niedziela, 27 września 2015

Słowo Boże na niedzielę - 27.09.2015

Prawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę,
świadectwo Pana niezawodne, uczy prostaczka mądrości.
Bojaźń Pańska jest szczera i trwa na wieki,
sądy Pana prawdziwe, a wszystkie razem słuszne.

Zważa na nie Twój sługa
i nagrodę otrzyma za ich przestrzeganie.
Kto jednak widzi swoje błędy?
Oczyść mnie z błędów, które są dla mnie skryte.

Także od pychy broń swojego sługę,
by nie panowała nade mną.
Wtedy będę bez skazy
i wolny od wielkiego występku.
(Ps 19,8.10.12-14)
(fot.nsj.diecezja.lublin.pl)



(Lb 11,25-29)
Pan zstąpił w obłoku i mówił z Mojżeszem. Wziął z ducha, który
był w nim, i przekazał go owym siedemdziesięciu starszym. A gdy
spoczął na nich duch, wpadli w uniesienie prorockie. Nie powtórzyło
się to jednak. Dwóch mężów pozostało w obozie. Jeden nazywał się
Eldad, a drugi Medad. Na nich też zstąpił duch, bo należeli do
wezwanych, tylko nie przyszli do namiotu. Wpadli więc w obozie w
uniesienie prorockie. Przybiegł młodzieniec i doniósł Mojżeszowi:
Eldad i Medad wpadli w obozie w uniesienie prorockie. Jozue, syn Nuna,
który od młodości swojej był w służbie Mojżesza, zabrał głos i
rzekł: Mojżeszu, panie mój, zabroń im! Ale Mojżesz odparł: Czyż
zazdrosny jesteś o mnie? Oby tak cały lud Pana prorokował, oby mu dał
Pan swego ducha!

(Ps 19,8.10.12-14)
REFREN: Nakazy Pana są radością serca

Prawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę,
świadectwo Pana niezawodne, uczy prostaczka mądrości.
Bojaźń Pańska jest szczera i trwa na wieki,
sądy Pana prawdziwe, a wszystkie razem słuszne.

Zważa na nie Twój sługa
i nagrodę otrzyma za ich przestrzeganie.
Kto jednak widzi swoje błędy?
Oczyść mnie z błędów, które są dla mnie skryte.

Także od pychy broń swojego sługę,
by nie panowała nade mną.
Wtedy będę bez skazy
i wolny od wielkiego występku.

(Jk 5,1-6)
Teraz wy, bogacze, zapłaczcie wśród narzekań na utrapienia, jakie was
czekają. Bogactwo wasze zbutwiało, szaty wasze stały się żerem dla
moli, złoto wasze i srebro zardzewiało, a rdza ich będzie świadectwem
przeciw wam i toczyć będzie ciała wasze niby ogień. Zebraliście w
dniach ostatecznych skarby. Oto woła zapłata robotników, żniwiarzy pól
waszych, którą zatrzymaliście, a krzyk ich doszedł do uszu Pana
Zastępów. Żyliście beztrosko na ziemi i wśród dostatków tuczyliście
serca wasze w dniu rzezi. Potępiliście i zabili sprawiedliwego: nie
stawia wam oporu.

(J 17,17ba)
Słowo Twoje, Panie, jest prawdą, uświęć nas w prawdzie.

(Mk 9,38-43.45.47-48)
Wtedy Jan powiedział do Jezusa: Nauczycielu, widzieliśmy kogoś, kto nie
chodzi z nami, jak w Twoje imię wyrzucał złe duchy, i zabranialiśmy mu,
bo nie chodził z nami. Lecz Jezus odrzekł: Nie zabraniajcie mu, bo nikt,
kto czyni cuda w imię moje, nie będzie mógł zaraz źle mówić o Mnie.
Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami. Kto wam poda kubek wody
do picia, dlatego że należycie do Chrystusa, zaprawdę, powiadam wam, nie
utraci swojej nagrody. Kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych
małych, którzy wierzą, temu byłoby lepiej uwiązać kamień młyński u
szyi i wrzucić go w morze. Jeśli twoja ręka jest dla ciebie powodem
grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie ułomnym wejść do życia
wiecznego, niż z dwiema rękami pójść do piekła w ogień nieugaszony.
I jeśli twoja noga jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej
jest dla ciebie, chromym wejść do życia, niż z dwiema nogami być
wrzuconym do piekła. Jeśli twoje oko jest dla ciebie powodem grzechu,
wyłup je; lepiej jest dla ciebie jednookim wejść do królestwa Bożego,
niż z dwojgiem oczu być wrzuconym do piekła, gdzie robak ich nie umiera

