Nadzieja Grobu

Panie Jezu Chryste, nasze zmartwychwstanie i życie, 

podźwignij nas z grobu grzechów, nawiedź i napełnij duchową mocą. 

Spraw, abyśmy ugruntowani w wierze, nadziei i miłości 

mogli pojąć ze wszystkimi świętymi, jak wielka jest Twoja miłość. 

Tak bardzo nas umiłowałeś, że dla nas poniosłeś śmierć na krzyżu, 

aby żaden człowiek, który wierzy w Ciebie nie zginął, ale miał życie wieczne.

 Artykuły:

Wielka Sobota czas ciszy i oczekiwania

 Trwa adoracja Chrystusa złożonego do grobu

I zstąpił do piekieł

Czas zadumy przy Grobie Pańskim 

Wielka Sobota

Wigilia Paschalna

(Rdz 1,1-2,2)

Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. Ziemia zaś była bezładem i

pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży

unosił się nad wodami. Wtedy Bóg rzekł: Niechaj się stanie

światłość! I stała się światłość. Bóg widząc, że światłość

jest dobra, oddzielił ją od ciemności. I nazwał Bóg światłość

dniem, a ciemność nazwał nocą. I tak upłynął wieczór i poranek -

dzień pierwszy. A potem Bóg rzekł: Niechaj powstanie sklepienie w

środku wód i niechaj ono oddzieli jedne wody od drugich! Uczyniwszy to

sklepienie, Bóg oddzielił wody pod sklepieniem od wód ponad sklepieniem;

a gdy tak się stało, Bóg nazwał to sklepienie niebem. I tak upłynął

wieczór i poranek - dzień drugi. A potem Bóg rzekł: Niechaj zbiorą

się wody spod nieba w jedno miejsce i niech się ukaże powierzchnia

sucha! A gdy tak się stało, Bóg nazwał tę suchą powierzchnię

ziemią, a zbiorowisko wód nazwał morzem. Bóg widząc, że były dobre,

rzekł: Niechaj ziemia wyda rośliny zielone: trawy dające nasiona, drzewa

owocowe rodzące na ziemi według swego gatunku owoce, w których są

nasiona. I stało się tak. Ziemia wydała rośliny zielone: trawę

dającą nasienie według swego gatunku i drzewa rodzące owoce, w których

było nasienie według ich gatunków. A Bóg widział, że były dobre. I

tak upłynął wieczór i poranek - dzień trzeci. A potem Bóg rzekł:

Niechaj powstaną ciała niebieskie, świecące na sklepieniu nieba, aby

oddzielały dzień od nocy, aby wyznaczały pory roku, dni i lata; aby

były ciałami jaśniejącymi na sklepieniu nieba i aby świeciły nad

ziemią. I stało się tak. Bóg uczynił dwa duże ciała jaśniejące:

większe, aby rządziło dniem, i mniejsze, aby rządziło nocą, oraz

gwiazdy. I umieścił je Bóg na sklepieniu nieba, aby świeciły nad

ziemią; aby rządziły dniem i nocą i oddzielały światłość od

ciemności. A widział Bóg, że były dobre. I tak upłynął wieczór i

poranek - dzień czwarty. Potem Bóg rzekł: Niechaj się zaroją wody od

roju istot żywych, a ptactwo niechaj lata nad ziemią, pod sklepieniem

nieba! Tak stworzył Bóg wielkie potwory morskie i wszelkiego rodzaju

pływające istoty żywe, którymi zaroiły się wody, oraz wszelkie

ptactwo skrzydlate różnego rodzaju. Bóg widząc, że były dobre,

pobłogosławił je tymi słowami: Bądźcie płodne i mnóżcie się,

abyście zapełniały wody morskie, a ptactwo niechaj się rozmnaża na

ziemi. I tak upłynął wieczór i poranek - dzień piąty. Potem Bóg

rzekł: Niechaj ziemia wyda istoty żywe różnego rodzaju: bydło,

zwierzęta pełzające i dzikie zwierzęta według ich rodzajów! I stało

się tak. Bóg uczynił różne rodzaje dzikich zwierząt, bydła i

wszelkich zwierząt pełzających po ziemi. I widział Bóg, że były

dobre. A wreszcie rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka a Nasz obraz, podobnego

Nam. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad

bydłem, nad ziemią i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi!

Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go

stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę. Po czym Bóg im

błogosławił, mówiąc do nich: Bądźcie płodni i rozmnażajcie się,

abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście panowali

nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym i nad wszystkimi zwierzętami

pełzającymi po ziemi. I rzekł Bóg: Oto wam daję wszelką roślinę

przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w

sobie nasienie: dla was będą one pokarmem. A dla wszelkiego zwierzęcia

polnego i dla wszelkiego ptactwa w powietrzu, i dla wszystkiego, co się

porusza po ziemi i ma w sobie pierwiastek życia, będzie pokarmem wszelka

trawa zielona. I stało się tak. A Bóg widział, że wszystko, co

uczynił, było bardzo dobre. I tak upłynął wieczór i poranek - dzień

szósty. W ten sposób zostały ukończone niebo i ziemia oraz wszystkie

jej zastępy [stworzeń]. A gdy Bóg ukończył w dniu szóstym swe

dzieło, nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym

trudzie, jaki podjął.

(Ps 104,1-2a.5-6.10.12-14.24.35c)

REFREN: Niech stąpi Duch Twój i odnowi ziemię

Błogosław duszo moja, Pana,

o Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki!

Odziany w majestat i piękno,

światłem okryty jak płaszczem.

Umocniłeś ziemię w jej podstawach,

nie zachwieje się na wieki wieków

Jak szatą okryłeś ją Wielką Głębią

ponad górami stanęły wody.

Ty zdroje kierujesz do strumieni,

co pośród gór się sączą.

Nad nimi mieszka ptactwo niebieskie

i śpiewa wśród gałęzi.

Z Twoich komnat nawadniasz góry,

I owocem Twoich dziel syci się ziemia.

Każesz rosnąć trawie dla bydła,

i roślinom, by człowiekowi służyły.

Jak liczne są dzieła Twoje, Panie!

Tyś wszystko mądrze uczynił

ziemia jest pełna Twych stworzeń.

Błogosław, duszo moja, Pana.

(Rdz 22,1-18)

Bóg wystawił Abrahama na próbę. Rzekł do niego: Abrahamie! A gdy on

odpowiedział: Oto jestem - powiedział: weź twego syna jedynego, którego

miłujesz, Izaaka, idź do kraju Moria i tam złóż go w ofierze na jednym

z pagórków, jakie ci wskażę. Nazajutrz rano Abraham osiodłał swego

osła, zabrał z sobą dwóch swych ludzi i syna Izaaka, narąbał drzewa

do spalenia ofiary i ruszył w drogę do miejscowości, o której mu Bóg

powiedział. Na trzeci dzień Abraham, spojrzawszy, dostrzegł z daleka

ową miejscowość. I wtedy rzekł do swych sług: Zostańcie tu z osłem,

ja zaś i chłopiec pójdziemy tam, aby oddać pokłon Bogu, a potem

wrócimy do was. Abraham, zabrawszy drwa do spalenia ofiary, włożył je

na syna swego Izaaka, wziął do ręki ogień i nóż, po czym obaj się

oddalili. Izaak odezwał się do swego ojca Abrahama: Ojcze mój! A gdy ten

rzekł: Oto jestem, mój synu - zapytał: Oto ogień i drwa, a gdzież jest

jagnię na całopalenie? Abraham odpowiedział: Bóg upatrzy sobie jagnię

na całopalenie, synu mój. I szli obydwaj dalej. A gdy przyszli na to

miejsce, które Bóg wskazał, Abraham zbudował tam ołtarz, ułożył na

nim drwa i związawszy syna swego Izaaka położył go na tych drwach na

ołtarzu. Potem Abraham sięgnął ręką po nóż, aby zabić swego syna.

