego, co by nie miało być wyjawione, ani nic
tajemnego, o czym by się nie miano dowiedzieć. Co mówię wam w
ciemności, powtarzajcie na świetle, a co słyszycie na ucho,
rozgłaszajcie na dachach! Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało,
lecz duszy zabić nie mogą. Bójcie się raczej Tego, który duszę i
ciało może zatracić w piekle. Czyż nie sprzedają dwóch wróbli za
asa? A przecież żaden z nich bez woli Ojca waszego nie spadnie na
ziemię. U was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone.
Dlatego nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli. Do
każdego więc, który się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i
Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze przed
ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie.
Komentarz
"Wystarczy uczniowi, jeśli będzie jak jego nauczyciel".
Powołanie człowieka zawsze pozostaje dla niego tajemnicą, tym bardziej
jeśli przeniknięte jest pokornym pragnieniem naśladowania Chrystusa.
Bóg przyjmuje ludzki zapał, gorliwość i dyspozycyjność, o czym
świadczy życie i śmierć św. Brunona. Już jako biskup prowadził
ożywioną działalność misyjną, m.in. na Węgrzech, w Kijowie, także w
Polsce; starał się również dotrzeć do Szwecji. Na początku 1009 roku
wraz grupą misjonarzy wyruszył głosić Ewangelię Prusom i Jadźwingom.
Podczas wyprawy poniósł śmierć męczeńską, upodabniając się do
swego Mistrza.
Anna Nowak, Gabriela Świrska, Halina Świrska, "Oremus" lipiec
2008, s. 50