i ogień nie gaśnie.

16 komentarzy:

  1. Poniedziałek, 28 września 2015

    Wspomnienie św. Wacława, męczennika

    (Za 8,1-8)
    Pan Zastępów skierował następujące słowo: Tak mówi Pan Zastępów:
    Zazdrosna miłość moja obejmuje Syjon i broni go mój gniew potężny. To
    mówi Pan: Powrócę znowu na Syjon i zamieszkam znowu w Jeruzalem. I znowu
    Jeruzalem nazwą Miastem Wiernym, a górę Pana Zastępów - Górą
    Świętą. Tak mówi Pan Zastępów: I znowu staruszkowie i staruszki
    zasiądą na placach Jeruzalem, wszyscy z laskami w ręku z powodu
    podeszłego wieku. I zaroją się place miasta od bawiących się tam
    chłopców i dziewcząt. Tak mówi Pan Zastępów: Jeżeli uchodzić to
    będzie za coś niezwykłego w oczach Reszty tego ludu w owych dniach, czy
    Ja również mam to uważać za coś niezwykłego? - wyrocznia Pana
    Zastępów. Tak mówi Pan Zastępów: Oto Ja wybawię lud mój z krainy
    wschodu i z krainy zachodu słońca. Sprowadzę ich i mieszkać będą w
    Jeruzalem. I będą moim ludem, a Ja będę ich Bogiem, wiernym i
    sprawiedliwym.

    (Ps 102,16-21.29.21-23)
    REFREN: Pan się objawi w chwale na Syjonie

    Poganie będą się bali imienia Pana,
    a Twej chwały wszyscy królowie ziemi,
    bo Pan odbuduje Syjon i ukaże się w swym majestacie,
    przychyli się ku modlitwie opuszczonych
    i nie odrzuci ich modłów.

    Należy to spisać dla przyszłych pokoleń,
    lud, który się narodzi, niech wychwala Pana.
    Bo spojrzał Pan z wysokości swego przybytku,
    aby posłyszeć jęki uwięzionych,
    aby skazanych na śmierć uwolnić.

    Synowie sług Twoich bezpiecznie mieszkać będą,
    a ich potomstwo będzie trwało w Twej obecności:
    by imię Pana głoszono na Syjonie i Jego chwałę w Jeruzalem,
    kiedy zgromadzą się razem narody i królestwa, by służyć Panu.

    (Mk 10,45)
    Syn Człowieczy przyszedł, żeby służyć i dać swoje życie na okup za
    wielu.

    (Łk 9,46-50)
    Uczniom Jezusa przyszła myśl, kto z nich jest największy. Lecz Jezus,
    znając myśli ich serca, wziął dziecko, postawił je przy sobie i rzekł
    do nich: Kto przyjmie to dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie
    przyjmie, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Kto bowiem jest najmniejszy
    wśród was wszystkich, ten jest wielki. Wtedy przemówił Jan: Mistrzu,
    widzieliśmy kogoś, jak w imię Twoje wypędzał złe duchy, i
    zabranialiśmy mu, bo nie chodzi z nami. Lecz Jezus mu odpowiedział: Nie
    zabraniajcie; kto bowiem nie jest przeciwko wam, ten jest z wami.