Ale wtedy Anioł Pański zawołał na niego z nieba i rzekł: Abrahamie,

Abrahamie! A on rzekł: Oto jestem. Anioł powiedział mu: Nie podnoś

ręki na chłopca i nie czyń mu nic złego! Teraz poznałem, że boisz

się Boga, bo nie odmówiłeś Mi nawet twego jedynego syna. Abraham,

obejrzawszy się poza siebie, spostrzegł barana uwikłanego rogami w

zaroślach. Poszedł więc, wziął barana i złożył w ofierze

całopalnej zamiast swego syna. I dał Abraham miejscu temu nazwę

"Pan widzi". Stąd to mówi się dzisiaj: Na wzgórzu Pan się

ukazuje. Po czym Anioł Pański przemówił głośno z nieba do Abrahama po

raz drugi: Przysiągam na siebie, wyrocznia Pana, że ponieważ uczyniłeś

to, a nie oszczędziłeś syna twego jedynego, będę ci błogosławił i

dam ci potomstwo tak liczne jak gwiazdy na niebie i jak ziarnka piasku na

wybrzeżu morza; potomkowie twoi zdobędą warownie swych nieprzyjaciół.

Wszystkie ludy ziemi będą sobie życzyć szczęścia takiego, jakie jest

udziałem twego potomstwa, dlatego że usłuchałeś mego rozkazu.

(Ps 16,5.8-11)

REFREN: Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem

Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem,

to On mój los zabezpiecza.

Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy,

On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.

Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje,

a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie,

bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz

i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.

Ty ścieżkę życia mi ukażesz,

pełnię Twej radości

i wieczną rozkosz,

po Twojej prawicy.

(Wj 14,15-15,1)

Pan rzekł do Mojżesza: Czemu głośno wołasz do Mnie? Powiedz

Izraelitom, niech ruszają w drogę. Ty zaś podnieś swą laskę i

wyciągnij rękę nad morze i rozdziel je na dwoje, a wejdą Izraelici w

środek na suchą ziemię. Ja natomiast uczynię upartymi serca Egipcjan,

że pójdą za nimi. Wtedy okażę moją potęgę wobec faraona, całego

wojska jego, rydwanów i wszystkich jego jeźdźców. A gdy okażę moją

potęgę wobec faraona, jego rydwanów i jeźdźców, wtedy poznają

Egipcjanie, że ja jestem Pan. Anioł Boży, który szedł na przedzie

wojsk izraelskich, zmienił miejsce i szedł na ich tyłach. Słup obłoku

również przeszedł z przodu i zajął ich tyły, stając między wojskiem

egipskim a wojskiem izraelskim. I tam był obłok ciemnością, tu zaś

oświecał noc. I nie zbliżyli się jedni do drugich przez całą noc.

Mojżesz wyciągnął rękę nad morze, a Pan cofnął wody gwałtownym

wiatrem wschodnim, który wiał przez całą noc, i uczynił morze suchą

ziemią. Wody się rozstąpiły, a Izraelici szli przez środek morza po

suchej ziemi, mając mur z wód po prawej i po lewej stronie. Egipcjanie

ścigali ich. Wszystkie konie faraona, jego rydwany i jeźdźcy weszli za

nimi w środek morza. O świcie spojrzał Pan ze słupa ognia i ze słupa

obłoku na wojsko egipskie i zmusił je do ucieczki. I zatrzymał koła ich

rydwanów, tak że z wielką trudnością mogli się naprzód posuwać.

