Słowo Boże na niedzielę

Niedziela Palmowa czyli Męki Pańskiej

Nie zasłoniłem mojej twarzy przed zniewagami i wiem, że nie doznam wstydu. Pan Bóg mnie obdarzył językiem wymownym, bym umiał przyjść z pomocą strudzonemu przez słowo krzepiące. Każdego rana pobudza me ucho, bym słuchał jak uczniowie. Pan Bóg otworzył mi ucho, a ja się nie oparłem ani się nie cofnąłem. Podałem grzbiet mój bijącym i policzki moje rwącym mi brodę. Nie zasłoniłem mej twarzy przed zniewagami i opluciem. Pan Bóg mnie wspomaga, dlatego jestem nieczuły na obelgi, dlatego uczyniłem twarz moją jak głaz i wiem, że wstydu nie doznam.

(Iz 50,4-7)

(Ps 22,8-9.17-20.23-24)

REFREN: Boże mój, Boże, czemuś mnie opuścił?

Szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą,

wykrzywiają wargi i potrząsają głowami:

"Zaufał Panu, niech go Pan wyzwoli,

niech go ocali, jeśli go miłuje".

Sfora psów mnie opadła,

otoczyła mnie zgraja złoczyńców

Przebodli moje ręce i nogi,

policzyć mogę wszystkie moje kości.

Dzielą między siebie moje szaty

i los rzucają o moją suknię.

Ty zaś, o Panie, nie stój z daleka:

pomocy moja śpiesz mi na ratunek.

Będę głosił swym braciom Twoje imię

i będę Cię chwalił w zgromadzeniu wiernych:

"Chwalcie Pana, wy, którzy się Go boicie,

niech się Go lęka całe potomstwo Izraela".

(Flp 2,6-11)

Chrystus uniżył samego siebie, dlatego Bóg Go wywyższył. Chrystus

Jezus istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na

równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać

sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w tym co zewnętrzne uznany za

człowieka, uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do

śmierci, i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg wywyższył Go nad

wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa

zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych, i

aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga

Ojca.

(Flp 2,8-9)

Dla nas Chrystus stał się posłuszny aż do śmierci, a była to śmierć

na krzyżu. Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko i dal Mu imię, które

jest ponad wszelkie imię.

Męka naszego Pana Jezusa Chrystusa według świętego Mateusza

Ewangelia dłuższa - Mt 26,14-27,66

Zdrada Judasza

E. Jeden z dwunastu imieniem Judasz Iskariota, udał się do arcykapłanów

i powiedział:

I. Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam.

E. A oni wyznaczyli mu trzydzieści srebrników. Odtąd szukał

sposobności, żeby Go wydać.

Przygotowanie Paschy

E. W pierwszy dzień Przaśników przystąpili do Jezusa uczniowie i

zapytali Go:

T. Gdzie chcesz, żebyśmy Ci przygotowali Paschę do spożycia?

E. On odrzekł:

+ Idźcie do miasta, do znanego nam człowieka i powiedzcie mu: Nauczyciel

mówi: Czas mój jest bliski; u ciebie chcę urządzić Paschę z moimi

uczniami.

E. Uczniowie uczynili tak, jak im polecił Jezus, i przygotowali Paschę.

Wyjawienie zdrajcy

E. Z nastaniem wieczoru zajął miejsce u stołu razem z dwunastu uczniami.

A gdy jedli, rzekł:

+ Zaprawdę powiadam wam: jeden z was Mnie zdradzi.

E. Zasmuceni tym bardzo, zaczęli pytać jeden przez drugiego:

I. Chyba nie ja, Panie?

E. On zaś odpowiedział:

+ Ten, który ze Mną rękę zanurza w misie, on Mnie zdradzi. Wprawdzie

Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane; lecz biada temu

człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Byłoby lepiej

dla tego człowieka, gdyby się nie narodził.

E. Wtedy Judasz, który Go miał zdradzić, powiedział:

I. Czy nie ja, Rabbi?

E. Odpowiedział mu: Tak, to ty jesteś.

Ustanowienie Eucharystii

E. A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo,

połamał go i dał uczniom, mówiąc:

+ Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje.

E. Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie dał im,

mówiąc:

+ Pijcie z niego wszyscy; bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu

będzie wylana na odpuszczenie grzechów. Lecz powiadam wam: Odtąd nie

będę już pił z tego owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić

go będę z wami nowy, w królestwie Ojca mojego.