    Komentarz

    Święty Wacław (ok. 907-929), książę czeski, pokazuje świętość
    jako naśladowanie Boskiego Mistrza. Odznaczający się głęboką
    pobożnością, przejęty losem najuboższych - nie odstępował od Jezusa
    także w tym, co najtrudniejsze i najbardziej bolesne. Skoro Mistrz musiał
    wiele wycierpieć i zostać zabity, to Jego wierny uczeń podzielił ten
    sam los, zamordowany za sprawą brata, pragnącego przejąć jego władzę.

    ks. Jarosław Januszewski, "Oremus" wrzesień 2007, s. 114-115

    OdpowiedzUsuń
  2. Alu kochana to ja tzn. Edyta Źródło mamusia Piotrusia poszedł do I klasy z nauką więcej niż ok , idealnie, ale zachowanie nie idzie w parze czy słyszałaś coś o terapii biofeedback czy jest zgodna z nauką kościoła, czy dobra . a może dieta? wyczytałam , że olej z wiesiołka i tabletki z wyciągiem z kory sosny, ale nie podano nazwy tylko ma być w składzie ratuj pozdrawiam pa pa

    OdpowiedzUsuń
  3. "Kto przyjmie to dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie
    przyjmie, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Kto bowiem jest najmniejszy
    wśród was wszystkich, ten jest wielki" -Ewa

    OdpowiedzUsuń
  4. Wtorek, 29 września 2015

    Święto Świętych archaniołów Michała, Gabriela i Rafała

    (Dn 7,9-10.13-14)
    Patrzałem, aż postawiono trony, a Przedwieczny zajął miejsce. Szata
    Jego była biała jak śnieg, a włosy Jego głowy jakby z czystej wełny.
    Tron Jego był z ognistych płomieni, jego koła - płonący ogień.
    Strumień ognia się rozlewał i wypływał od Niego. Tysiąc tysięcy
    służyło Mu, a dziesięć tysięcy po dziesięć tysięcy stało przed
    Nim. Sąd zasiadł i otwarto księgi. Patrzałem w nocnych widzeniach: a
    oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do
    Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie,
    chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i
    języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a
    Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.

    lub

    (Ap 12,7-12a)
    Nastąpiła walka na niebie: Michał i jego aniołowie mieli walczyć ze
    Smokiem. I wystąpił do walki Smok i jego aniołowie, ale nie przemógł,
    i już się miejsce dla nich w niebie nie znalazło. I został strącony
    wielki Smok, Wąż starodawny, który się zwie diabeł i szatan, zwodzący
    całą zamieszkałą ziemię, został strącony na ziemię, a z nim
    strąceni zostali jego aniołowie. I usłyszałem donośny głos mówiący
    w niebie: Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i
    władza Jego Pomazańca, bo oskarżyciel braci naszych został strącony,
    ten, co dniem i nocą oskarża ich przed Bogiem naszym. A oni zwyciężyli
    dzięki krwi Baranka i dzięki słowu swojego świadectwa i nie umiłowali
    dusz swych - aż do śmierci. Dlatego radujcie się, niebiosa i ich
    mieszkańcy!

    (Ps 138,1-5)
    REFREN: Wobec aniołów psalm zaśpiewam Panu

    Będę Cię sławił, Panie, z całego serca,
    bo usłyszałeś słowa ust moich,
    Będę śpiewał Ci psalm wobec aniołów,
    pokłon Ci oddam w Twoim świętym przybytku.

    I będę sławił Twe imię za łaskę Twoją i wierność,
    bo ponad wszystko wywyższyłeś Twoje imię i obietnice.
    Wysłuchaleś mnie, kiedy Cię wzywałem,
    pomnożyłeś moc mojej duszy.

    Wszyscy królowie ziemi bądą dziękować Tobie, Panie,
    gdy usłyszą słowa ust Twoich,
    i będą opiewać drogi Pana:
    "Zaprawdę, chwała Pana jest wielka".

    (Ps 103,21)
    Błogosławcie Pana, wszyscy Jego aniołowie, wszyscy słudzy, pełniący
    Jego wolę.

