Prawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę,
świadectwo Pana niezawodne, uczy prostaczka mądrości.
Bojaźń Pańska jest szczera i trwa na wieki,
sądy Pana prawdziwe, a wszystkie razem słuszne.
Zważa na nie Twój sługa
i nagrodę otrzyma za ich przestrzeganie.
Kto jednak widzi swoje błędy?
Oczyść mnie z błędów, które są dla mnie skryte.
Także od pychy broń swojego sługę,
by nie panowała nade mną.
Wtedy będę bez skazy
i wolny od wielkiego występku.
(Ps 19,8.10.12-14)
(fot.nsj.diecezja.lublin.pl)
(Lb 11,25-29)
Pan zstąpił w obłoku i mówił z Mojżeszem. Wziął z ducha,
który
był w nim, i przekazał go owym siedemdziesięciu starszym. A
gdy
spoczął na nich duch, wpadli w uniesienie prorockie. Nie
powtórzyło
się to jednak. Dwóch mężów pozostało w obozie. Jeden nazywał
się
Eldad, a drugi Medad. Na nich też zstąpił duch, bo należeli
do
wezwanych, tylko nie przyszli do namiotu. Wpadli więc w obozie
w
uniesienie prorockie. Przybiegł młodzieniec i doniósł
Mojżeszowi:
Eldad i Medad wpadli w obozie w uniesienie prorockie. Jozue,
syn Nuna,
który od młodości swojej był w służbie Mojżesza, zabrał głos
i
rzekł: Mojżeszu, panie mój, zabroń im! Ale Mojżesz odparł:
Czyż
zazdrosny jesteś o mnie? Oby tak cały lud Pana prorokował,
oby mu dał
Pan swego ducha!
(Ps 19,8.10.12-14)
REFREN: Nakazy Pana są radością serca
Prawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę,
świadectwo Pana niezawodne, uczy prostaczka mądrości.
Bojaźń Pańska jest szczera i trwa na wieki,
sądy Pana prawdziwe, a wszystkie razem słuszne.
Zważa na nie Twój sługa
i nagrodę otrzyma za ich przestrzeganie.
Kto jednak widzi swoje błędy?
Oczyść mnie z błędów, które są dla mnie skryte.
Także od pychy broń swojego sługę,
by nie panowała nade mną.
Wtedy będę bez skazy
i wolny od wielkiego występku.
(Jk 5,1-6)
Teraz wy, bogacze, zapłaczcie wśród narzekań na utrapienia,
jakie was
czekają. Bogactwo wasze zbutwiało, szaty wasze stały się
żerem dla
moli, złoto wasze i srebro zardzewiało, a rdza ich będzie
świadectwem
przeciw wam i toczyć będzie ciała wasze niby ogień.
Zebraliście w
dniach ostatecznych skarby. Oto woła zapłata robotników,
żniwiarzy pól
waszych, którą zatrzymaliście, a krzyk ich doszedł do uszu
Pana
Zastępów. Żyliście beztrosko na ziemi i wśród dostatków
tuczyliście
serca wasze w dniu rzezi. Potępiliście i zabili
sprawiedliwego: nie
stawia wam oporu.
(J 17,17ba)
Słowo Twoje, Panie, jest prawdą, uświęć nas w prawdzie.
(Mk 9,38-43.45.47-48)
Wtedy Jan powiedział do Jezusa: Nauczycielu, widzieliśmy
kogoś, kto nie
chodzi z nami, jak w Twoje imię wyrzucał złe duchy, i
zabranialiśmy mu,
bo nie chodził z nami. Lecz Jezus odrzekł: Nie zabraniajcie
mu, bo nikt,
kto czyni cuda w imię moje, nie będzie mógł zaraz źle mówić
o Mnie.
Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami. Kto wam
poda kubek wody
do picia, dlatego że należycie do Chrystusa, zaprawdę,
powiadam wam, nie
utraci swojej nagrody. Kto by się stał powodem grzechu dla
jednego z tych
małych, którzy wierzą, temu byłoby lepiej uwiązać kamień
młyński u
szyi i wrzucić go w morze. Jeśli twoja ręka jest dla ciebie
powodem
grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie ułomnym wejść do
życia
wiecznego, niż z dwiema rękami pójść do piekła w ogień
nieugaszony.
I jeśli twoja noga jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij
ją; lepiej
jest dla ciebie, chromym wejść do życia, niż z dwiema nogami
być
wrzuconym do piekła. Jeśli twoje oko jest dla ciebie powodem
grzechu,
wyłup je; lepiej jest dla ciebie jednookim wejść do
królestwa Bożego,
niż z dwojgiem oczu być wrzuconym do piekła, gdzie robak ich
nie umiera
i ogień nie gaśnie.