E. Po odśpiewaniu hymnu wyszli na Górę Oliwną. Przepowiednia zaparcia

się Piotra. Wówczas Jezus rzekł do nich:

+ Wy wszyscy zwątpicie we Mnie tej nocy. Bo jest napisane: Uderzę

pasterza, a rozproszą się owce stada. Lecz gdy powstanę, uprzedzę was

do Galilei.

E. Piotr Mu odpowiedział:

I. Choćby wszyscy zwątpili w Ciebie, ja nigdy nie zwątpię.

E. Jezus mu rzekł: Zaprawdę powiadam ci: Jeszcze tej nocy, zanim kogut

zapieje, trzy razy się Mnie wyprzesz.

E. Na to Piotr:

I. Choćby mi przyszło umrzeć z Tobą, nie zaprę się Ciebie.

E. Podobnie zapewniali wszyscy uczniowie. Modlitwa i trwoga konania. Wtedy

przyszedł Jezus z nimi do ogrodu, zwanego Getsemani, i rzekł do uczniów:

+ Usiądźcie tu, Ja tymczasem odejdę tam i będę się modlił.

E. Wziąwszy z sobą Piotra i dwóch synów Zebedeusza, począł się

smucić i odczuwać trwogę. Wtedy rzekł do nich:

+ Smutna jest moja dusza aż do śmierci; zostańcie tu i czuwajcie ze

Mną.

E. I odszedłszy nieco dalej, upadł na twarz i modlił się tymi słowami:

+ Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich. Wszakże

nie jak Ja chcę, ale jak Ty.

E. Potem przyszedł do uczniów i zastał ich śpiących. Rzekł więc do

Piotra:

+ Tak, jednej godziny nie mogliście czuwać ze Mną? Czuwajcie i módlcie

się, abyście nie ulegli pokusie; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało

słabe.

E. Powtórnie odszedł i tak się modlił:

+ Ojcze mój, jeśli nie może ominąć Mnie ten kielich i muszą go

wypić, niech się stanie wola Twoja.

E. Potem przyszedł i znów zastał ich śpiących, bo oczy ich były

senne. Zostawiwszy ich, odszedł znowu i modlił się po raz trzeci,

powtarzając te same słowa. Potem wrócił do uczniów i rzekł do nich:

+ Śpicie jeszcze i odpoczywacie? A oto nadeszła godzina i Syn Człowieczy

będzie wydany w ręce grzeszników Wstańcie, chodźmy; oto się zbliża

mój zdrajca.

Pojmanie Jezusa

E. Gdy On jeszcze mówił, przyszedł Judasz, jeden z Dwunastu, a z nim

wielka zgraja z mieczami i kijami od arcykapłanów i starszych ludu.

Zdrajca zaś dał im taki znak:

I. Ten, którego pocałuję, to On; Jego podchwyćcie.

E. Zaraz też przystąpił do Jezusa, mówiąc:

I. Witaj, Rabbi.

E. I pocałował Go. A Jezus rzekł do niego:

+ Przyjacielu, po coś przyszedł?

E. Wtedy rzucili się na Jezusa i pochwycili Go. A oto jeden z tych,

którzy byli z Jezusem, wyciągnął rękę, dobył miecza i ugodziwszy

sługę najwyższego kapłana, odciął mu ucho. Wtedy Jezus rzekł do

niego:

+ Schowaj miecz swój do pochwy, bo wszyscy, którzy za miecz chwytają, od

miecza giną. Czy myślisz, że nie mógłbym prosić Ojca mojego, a zaraz

wystawiłby Mi więcej niż dwanaście zastępów aniołów? Jakże więc

spełnią się Pisma, że tak się stać musi?

E. W owej chwili Jezus rzekł do tłumów:

+ Wyszliście z mieczami i kijami jak na zbójcę, żeby Mnie pochwycić.

Codziennie zasiadałem w świątyni i nauczałem, a nie pojmaliście Mnie.

Lecz stało się to wszystko, żeby się wypełniły Pisma proroków.

E. Wtedy wszyscy uczniowie opuścili Go i uciekli.

Jezus przed Wysoką Radą

E. Ci zaś, którzy pochwycili Jezusa, zaprowadzili Go do najwyższego

kapłana, Kajfasza, gdzie zebrali się uczeni w Piśmie i starsi. A Piotr

szedł za Nim z daleka, aż do pałacu najwyższego kapłana. Wszedł tam

na dziedziniec i usiadł między służbą, aby widzieć, jaki będzie

wynik. Tymczasem arcykapłani i cała Wysoka Rada szukali fałszywego

świadectwa przeciw Jezusowi, aby Go zgładzić. Lecz nie znaleźli,

jakkolwiek występowało wielu fałszywych świadków. W końcu stanęli

dwaj i zeznali:

T. On powiedział: Mogę zburzyć przybytek Boży i w ciągu trzech dni go

odbudować.