    (J 1,47-51)
    Jezus ujrzał, jak Natanael zbliżał się do Niego, i powiedział o nim:
    Patrz, to prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu. Powiedział do
    Niego Natanael: Skąd mnie znasz? Odrzekł mu Jezus: Widziałem cię, zanim
    cię zawołał Filip, gdy byłeś pod drzewem figowym. Odpowiedział Mu
    Natanael: Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś Królem Izraela!
    Odparł mu Jezus: Czy dlatego wierzysz, że powiedziałem ci: Widziałem
    cię pod drzewem figowym? Zobaczysz jeszcze więcej niż to. Potem
    powiedział do niego: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ujrzycie niebiosa
    otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących na Syna
    Człowieczego.

    Komentarz

    Ludziom trzeciego tysiąclecia niekiedy trudno jest uwierzyć w istnienie
    aniołów. Tymczasem w wizjach prorockich Starego Testamentu, w Księdze
    Apokalipsy czy w samych wypowiedziach Chrystusa często spotykamy się z
    odniesieniami do aniołów, którzy przebywają stale w obecności Boga,
    ale także biorą udział w życiu człowieka. Bóg posyła ich, aby
    strzegli ludzi, służyli im pomocą i objawiali Jego wolę. Warto o nich
    pamiętać, dostrzegać ich pomoc i wstawiennictwo oraz dziękować Bogu za
    ich obecność wśród nas.

    Anna Lutostańska, "Oremus" wrzesień 2003, s. 114

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. "A oni zwyciężyli dzięki krwi Baranka i dzięki słowu swojego świadectwa i nie umiłowali dusz swych - aż do śmierci. Dlatego radujcie się, niebiosa i ich mieszkańcy!" Ewa

      Usuń
  5. Środa, 30 września 2015

    Wspomnienie św. Hieronima, prezbitera i doktora Kościoła

    (Ne 2,1-8)
    Ja, Nehemiasz, w miesiącu Nisan dwudziestego roku panowania króla
    Artakserksesa wykonywałem swój urząd, wziąłem wino i podałem
    królowi, i w jego obecności nie okazywałem smutku. Lecz król mi rzekł:
    Czemu tak smutno wyglądasz? Przecież nie jesteś chory! Nie, lecz masz
    jakieś zmartwienie? I przeraziłem się do najwyższego stopnia, i
    rzekłem królowi: Niech król żyje na wieki! Jakże nie mam smutno
    wyglądać, gdy miasto, gdzie są groby moich przodków, jest spustoszone,
    a bramy jego są strawione ogniem. I rzekł mi król: O co chciałbyś
    prosić? Wtedy pomodliłem się do Boga niebios i rzekłem królowi: Jeśli
    to odpowiada królowi i jeśli sługa twój ma względy u ciebie, to
    proszę, abyś mnie posłał do Judy, do grodu grobów moich przodków,
    abym go odbudował. I rzekł mi król, podczas gdy królowa siedziała obok
    niego: Jak długo potrwa twoja podróż? I kiedy powrócisz? I król, gdy
    podałem mu termin, raczył mnie wyprawić. I rzekłem królowi: Jeśli to
    odpowiada królowi, proszę o wystawienie dla mnie listów do namiestników
    Transeufratei, aby mnie przepuścili, aż przyjdę do Judy; - również
    pisma do Asafa, zawiadowcy lasu królewskiego, aby mi dał drewna do
    sporządzenia bram twierdzy przy świątyni, bram muru miejskiego i domu,
    do którego się wprowadzę. I król mi zezwolił, gdyż łaskawa ręka
    Boga mojego czuwała nade mną.

    (Ps 137,1-6)
    REFREN: Jerozolimo, nie zapomnę ciebie.

    Nad rzekami Babilonu siedzieliśmy, płacząc
    na wspomnienie Syjonu.
    Na topolach tamtej krainy
    zawiesiliśmy nasze harfy.

    Bo ci, którzy nas uprowadzili,
    żądają od nas pieśni;
    nasi gnębiciele żądali pieśni radosnej:
    "Zaśpiewajcie nam którąś z pieśni syjońskich".