Egipcjanie krzyknęli: Uciekajmy przed Izraelem, bo w jego obronie Pan

walczy z Egipcjanami. A Pan rzekł do Mojżesza: Wyciągnij rękę nad

moze, aby wody zalały Egipcjan, ich rydwany i jeźdźców. Wyciągnął

Mojżesz rękę nad morze, które o brzasku dnia wróciło na swoje

miejsce. Egipcjanie uciekając biegli naprzeciw falom, i pogrążył ich

Pan w środku morza. Powracające fale zatopiły rydwany i jeźdźców

całego wojska faraona, którzy weszli w morze, ścigając tamtych, nie

ocalał z nich ani jeden. Izraelici zaś szli po suchym dnie morskim,

mając mur wodny po prawej i po lewej stronie. W tym to dniu wybawił Pan

Izraela z rąk Egipcjan. I widzieli Izraelici martwych Egipcjan na brzegu

morza. Gdy Izraelici widzieli wielkie dzieło, którego dokonał Pan wobec

Egipcjan, ulękli się Pana i uwierzyli Jemu oraz Jego słudze Mojżeszowi.

Wtedy Mojżesz i Izraelici razem z nim śpiewali taką pieśń ku czci

Pana:

(Ps Wj 15,1-2.4-5.17-18)

REFREN: Śpiewajmy Panu, który moc okazał

Będę śpiewał na cześć Pana,

który wspaniale swą potęgę okazał,

gdy konia i jeźdźca

pogrążył w morskiej przepaści.

Pan jest moją mocą i źródłem męstwa,

Jemu zawdzięczam moje ocałenie.

On Bogiem moim, uwielbiać Go będę;

On Bogiem ojca mego, będę Go wywyższał.

Rzucił w morze rydwany faraona i jego wojsko.

Wybrani wodzowie jego zginęli w Morzu Czerwonym.

Przepaści ich ogarnęły,

Jak głaz runęli w głębinę.

Wyprowadziłeś lud swój

i osadziłeś na górze Twego dziedzictwa,

w miejscu, które uczyniłeś swym mieszkaniem.

Pan Bóg jest Królem

na zawsze, na wieki.

(Iz 54,4a.5-14)

Nie lękaj się, Jerozolimo, bo małżonkiem twoim jest twój Stworzyciel,

któremu na imię - Pan Zastępów; Odkupicielem twoim - Święty Izraela,

nazywają Go Bogiem całej ziemi. Zaiste, jak niewiastę porzuconą i

zgnębioną na duchu, wezwał cię Pan. I jakby do porzuconej żony

młodości mówi twój Bóg: Na krótką chwilę porzuciłem ciebie, ale z

ogromną miłością cię przygarnę. W przystępie gniewu ukryłem przed

tobą na krótko swe oblicze, ale w miłości wieczystej nad tobą się

ulitowałem, mówi Pan, twój Odkupiciel. Dzieje się ze Mną tak, jak za

dni Noego, kiedy przysiągłem, że wody Noego nie spadną już nigdy na

ziemię; tak teraz przysięgam, że się nie rozjątrzę na ciebie ani cię

gromić nie będę. Bo góry mogą ustąpić i pagórki się zachwiać, ale

miłość moja nie odstąpi od ciebie i nie zachwieje się moje przymierze

pokoju, mówi Pan, który ma litość nad tobą. O nieszczęśliwa,

wichrami smagana, niepocieszona! Oto Ja osadzę twoje kamienie na

malachicie i fundamenty twoje na szafirach. Uczynię blanki twych murów z

rubinów, bramy twoje z górskiego kryształu, a z drogich kamieni - cały

obwód twych murów. Wszyscy twoi synowie będą uczniami Pana, wielka

będzie szczęśliwość twych dzieci. Będziesz mocno osadzona na

sprawiedliwości. Daleka bądź od trwogi, bo nie masz się czego obawiać,

i od przestrachu, bo nie ma on przystępu do ciebie.

(Ps 30,2.4-6.11-13)

REFREN: Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś

Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś

i nie pozwoliłeś mym wrogom naśmiewać się ze mnie.

Panie, mój Boże, z krainy umarłych wywołałeś moją duszę

i ocaliłeś mi życie spośród schodzących do grobu.