E. Wtedy powstał najwyższy kapłan i rzekł do Niego:

I. Nic nie odpowiadasz na to, co oni zeznają przeciwko Tobie?

E. Lecz Jezus milczał. A najwyższy kapłan rzekł do Niego:

I. Poprzysięgam Cię na Boga żywego, powiedz nam: Czy Ty jesteś

Mesjaszem, Synem Bożym?

E. Jezus mu odpowiedział:

+ Tak, Ja Nim jestem. Ale powiadam wam: Odtąd ujrzycie Syna Człowieczego,

siedzącego po prawicy Wszechmocnego i nadchodzącego na obłokach

niebieskich.

E. Wtedy najwyższy kapłan rozdarł swoje szaty i rzekł:

I. Zbluźnił. Na cóż nam jeszcze potrzeba świadków? Oto teraz

słyszeliście bluźnierstwo. Co wam się zdaje?

E. Oni odpowiedzieli:

T. Winien jest śmierci.

E. Wówczas zaczęli Mu pluć w twarz i bić Go pięściami, a inni

policzkowali Go i szydzili:

T. Prorokuj nam Mesjaszu, kto Cię uderzył?

Piotr zapiera się Jezusa

E. Piotr zaś siedział zewnątrz na dziedzińcu. Podeszła do niego jedna

służąca i rzekła:

I. I ty byłeś z Galilejczykiem Jezusem.

E. Lecz on zaprzeczył temu wobec wszystkich i rzekł:

I. Nie wiem, co mówisz.

E. A gdy wyszedł ku bramie, zauważyła go inna i rzekła do tych, co tam

byli:

I. Ten był z Jezusem Nazarejczykiem.

E. I znowu zaprzeczył pod przysięgą:

I. Nie znam tego Człowieka.

E. Po chwili ci, którzy tam stali, zbliżyli się i rzekli do Piotra:

I. Na pewno i ty jesteś jednym z nich, bo i twoja mowa cię zdradza.

E. Wtedy począł się zaklinać i przysięgać:

I. Nie znam tego Człowieka.

E. I w tej chwili kogut zapiał. Wspomniał Piotr na słowo Jezusa, który

mu powiedział: Zanim kogut zapieje, trzy razy się Mnie wyprzesz. Wyszedł

na zewnątrz i gorzko zapłakał.

Wydanie Jezusa Piłatowi

E. A gdy nastał ranek, wszyscy arcykapłani i starsi ludu powzięli

uchwałę przeciw Jezusowi, żeby Go zgładzić. Związawszy Go

zaprowadzili i wydali w ręce namiestnika Poncjusza Piłata.

Koniec zdrajcy

E. Wtedy Judasz, który Go wydał, widząc, że Go skazano, opamiętał

się, zwrócił trzydzieści srebrników arcykapłanom i starszym i rzekł:

I. Zgrzeszyłem, wydawszy krew niewinną.

E. Lecz oni odparli:

T. Co nas to obchodzi? To twoja sprawa.

E. Rzuciwszy srebrniki do przybytku, oddalił się, potem poszedł i

powiesił się. Arcykapłani zaś wzięli srebrniki i orzekli:

T. Nie wolno kłaść do skarbca świątyni, bo są zapłatą za krew.

E. Po odbyciu narady kupili za nie pole garncarza na grzebanie

cudzoziemców. Dlatego pole to aż po dziś dzień nosi nazwę Pole Krwi.

Wtedy spełniło się to, co powiedział prorok Jeremiasz: Wzięli

trzydzieści srebrników, zapłatę za Tego, którego oszacowali synowie

Izraela. I dali je za pole garncarza, jak im Pan rozkazał.

Jezus przed Piłatem

E. Jezusa zaś stawiono przed namiestnikiem. Namiestnik zadał Mu pytanie:

I. Czy Ty jesteś królem żydowskim?

E. Jezus odpowiedział:

+ Tak, Ja nim jestem.

E. A gdy Go oskarżali arcykapłani i starsi, nic nie odpowiadał. Wtedy

zapytał Go Piłat:

I. Nie słyszysz jak wiele zeznają przeciw Tobie?

E. On jednak nie odpowiadał mu na żadne pytanie, tak że namiestnik

bardzo się dziwił.