    Jakże możemy śpiewać pieśń Pańską
    w obcej krainie?
    Jeruzalem, jeśli zapomnę o tobie,
    niech uschnie moja prawica.

    Niech mi język przyschnie do gardła,
    jeśli o tobie nie będę pamiętał,
    jeśli nie wyniosę Jeruzalem
    nad wszelką swą radość.

    (Flp 3,8-9)
    Wyzułem się ze wszystkiego i uznałem to za śmieci, bylebym pozyskał
    Chrystusa i w Nim się znalazł.

    (Łk 9,57-62)
    Gdy Jezus z uczniami szedł drogą, ktoś powiedział do Niego: Pójdę za
    Tobą, dokądkolwiek się udasz! Jezus mu odpowiedział: Lisy mają nory i
    ptaki powietrzne - gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by
    głowę mógł oprzeć. Do innego rzekł: Pójdź za Mną! Ten zaś
    odpowiedział: Panie, pozwól mi najpierw pójść i pogrzebać mojego
    ojca! Odparł mu: Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, a ty idź i
    głoś królestwo Boże! Jeszcze inny rzekł: Panie, chcę pójść za
    Tobą, ale pozwól mi najpierw pożegnać się z moimi w domu! Jezus mu
    odpowiedział: Ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się
    ogląda, nie nadaje się do królestwa Bożego.

    Komentarz

    Św. Hieronim (ok. 340-420), rozmiłowany w nauce mistrz słowa, ponad
    studiowanie łacińskich klasyków, Cycerona i Wergiliusza, przedkładał
    zgłębianie słów Pana. Jako badacz, św. Hieronim odznaczał się wręcz
    encyklopedyczną wiedzą, jako prezbiter - umiłowaniem ascezy,
    pracowitością, gorącym przywiązaniem do Kościoła, czcią do Matki
    Bożej. Przede wszystkim jednak zapamiętane zostało jego niebywałe
    umiłowanie Pisma Świętego. "Znalazłem Twoje słowa i
    pochłaniałem je, a Twoje słowo stawało się dla mnie rozkoszą i
    radością serca mego".

    Joanna Woroniecka-Gucza, "Oremus" wrzesień 2006, s. 125

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. " Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz!" - Panie chcę wciąż mimo przeciwności iść za Tobą! Ewa

      Usuń
  6. Czwartek, 1 października 2015

    Wspomnienie św. Teresy od Dzieciątka Jezus, dziewicy i doktora Kościoła

    (Ne 8,1-4a.5-6.7b-12)
    Zgromadził się cały lud, jak jeden mąż, na placu przed Bramą Wodną.
    I domagali się od pisarza Ezdrasza, by przyniósł księgę Prawa
    Mojżeszowego, które Pan nadał Izraelowi. Pierwszego dnia miesiąca
    siódmego przyniósł kapłan Ezdrasz Prawo przed zgromadzenie, w którym
    uczestniczyli przede wszystkim mężczyźńni, lecz także kobiety oraz
    wszyscy inni, którzy byli zdolni słuchać. I czytał z tej księgi,
    zwrócony do placu znajdującego się przed Bramą Wodną, od rana aż do
    południa przed mężczyznami, kobietami i tymi, którzy rozumieli; a uszy
    całego ludu były zwrócone ku księdze Prawa. Pisarz Ezdrasz stanął na
    drewnianym podwyższeniu, które zrobiono w tym celu. Ezdrasz otworzył
    księgę na oczach całego ludu - znajdował się bowiem wyżej niż cały
    lud; a gdy ją otworzył, cały lud się podniósł. I Ezdrasz
    błogosławił Pana, wielkiego Boga, a cały lud z podniesieniem rąk
    swoich odpowiedział: Amen! Amen! Potem oddali pokłon i padli przed Panem
    na kolana, twarzą ku ziemi. A lewici: objaśniali ludowi Prawo, podczas
    gdy lud pozostawał na miejscu: Czytano więc z tej księgi, księgi Prawa
    Bożego, dobitnie, z dodaniem objaśnienia, tak że lud rozumiał czytanie.
    Wtedy Nehemiasz, to jest namiestnik, oraz kapłan-pisarz Ezdrasz, jak i
    lewici, którzy pouczali lud, rzekli do całego ludu: Ten dzień jest
    poświęcony Panu, Bogu waszemu. Nie bądźcie smutni i nie płaczcie!
    Cały lud bowiem płakał, gdy usłyszał te słowa Prawa. I rzekł im
    Nehemiasz: Idźcie, spożywajcie potrawy świąteczne i pijcie napoje
    słodkie - poślijcie też porcje temu, który nic gotowego nie ma:
    albowiem poświęcony jest ten dzień Panu naszemu. A nie bądźcie
    przygnębieni, gdyż radość w Panu jest waszą ostoją. A lewici
    uspokajali cały lud wołając: Uspokójcie się! Wszak ten dzień jest
    święty. Nie bądźcie przygnębieni! I cały lud poszedł, by jeść,
    pić, rozsyłać porcje i wyprawić wielki obchód radosny, gdyż
    zrozumieli to, co im ogłoszono.