Poniedziałek, 28 września 2015
OdpowiedzUsuńWspomnienie św. Wacława, męczennika
(Za 8,1-8)
Pan Zastępów skierował następujące słowo: Tak mówi Pan Zastępów:
Zazdrosna miłość moja obejmuje Syjon i broni go mój gniew potężny. To
mówi Pan: Powrócę znowu na Syjon i zamieszkam znowu w Jeruzalem. I znowu
Jeruzalem nazwą Miastem Wiernym, a górę Pana Zastępów - Górą
Świętą. Tak mówi Pan Zastępów: I znowu staruszkowie i staruszki
zasiądą na placach Jeruzalem, wszyscy z laskami w ręku z powodu
podeszłego wieku. I zaroją się place miasta od bawiących się tam
chłopców i dziewcząt. Tak mówi Pan Zastępów: Jeżeli uchodzić to
będzie za coś niezwykłego w oczach Reszty tego ludu w owych dniach, czy
Ja również mam to uważać za coś niezwykłego? - wyrocznia Pana
Zastępów. Tak mówi Pan Zastępów: Oto Ja wybawię lud mój z krainy
wschodu i z krainy zachodu słońca. Sprowadzę ich i mieszkać będą w
Jeruzalem. I będą moim ludem, a Ja będę ich Bogiem, wiernym i
sprawiedliwym.
(Ps 102,16-21.29.21-23)
REFREN: Pan się objawi w chwale na Syjonie
Poganie będą się bali imienia Pana,
a Twej chwały wszyscy królowie ziemi,
bo Pan odbuduje Syjon i ukaże się w swym majestacie,
przychyli się ku modlitwie opuszczonych
i nie odrzuci ich modłów.
Należy to spisać dla przyszłych pokoleń,
lud, który się narodzi, niech wychwala Pana.
Bo spojrzał Pan z wysokości swego przybytku,
aby posłyszeć jęki uwięzionych,
aby skazanych na śmierć uwolnić.
Synowie sług Twoich bezpiecznie mieszkać będą,
a ich potomstwo będzie trwało w Twej obecności:
by imię Pana głoszono na Syjonie i Jego chwałę w Jeruzalem,
kiedy zgromadzą się razem narody i królestwa, by służyć Panu.
(Mk 10,45)
Syn Człowieczy przyszedł, żeby służyć i dać swoje życie na okup za
wielu.
(Łk 9,46-50)
Uczniom Jezusa przyszła myśl, kto z nich jest największy. Lecz Jezus,
znając myśli ich serca, wziął dziecko, postawił je przy sobie i rzekł
do nich: Kto przyjmie to dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie
przyjmie, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Kto bowiem jest najmniejszy
wśród was wszystkich, ten jest wielki. Wtedy przemówił Jan: Mistrzu,
widzieliśmy kogoś, jak w imię Twoje wypędzał złe duchy, i
zabranialiśmy mu, bo nie chodzi z nami. Lecz Jezus mu odpowiedział: Nie
zabraniajcie; kto bowiem nie jest przeciwko wam, ten jest z wami.
Komentarz
Święty Wacław (ok. 907-929), książę czeski, pokazuje świętość
jako naśladowanie Boskiego Mistrza. Odznaczający się głęboką
pobożnością, przejęty losem najuboższych - nie odstępował od Jezusa
także w tym, co najtrudniejsze i najbardziej bolesne. Skoro Mistrz musiał
wiele wycierpieć i zostać zabity, to Jego wierny uczeń podzielił ten
sam los, zamordowany za sprawą brata, pragnącego przejąć jego władzę.
ks. Jarosław Januszewski, "Oremus" wrzesień 2007, s. 114-115
Alu kochana to ja tzn. Edyta Źródło mamusia Piotrusia poszedł do I klasy z nauką więcej niż ok , idealnie, ale zachowanie nie idzie w parze czy słyszałaś coś o terapii biofeedback czy jest zgodna z nauką kościoła, czy dobra . a może dieta? wyczytałam , że olej z wiesiołka i tabletki z wyciągiem z kory sosny, ale nie podano nazwy tylko ma być w składzie ratuj pozdrawiam pa pa
OdpowiedzUsuń"Kto przyjmie to dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie
OdpowiedzUsuńprzyjmie, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Kto bowiem jest najmniejszy
wśród was wszystkich, ten jest wielki" -Ewa
Wtorek, 29 września 2015
OdpowiedzUsuńŚwięto Świętych archaniołów Michała, Gabriela i Rafała
(Dn 7,9-10.13-14)
Patrzałem, aż postawiono trony, a Przedwieczny zajął miejsce. Szata
Jego była biała jak śnieg, a włosy Jego głowy jakby z czystej wełny.
Tron Jego był z ognistych płomieni, jego koła - płonący ogień.