Jezus odrzucony przez swój naród

E. A był zwyczaj, że na każde święto namiestnik uwalniał jednego

więźnia, którego chcieli. Trzymano zaś wtedy znacznego więźnia,

imieniem Barabasz. Gdy się więc zebrali, spytał ich Piłat:

I. Którego chcecie, żebym wam uwolnił, Barabasza czy Jezusa, zwanego

Mesjaszem?

E. Wiedział bowiem, że przez zawiść Go wydali. A gdy on odbywał

przewód sądowy, żona jego przysłała mu ostrzeżenie:

I. Nie miej nic do czynienia z tym Sprawiedliwym, bo dzisiaj we śnie wiele

nacierpiałam się z Jego powodu.

E. Tymczasem arcykapłani i starsi namówili tłum, żeby prosiły o

Barabasza, a domagały się śmierci Jezusa. Pytał ich namiestnik:

I. Którego z tych dwóch chcecie, żebym wam uwolnił?

E. Odpowiedzieli:

T. Barabasza.

E. Rzekł do nich Piłat:

I. Cóż więc mam uczynić z Jezusem, którego nazywają Mesjaszem?

E. Zawołali wszyscy:

T. Na krzyż z Nim!

E. Namiestnik odpowiedział:

I. Cóż właściwie złego uczynił?

E. Lecz oni jeszcze głośniej krzyczeli:

T. Na krzyż z Nim!

E. Piłat widząc, że nic nie osiąga, a wzburzenie raczej wzrasta,

wziął wodę i umył sobie ręce wobec tłumu, mówiąc:

I. Nie jestem winny krwi tego Sprawiedliwego. To wasza rzecz.

E. A cały lud zawołał:

T. Krew Jego na nas i na dzieci nasze.

E. Wówczas uwolnił im Barabasza, a Jezusa kazał ubiczować i wydał na

ukrzyżowanie.

Król wyśmiany

E. Wtedy żołnierze namiestnika zabrali Jezusa z sobą do pretorium i

zgromadzili koło Niego całą kohortę. Rozebrali Go z Jego szat i

narzucili na Niego płaszcz szkarłatny. Uplótłszy wieniec z ciernia

włożyli Mu na głowę, a do prawej ręki dali Mu trzcinę. Potem

przyklękali przed Nim i szydzili z Niego, mówiąc:

T. Witaj, królu żydowski!

E. Przy tym pluli na Niego, brali trzcinę i bili Go po głowie. A gdy Go

wyszydzili, zdjęli z Niego płaszcz, włożyli na Niego własne Jego szaty

i odprowadzili Go na ukrzyżowanie.

Droga krzyżowa

E. Wychodząc spotkali pewnego człowieka z Cyreny, imieniem Szymon. Tego

przymusili, żeby niósł krzyż Jezusa. Gdy przyszli na miejsce zwane

Golgotą, to znaczy Miejsce Czaszki, dali Mu pić wino zaprawione goryczą.

Skosztował, ale nie chciał pić. Gdy go ukrzyżowali, rozdzielili między

siebie Jego szaty, rzucając o nie losy. I siedząc, tam Go pilnowali. Nad

głową Jego umieścili napis z podaniem Jego winy: To jest Jezus, ról

żydowski. Wtedy też ukrzyżowano z Nim dwóch złoczyńców, jednego po

prawej, drugiego po lewej stronie. Wyszydzenie na krzyżu. Ci zaś, którzy

przechodzili obok, przeklinali Go i potrząsali głowami, mówiąc:

T. Ty, który burzysz przybytek i w trzech dniach go odbudowujesz, cal sam

siebie; jeśli jesteś Synem Bożym, zejdź z krzyża>.

E. Podobnie arcykapłani z uczonymi w Piśmie i starszymi, szydząc,

powtarzali:

T. Innych wybawiał, siebie nie noże wybawić. Jest królem Izraela:

niechże teraz zejdzie krzyża, a uwierzymy w Niego. Zaufał Bogu: niechże

Go teraz wybawi, jeśli Go miłuje. Przecież powiedział: Jestem Synem

Bożym.

E. Tak samo lżyli Go i złoczyńcy, którzy pyli z Nim krzyżowani.

Śmierć Jezusa

E. Od godziny szóstej mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny

dziewiątej. Około godziny dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem:

+ Elí, Elí, Lemá sabachtáni?