    (Ps 19,8-11)
    REFREN: Nakazy Pana są radością serca

    Prawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę,
    świadectwo Pana niezawodne, uczy prostaczka mądrości.
    Jego słuszne nakazy radują serce,
    jaśnieje przykazanie Pana i olśniewa oczy.

    Bojaźń Pańska szczera i trwa na wieki,
    sądy Pana prawdziwe, a wszystkie razem słuszne.
    Cenniejsze nad złoto, nad złoto najczystsze,
    słodsze od miodu płynącego z plastra.

    (Mk 1,15)
    Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

    (Łk 10,1-12)
    Sposród swoich uczniów wyznaczył Pan jeszcze innych siedemdziesięciu
    dwóch i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i
    miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich:
    żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana
    żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was
    posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani
    sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie! Gdy do jakiego domu
    wejdziecie, najpierw mówcie: Pokój temu domowi! Jeśli tam mieszka
    człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci
    do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo
    zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu.
    Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam
    podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im:
    Przybliżyło się do was królestwo Boże. Lecz jeśli do jakiego miasta
    wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice i powiedzcie: Nawet
    proch, który z waszego miasta przylgnął nam do nóg, strząsamy wam.
    Wszakże to wiedzcie, że bliskie jest królestwo Boże. Powiadam wam:
    Sodomie lżej będzie w ów dzień niż temu miastu.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Komentarz

      Św. Teresa od Dzieciątka Jezus (1873-1897), karmelitanka z klasztoru w
      Lisieux, we Francji, odkryła własną drogę do świętości, którą
      nazwała "małą drogą". Poddała się całkowicie prowadzeniu
      Boga, w pełnym zaufaniu i gotowości współpracy z Nim. Pogodnie znosząc
      swoje słabości fizyczne, opanowując trudne i bolesne uczucia, wszystko
      oddawała Bogu wraz z modlitwami za bliskich, za współsiostry i za misje,
      których jest patronką. Jej autobiografia, "Dzieje duszy",
      dowodzi bardzo współczesnego rozumienia uprzedzającej Bożej miłości i
      miłosierdzia. Św. Teresa została kanonizowana w 1925 roku, a w 1997
      papież Jan Paweł II ogłosił ją doktorem Kościoła.

      Hanna Ożdżyńska, "Oremus" październik 2009, s. 4

      Usuń
    2. " Nie bądźcie smutni i nie płaczcie!" - Panie dziękuję,że wciąż mnie pocieszasz! Ewa

      Usuń
  7. Piątek, 2 października 2015

    Wspomnienie świętych Aniołów Stróżów

    (Wj 23,20-23)
    Tak mówi Pan: Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w
    czasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem.
    Szanuj go i bądź uważny na jego słowa. Nie sprzeciwiaj się mu w
    niczym, gdyż nie przebaczy waszych przewinień, bo imię moje jest w nim.
    Jeśli będziesz wiernie słuchał jego głosu i wykonywał to wszystko, co
    ci polecam, będę nieprzyjacielem twoich nieprzyjaciół i będę odnosił
    się wrogo do odnoszących się tak do ciebie. Mój anioł poprzedzi cię i
    zaprowadzi do Amoryty, Chetyty, Peryzzyty, Kananejczyka, Chiwwity,
    Jebusyty, a Ja ich wygładzę.