Śpiewajcie psalm wszyscy miłujący Pana

i pamiętajcie o Jego świętości.

Gniew Jego bowiem trwa tylko przez chwilę,

a Jego łaska przez całe życie.

Wysłuchaj mnie, Panie, zmiłuj się nade mną

Panie, bądź moją pomocą.

Zamieniłeś w taniec mój żałobny lament,

Boże mój i Panie, będę Cię sławił na wieki.

(Iz 55,1-11)

To mówi Pan: O, wszyscy spragnieni, przyjdźcie do wody, przyjdźcie,

choć nie macie pieniędzy! Kupujcie i spożywajcie, [dalejże, kupujcie]

bez pieniędzy i bez płacenia za wino i mleko! Czemu wydajecie pieniądza

na to, co nie jest chlebem? I waszą pracę - na to, co nie nasyci?

Słuchajcie Mnie, a jeść będziecie przysmaki i dusza wasza zakosztuje

tłustych potraw. Nakłońcie wasze ucho i przyjdźcie do Mnie,

posłuchajcie Mnie, a dusza wasza żyć będzie. Zawrę z wami wieczyste

przymierze: są to niezawodnie łaski dla Dawida. Oto ustanowiłem cię

świadkiem dla ludów, dla ludów wodzem i rozkazodawcą. Oto zawezwiesz

naród, którego nie znasz, i ci, którzy cię nie znają, przybiegną do

ciebie ze względu na Pana, twojego Boga, przez wzgląd na Świętego

Izraelowego, bo On cię przyozdobi. Szukajcie Pana, gdy się pozwala

znaleźć, wzywajcie Go, dopóki jest blisko! Niechaj bezbożny porzuci

swą drogę i człowiek nieprawy swoje knowania. Niech się nawróci do

Pana, a Ten się nad nim zmiłuje, i do Boga naszego, gdyż hojny jest w

przebaczaniu. Bo myśli moje nie są myślami waszymi ani wasze drogi moimi

drogami - wyrocznia Pana. Bo jak niebiosa górują nad ziemią, tak drogi

moje - nad waszymi drogami i myśli moje - nad myślami waszymi. Zaiste,

podobnie jak ulewa i śnieg spadają z nieba i tam nie powracają, dopóki

nie nawodnią ziemi, nie użyźnią jej i nie zapewnią urodzaju, tak iż

wydaje nasienie dla siewcy i chleb dla jedzącego, tak słowo, które

wychodzi z ust moich, nie wraca do Mnie bezowocne, zanim wpierw nie dokona

tego, co chciałem, i nie spełni pomyślnie swego posłannictwa.

(Ps Iz 12,2.3-5)

REFREN: Będziecie czerpać ze zdrojów zbawienia

Oto Bóg jest moim zbawieniem,

będę miał ufność i bać się nie będę.

Bo Pan jest moją mocą i pieśnią

On stał się dla mnie zbawieniem.

Wy zaś z weselem czerpać będziecie wodę

ze zdrojów zbawienia.

Chwalcie Pana,

wzywajcie Jego imienia.

Dajcie poznać Jego dzieła między narodami,

przypominajcie, że wspaniale jest imię Jego.

Śpiewajcie Panu, bo uczynił wzniosłe rzeczy,

niech to będzie wiadome po całej ziemi.