E. To znaczy: Boże mój, loże mój, czemuś Mnie opuścił? Słysząc to,

niektórzy ze stojących tam mówili:

T. On Eliasza woła.

E. Zaraz też eden z nich pobiegł i wziąwszy gąbkę, napełnił ją

octem, ułożył na trzcinę i dawał Mu pić. Lecz inni mówili:

T. Poczekaj zobaczymy, czy przyjdzie Eliasz, aby Go wybawić.

E. A Jezus raz jeszcze zawołał donośnym głosem i wyzionął ducha.

Wszyscy klękają i przez chwilę zachowują milczenie

Po śmierci Jezusa

E. A oto zasłona przybytku rozdarła się na dwoje z góry na dół;

ziemia zadrżała i skały zaczęły pękać. Groby się otworzyły i wiele

ciał świętych, którzy umarli, powstało. I wyszedłszy z grobów po

Jego zmartwychwstaniu, weszli do Miasta świętego i ukazali się wielu.

Setnik zaś i jego ludzie, którzy odbywali straż trzy Jezusie, widząc

trzęsienie ziemi i to, co się działo, zlękli się bardzo i mówili:

I. Prawdziwie, ten był Synem Bożym.

E. Było tam również wiele niewiast, które przypatrywały się z daleka.

Szły one za Jezusem z Galilei i usługiwały Mu. Między nimi były: Maria

Magdalena, Maria, natka Jakuba i Józefa, oraz matka synów Zebedeusza.

Złożenie w grobie

E. Pod wieczór przyszedł zamożny człowiek z Arymatei, imieniem Józef,

który też był uczniem Jezusa. On udał się do Piłata i poprosił o

ciało Jezusa. Wówczas Piłat kazał je wydać. Józef zabrał ciało,

owinął e w czyste płótno i złożył w swoim nowym grobie, który

kazał wykuć w skale. Przed wejście do grobu zatoczył duży kamień i

odszedł. Lecz Maria Magdalena i druga Maria pozostały tam, siedząc

naprzeciw grobu. Nazajutrz, to znaczy o dniu Przygotowania, zebrali się

arcykapłani i faryzeusze u Piłata i oznajmili:

T. Panie, przypomnieliśmy sobie, że ów oszust powiedział jeszcze za

życia: Po trzech dniach powstanę. Każ więc zabezpieczyć grób aż do

trzeciego dnia, żeby przypadkiem nie przyszli Jego uczniowie, nie wykradli

Go i nie powiedzieli ludowi: Powstał z martwych. I będzie ostatnie

oszustwo gorsze niż pierwsze.

E. Rzekł im Piłat:

I. Macie straż: idźcie, zabezpieczcie grób, jak umiecie.

E. Oni poszli i zabezpieczyli grób opieczętowując kamień i stawiając

straż.

Ewangelia krótsza - Mt 27,11-54

Jezus przed Piłatem

E. Jezusa zaś stawiono przed namiestnikiem. Namiestnik zadał Mu pytanie:

I. Czy Ty jesteś królem żydowskim?

E. Jezus odpowiedział:

+ Tak, Ja nim jestem.

E. A gdy Go oskarżali arcykapłani i starsi, nic nie odpowiadał. Wtedy

zapytał Go Piłat:

I. Nie słyszysz jak wiele zeznają przeciw Tobie?

E. On jednak nie odpowiadał mu na żadne pytanie, tak że namiestnik

bardzo się dziwił.

Jezus odrzucony przez swój naród

E. A był zwyczaj, że na każde święto namiestnik uwalniał jednego

więźnia, którego chcieli. Trzymano zaś wtedy znacznego więźnia,

imieniem Barabasz. Gdy się więc zebrali, spytał ich Piłat:

I. Którego chcecie, żebym wam uwolnił, Barabasza czy Jezusa, zwanego

Mesjaszem?

E. Wiedział bowiem, że przez zawiść Go wydali. A gdy on odbywał

przewód sądowy, żona jego przysłała mu ostrzeżenie:

I. Nie miej nic do czynienia z tym Sprawiedliwym, bo dzisiaj we śnie wiele

nacierpiałam się z Jego powodu.