    (Ps 91,1-6.10-11)
    REFREN: Aniołom kazał, by strzegli ciebie

    Kto się w opiekę oddał Najwyższemu
    i mieszka w cieniu Wszechmocnego,
    mówi do Pana: "Tyś moją ucieczką i twierdzą,
    Boże mój, któremu ufam".

    Bo On sam cię wyzwoli z sideł myśliwego
    i od słowa niosącego zgubę.
    Okryje cię swoimi piórami,
    pod Jego skrzydła się schronisz.

    Wierność Jego jest puklerzem i tarczą;
    nie ulękniesz się strachu nocnego.
    Ani strzały za dnia lecącej,
    ani zarazy, co skrada się w mroku,
    ani moru niszczącego w południe.

    Nie przystąpi do ciebie niedola,
    a cios nie dosięgnie twego namiotu.
    Bo rozkazał swoim aniołom,
    aby cię strzegli na Wszystkich twych drogach.

    (Ps 103,21)
    Błogosławcie Pana, wszyscy Jego Aniołowie, wszyscy słudzy, pełniący
    Jego wolę!

    (Mt 18,1-5.10)
    W tym czasie uczniowie przystąpili do Jezusa z zapytaniem: Kto właściwie
    jest największy w królestwie niebieskim? On przywołał dziecko,
    postawił je przed nimi i rzekł: Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie
    odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa
    niebieskiego. Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w
    królestwie niebieskim. I kto by przyjął jedno takie dziecko w imię
    moje, Mnie przyjmuje. Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z
    tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się
    zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie.

    Komentarz

    Dziś spotykamy się z naszymi Aniołami Stróżami z racji ich
    wspomnienia. Są oni naszymi wiernymi przyjaciółmi, posłanymi przez Boga
    ku naszej obronie i dla towarzyszenia nam na drodze do wieczności. Tak jak
    towarzyszyli wielu postaciom biblijnym i wielu świętym, również i nam
    gotowi są służyć: prowadząc nas, wspierając, broniąc od złego i
    podpowiadając dobre rozwiązania. Sam Bóg, w czytaniu z Księgi Wyjścia,
    zachęca nas, byśmy ich słuchali i z nimi współpracowali. Zaprośmy
    dziś naszych przyjaciół - Aniołów Stróżów - do oddawania wraz z
    nami chwały Bogu w tej Eucharystii.

    Hanna Ożdżyńska, "Oremus" październik 2009, s. 10

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. "Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w
      czasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem"
      - dziękuję Ci Panie za mojego wspaniałego Anioła Stróża!

      Usuń
    2. "Szanuj go i bądź uważny na jego słowa. Nie sprzeciwiaj się mu w
      niczym, gdyż nie przebaczy waszych przewinień, bo imię moje jest w nim.
      Jeśli będziesz wiernie słuchał jego głosu i wykonywał to wszystko, co
      ci polecam, będę nieprzyjacielem twoich nieprzyjaciół i będę odnosił
      się wrogo do odnoszących się tak do ciebie"
      - i proszę Cię Panie, bym Go słuchała we dnie i w nocy;) Zawsze i wszędzie.