(Ba 3,9-15.32-4,4)

Bądź posłuszny, Izraelu, przykazaniom życiodajnym, nakłoń ucha, by

poznać mądrość. Cóż się to stało, Izraelu, że jesteś w kraju

nieprzyjaciół, wynędzniały w ziemi obcej, uważany za nieczystego na

równi z umarłymi, zaliczony do tych, co schodzą do Szeolu? Opuściłeś

źródło mądrości. Gdybyś chodził po drodze Bożej, mieszkałbyś w

pokoju na wieki. Naucz się, gdzie jest mądrość, gdzie jest siła i

rozum, a poznasz równocześnie, gdzie jest długie i szczęśliwe życie,

gdzie jest światłość dla oczu i pokój. Lecz któż znalazł jej

miejsce lub kto wszedł do jej skarbców? Lecz zna ją Wszechwiedzący i

wynajdzie ją swoją mądrością. Ten, który na czas bezkresny urządził

ziemię i napełnił ją stworzeniami czworonożnymi, wysłał światło i

poszło, wezwał je, a ono posłuchało Go ze drżeniem. Gwiazdy radośnie

świecą na swoich strażnicach. Wezwał je. Odpowiedziały: . Z radością

świecą swemu Stwórcy. On jest Bogiem naszym. I żaden inny nie może z

Nim się równać. Zbadał wszystkie drogi mądrości i dał ją słudze

swemu, Jakubowi, i Izraelowi, umiłowanemu swojemu. Potem ukazała się ona

na ziemi i zaczęła przebywać wśród ludzi. Tą mądrością jest

księga przykazań Boga i Prawo trwające na wieki. Wszyscy, którzy się

go trzymają, żyć będą. Którzy je zaniedbują, pomrą. Nawróć się,

Jakubie, trzymaj się go, chodź w blasku jego światła! Nie dawaj chwały

swojej obcemu ani innemu narodowi twych przywilejów! Szczęśliwi

jesteśmy, o Izraelu, że znamy to, co się Bogu podoba.

(Ps 19,8-11)

REFREN: Słowa Twe, Panie, dają życie wieczne

Prawo Pańskie jest doskonale i pokrzepia duszę,

świadectwo Pana niezawodne, uczy prostaczka mądrości.

Jego słuszne nakazy radują serce,

jaśnieje przykazanie Pana i olśniewa oczy.

Bojaźń Pana jest szczera i trwa na wieki,

sądy Pana prawdziwe, a wszystkie razem słuszne.

Cenniejsze nad złoto, nad złoto najczystsze,

słodsze od miodu płynącego z plastra.

(Ez 36,16-17a.18-28)

Pan skierował do mnie te słowa: Synu człowieczy, kiedy dom Izraela

mieszkał na swojej ziemi, wówczas splugawili ją swym postępowaniem i

swymi czynami. Wtedy wylałem na nich swe oburzenie z powodu krwi, którą

w kraju przelali, i z powodu bożków, którymi go splugawili. I

rozproszyłem ich pomiędzy pogańskie ludy, i rozsypali się po krajach,

osądziłem ich według postępowania i czynów. W ten sposób przyszli do

ludów pogańskich i dokąd przybyli, bezcześcili święte imię moje,

podczas gdy mówiono o nich: To jest lud Pana, musieli się oni

wyprowadzić ze swego kraju. Wtedy zatroszczyłem się o święte me imię,

które oni, Izraelici, zbezcześcili wśród ludów pogańskich, do

których przybyli. Dlatego mów do domu Izraela: Tak mówi Pan Bóg: Nie z

waszego powodu to czynię, domu Izraela, ale dla świętego imienia mojego,

które bezcześciliście wśród ludów pogańskich, do których

przyszliście. Chcę uświęcić wielkie imię moje, które zbezczeszczone

jest pośród ludów, zbezczeszczone przez was pośród nich, i poznają

ludy, że Ja jestem Pan - wyrocznia Pana Boga - gdy okażę się Świętym

względem was przed ich oczami. Zabiorę was spośród ludów, zbiorę was

ze wszystkich krajów i przyprowadzę was z powrotem do waszego kraju,

pokropię was czystą wodą, abyście się stali czystymi, i oczyszczę was

od wszelkiej zmazy i od wszystkich waszych bożków. I dam wam serce nowe i

ducha nowego tchnę do waszego wnętrza, odbiorę wam serce kamienne, a dam

wam serce z ciała. Ducha mojego chcę tchnąć w was i sprawić, byście

żyli według mych nakazów i przestrzegali przykazań, i według nich

postępowali. Wtedy będziecie mieszkać w kraju, który dałem waszym

przodkom, i będziecie moim ludem, a Ja będę waszym Bogiem.