E. Tymczasem arcykapłani i starsi namówili tłum, żeby prosiły o

Barabasza, a domagały się śmierci Jezusa. Pytał ich namiestnik:

I. Którego z tych dwóch chcecie, żebym wam uwolnił?

E. Odpowiedzieli:

T. Barabasza.

E. Rzekł do nich Piłat:

I. Cóż więc mam uczynić z Jezusem, którego nazywają Mesjaszem?

E. Zawołali wszyscy:

T. Na krzyż z Nim!

E. Namiestnik odpowiedział:

I. Cóż właściwie złego uczynił?

E. Lecz oni jeszcze głośniej krzyczeli:

T. Na krzyż z Nim!

E. Piłat widząc, że nic nie osiąga, a wzburzenie raczej wzrasta,

wziął wodę i umył sobie ręce wobec tłumu, mówiąc:

I. Nie jestem winny krwi tego Sprawiedliwego. To wasza rzecz.

E. A cały lud zawołał:

T. Krew Jego na nas i na dzieci nasze.

E. Wówczas uwolnił im Barabasza, a Jezusa kazał ubiczować i wydał na

ukrzyżowanie.

Król wyśmiany

E. Wtedy żołnierze namiestnika zabrali Jezusa z sobą do pretorium i

zgromadzili koło Niego całą kohortę. Rozebrali Go z Jego szat i

narzucili na Niego płaszcz szkarłatny Uplótłszy wieniec z ciernia

włożyli Mu na głowę, a do prawej ręki dali Mu trzcinę. Potem

przyklękali przed Nim i szydzili z Niego, mówiąc:

T. Witaj, królu żydowski!

E. Przy tym pluli na Niego, brali trzcinę i bili Go po głowie. A gdy Go

wyszydzili, zdjęli z Niego płaszcz, włożyli na Niego własne Jego szaty

i odprowadzili Go na ukrzyżowanie.

Droga krzyżowa

E. Wychodząc spotkali pewnego człowieka z Cyreny, imieniem Szymon. Tego

przymusili, żeby niósł krzyż Jezusa. Gdy przyszli na miejsce zwane

Golgotą, to znaczy Miejsce Czaszki, dali Mu pić wino zaprawione goryczą.

Skosztował, ale nie chciał pić. Gdy go ukrzyżowali, rozdzielili między

siebie Jego szaty, rzucając o nie losy. I siedząc, tam Go pilnowali. Nad

głową Jego umieścili napis z podaniem Jego winy: To jest Jezus, król

żydowski. Wtedy też ukrzyżowano z Nim dwóch złoczyńców, jednego po

prawej, drugiego po lewej stronie. Wyszydzenie na krzyżu. Ci zaś, którzy

przechodzili obok, przeklinali Go i potrząsali głowami, mówiąc:

T. Ty, który burzysz przybytek i w trzech dniach go odbudowujesz, ocal sam

siebie; jeśli jesteś Synem Bożym, zejdź z krzyża.

E. Podobnie arcykapłani z uczonymi w Piśmie i starszymi, szydząc,

powtarzali:

T. Innych wybawiał, siebie nie może wybawić. Jest królem Izraela:

niechże teraz zejdzie z krzyża, a uwierzymy w Niego. Zaufał Bogu:

niechże Go teraz wybawi, jeśli Go miłuje. Przecież powiedział: Jestem

Synem Bożym.

E. Tak samo lżyli Go i złoczyńcy, którzy byli z Nim ukrzyżowani.

Śmierć Jezusa

E. Od godziny szóstej mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny

dziewiątej. Około godziny dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem:

Elí, Elí, Lemá sabachtáni?

E. To znaczy: Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił? Słysząc to,

niektórzy ze stojących tam mówili:

T. On Eliasza woła.

E. Zaraz też jeden z nich pobiegł i wziąwszy gąbkę, napełnił ją

octem, włożył na trzcinę i dawał Mu pić. Lecz inni mówili:

T. Poczekaj zobaczymy, czy przyjdzie Eliasz, aby Go wybawić.

E. A Jezus raz jeszcze zawołał donośnym głosem i wyzionął ducha.

Wszyscy klękają i przez chwilę zachowują milczenie

Po śmierci Jezusa

E. A oto zasłona przybytku rozdarła się na dwoje z góry na dół;

ziemia zadrżała i skały zaczęły pękać. Groby się otworzyły i wiele

ciał świętych, którzy umarli, powstało. I wyszedłszy z grobów po

Jego zmartwychwstaniu, weszli do Miasta świętego i ukazali się wielu.

Setnik zaś i jego ludzie, którzy odbywali straż przy Jezusie, widząc

trzęsienie ziemi i to, co się działo, zlękli się bardzo i mówili:

I. Prawdziwie, ten był Synem Bożym.