      Usuń
    3. "Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem. Szanuj go i bądź uważny na jego słowa. Nie sprzeciwiaj się mu w niczym, gdyż nie przebaczy waszych przewinień, bo imię moje jest w nim." -Panie dziękuję za mojego Anioła Stróża, za Jego stała opiekę Ewa

      Usuń
  8. Niedziela, 4 października 2015

    XXVII niedziela zwykła

    (Rdz 2,18-24)
    Potem Pan Bóg rzekł: Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam;
    uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc. Ulepiwszy z gleby wszelkie
    zwierzęta lądowe i wszelkie ptaki powietrzne, Pan Bóg przyprowadził je
    do mężczyzny, aby przekonać się, jaką on da im nazwę. Każde jednak
    zwierzę, które określił mężczyzna, otrzymało nazwę istota żywa. I
    tak mężczyzna dał nazwy wszelkiemu bydłu, ptakom powietrznym i
    wszelkiemu zwierzęciu polnemu, ale nie znalazła się pomoc odpowiednia
    dla mężczyzny. Wtedy to Pan sprawił, że mężczyzna pogrążył się w
    głębokim śnie, i gdy spał, wyjął jedno z jego żeber, a miejsce to
    zapełnił ciałem. Po czym Pan Bóg z żebra, które wyjął z
    mężczyzny, zbudował niewiastę. A gdy ją przyprowadził do mężczyzny,
    mężczyzna powiedział: Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem
    z mego ciała! Ta będzie się zwała niewiastą, bo ta z mężczyzny
    została wzięta. Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę
    swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym
    ciałem. Chociaż mężczyzna i jego żona byli nadzy, nie odczuwali wobec
    siebie wstydu.

    (Ps 128,1-6)
    REFREN: Niechaj nas zawsze Pan Bóg błogosławi

    Szczęśliwy człowiek, który się boi Pana
    i chodzi Jego drogami.
    Będziesz spożywał owoc pracy rąk swoich,
    szczęście osiągniesz i dobrze ci będzie.

    Małżonka twoja jak płodny szczep winny
    w zaciszu twojego domu.
    Synowie twoi jak oliwne gałązki
    dokoła twego stołu.

    Tak będzie błogosławiony człowiek, który się boi Pana.
    Niech cię z Syjonu Pan błogosławi
    i obyś oglądał pomyślność Jeruzalem
    przez wszystkie dni twego życia.
    Obyś oglądał potomstwo swych dzieci. Pokój nad Izraelem.

    (Hbr 2,9-11)
    Widzimy Jezusa, który mało od aniołów był pomniejszony, chwałą i
    czcią ukoronowanego za cierpienia śmierci, iż z łaski Bożej za
    wszystkich zaznał śmierci. Przystało bowiem Temu, dla którego wszystko
    i przez którego wszystko, który wielu synów do chwały doprowadza, aby
    przewodnika ich zbawienia udoskonalił przez cierpienie. Tak bowiem Ten,
    który uświęca, jak ci, którzy mają być uświęceni, z jednego /są/
    wszyscy. Z tej to przyczyny nie wstydzi się nazywać ich braćmi swymi.

    (1 J 4,12)
    Jeżeli miłujemy się wzajemnie, Bóg w nas mieszka i miłość ku Niemu
    jest w nas doskonała.

    (Mk 10,2-16)
    Faryzeusze przystąpili do Jezusa i chcąc Go wystawić na próbę, pytali
    Go, czy wolno mężowi oddalić żonę. Odpowiadając zapytał ich: Co wam
    nakazał Mojżesz? Oni rzekli: Mojżesz pozwolił napisać list rozwodowy i
    oddalić. Wówczas Jezus rzekł do nich: Przez wzgląd na zatwardziałość
    serc waszych napisał wam to przykazanie. Lecz na początku stworzenia Bóg
    stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: dlatego opuści człowiek ojca
    swego i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym
    ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg
    złączył, tego człowiek niech nie rozdziela! W domu uczniowie raz
    jeszcze pytali Go o to. Powiedział im: Kto oddala żonę swoją, a bierze
    inną, popełnia cudzołóstwo względem niej. I jeśli żona opuści swego
    męża, a wyjdzie za innego, popełnia cudzołóstwo. Przynosili Mu
    również dzieci, żeby ich dotknął; lecz uczniowie szorstko zabraniali
    im tego. A Jezus, widząc to, oburzył się i rzekł do nich: Pozwólcie
    dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem
    należy królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie
    królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego. I biorąc je w
    objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je.

    OdpowiedzUsuń
  9. "Co więc Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela!" Ewa

    OdpowiedzUsuń