(Ps 42,2-3, Ps 43,3-4)

REFREN: Boga żywego pragnie dusza moja

Jak łania pragnie wody ze strumieni,

tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże.

Dusza moja Boga pragnie, Boga żywego,

kiedyż więc przyjdę i ujrzę oblicze Boże?

Ześlij światłość i wierność swoją,

niech one mnie wiodą.

Niech mnie zaprowadzą na Twoją górę świętą

i do Twoich przybytków

I przystąpię do ołtarza Bożego,

do Boga, który jest moim weselem i radością.

będę Cię chwalił przy dźwiękach lutni,

Boże, mój Boże!

(Rz 6,3-11)

My wszyscy, którzyśmy otrzymali chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa,

zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć. Zatem przez chrzest zanurzający nas

w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli

w nowe życie - jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca.

Jeżeli bowiem przez śmierć, podobną do Jego śmierci, zostaliśmy z Nim

złączeni w jedno, to tak samo będziemy z Nim złączeni w jedno przez

podobne zmartwychwstanie. To wiedzcie, że dla zniszczenia grzesznego

ciała dawny nasz człowiek został razem z Nim ukrzyżowany po to, byśmy

już więcej nie byli w niewoli grzechu. Kto bowiem umarł, stał się

wolny od grzechu. Otóż, jeżeli umarliśmy razem z Chrystusem, wierzymy,

że z Nim również żyć będziemy, wiedząc, że Chrystus powstawszy z

martwych już więcej nie umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy. Bo

to, że umarł, umarł dla grzechu tylko raz, a że żyje, żyje dla Boga.

Tak i wy rozumiejcie, że umarliście dla grzechu, żyjecie zaś dla Boga w

Chrystusie Jezusie.

(Ps 118,1-2.16-17.22-23)

REFREN: Alleluja, alleluja, alleluja

Dziękujcie Panu, bo jest dobry,

bo Jego łaska trwa na wieki.

Niech dom Izraela głosi:

"Jego łaska na wieki".

Prawica Pana wzniesiona wysoko,

prawica Pańska moc okazała.

Nie umrę, ale żył będę

i głosił dzieła Pana.

Kamień odrzucony przez budujących

stał się kamieniem węgielnym.

Stało się to przez Pana

i cudem jest w naszych oczach.

(Mt 28,1-10)

Po upływie szabatu, o świcie pierwszego dnia tygodnia przyszła Maria

Magdalena i druga Maria obejrzeć grób. A oto powstało wielkie

trzęsienie ziemi. Albowiem anioł Pański zstąpił z nieba, podszedł,

odsunął kamień i usiadł na nim. Postać jego jaśniała jak

błyskawica, a szaty jego były białe jak śnieg. Ze strachu przed nim

zadrżeli strażnicy i stali się jakby umarli. Anioł zaś przemówił do

niewiast: Wy się nie bójcie! Gdyż wiem, że szukacie Jezusa

Ukrzyżowanego. Nie ma Go tu, bo zmartwychwstał, jak powiedział.

Chodźcie, zobaczcie miejsce, gdzie leżał. A idźcie szybko i powiedzcie

Jego uczniom: Powstał z martwych i oto udaje się przed wami do Galilei.

Tam Go ujrzycie. Oto, co wam powiedziałem. Pośpiesznie więc oddaliły

się od grobu, z bojaźnią i wielką radością, i biegły oznajmić to

Jego uczniom. A oto Jezus stanął przed nimi i rzekł: Witajcie. One

podeszły do Niego, objęły Go za nogi i oddały Mu pokłon. A Jezus

rzekł do nich: Nie bójcie się. Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech

idą do Galilei, tam Mnie zobaczą.