Strumień ognia się rozlewał i wypływał od Niego. Tysiąc tysięcy
służyło Mu, a dziesięć tysięcy po dziesięć tysięcy stało przed
Nim. Sąd zasiadł i otwarto księgi. Patrzałem w nocnych widzeniach: a
oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do
Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie,
chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i
języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a
Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.
lub
(Ap 12,7-12a)
Nastąpiła walka na niebie: Michał i jego aniołowie mieli walczyć ze
Smokiem. I wystąpił do walki Smok i jego aniołowie, ale nie przemógł,
i już się miejsce dla nich w niebie nie znalazło. I został strącony
wielki Smok, Wąż starodawny, który się zwie diabeł i szatan, zwodzący
całą zamieszkałą ziemię, został strącony na ziemię, a z nim
strąceni zostali jego aniołowie. I usłyszałem donośny głos mówiący
w niebie: Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i
władza Jego Pomazańca, bo oskarżyciel braci naszych został strącony,
ten, co dniem i nocą oskarża ich przed Bogiem naszym. A oni zwyciężyli
dzięki krwi Baranka i dzięki słowu swojego świadectwa i nie umiłowali
dusz swych - aż do śmierci. Dlatego radujcie się, niebiosa i ich
mieszkańcy!
(Ps 138,1-5)
REFREN: Wobec aniołów psalm zaśpiewam Panu
Będę Cię sławił, Panie, z całego serca,
bo usłyszałeś słowa ust moich,
Będę śpiewał Ci psalm wobec aniołów,
pokłon Ci oddam w Twoim świętym przybytku.
I będę sławił Twe imię za łaskę Twoją i wierność,
bo ponad wszystko wywyższyłeś Twoje imię i obietnice.
Wysłuchaleś mnie, kiedy Cię wzywałem,
pomnożyłeś moc mojej duszy.
Wszyscy królowie ziemi bądą dziękować Tobie, Panie,
gdy usłyszą słowa ust Twoich,
i będą opiewać drogi Pana:
"Zaprawdę, chwała Pana jest wielka".
(Ps 103,21)
Błogosławcie Pana, wszyscy Jego aniołowie, wszyscy słudzy, pełniący
Jego wolę.
(J 1,47-51)
Jezus ujrzał, jak Natanael zbliżał się do Niego, i powiedział o nim:
Patrz, to prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu. Powiedział do
Niego Natanael: Skąd mnie znasz? Odrzekł mu Jezus: Widziałem cię, zanim
cię zawołał Filip, gdy byłeś pod drzewem figowym. Odpowiedział Mu
Natanael: Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś Królem Izraela!
Odparł mu Jezus: Czy dlatego wierzysz, że powiedziałem ci: Widziałem
cię pod drzewem figowym? Zobaczysz jeszcze więcej niż to. Potem
powiedział do niego: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ujrzycie niebiosa
otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących na Syna
Człowieczego.
Komentarz
Ludziom trzeciego tysiąclecia niekiedy trudno jest uwierzyć w istnienie
aniołów. Tymczasem w wizjach prorockich Starego Testamentu, w Księdze
Apokalipsy czy w samych wypowiedziach Chrystusa często spotykamy się z
odniesieniami do aniołów, którzy przebywają stale w obecności Boga,
ale także biorą udział w życiu człowieka. Bóg posyła ich, aby
strzegli ludzi, służyli im pomocą i objawiali Jego wolę. Warto o nich
pamiętać, dostrzegać ich pomoc i wstawiennictwo oraz dziękować Bogu za
ich obecność wśród nas.
Anna Lutostańska, "Oremus" wrzesień 2003, s. 114
"A oni zwyciężyli dzięki krwi Baranka i dzięki słowu swojego świadectwa i nie umiłowali dusz swych - aż do śmierci. Dlatego radujcie się, niebiosa i ich mieszkańcy!" Ewa
UsuńŚroda, 30 września 2015
OdpowiedzUsuńWspomnienie św. Hieronima, prezbitera i doktora Kościoła
(Ne 2,1-8)
Ja, Nehemiasz, w miesiącu Nisan dwudziestego roku panowania króla
Artakserksesa wykonywałem swój urząd, wziąłem wino i podałem
królowi, i w jego obecności nie okazywałem smutku. Lecz król mi rzekł:
Czemu tak smutno wyglądasz? Przecież nie jesteś chory! Nie, lecz masz
jakieś zmartwienie? I przeraziłem się do najwyższego stopnia, i
rzekłem królowi: Niech król żyje na wieki! Jakże nie mam smutno
wyglądać, gdy miasto, gdzie są groby moich przodków, jest spustoszone,
a bramy jego są strawione ogniem. I rzekł mi król: O co chciałbyś
prosić? Wtedy pomodliłem się do Boga niebios i rzekłem królowi: Jeśli
to odpowiada królowi i jeśli sługa twój ma względy u ciebie, to
proszę, abyś mnie posłał do Judy, do grodu grobów moich przodków,
abym go odbudował. I rzekł mi król, podczas gdy królowa siedziała obok
niego: Jak długo potrwa twoja podróż? I kiedy powrócisz? I król, gdy
podałem mu termin, raczył mnie wyprawić. I rzekłem królowi: Jeśli to
odpowiada królowi, proszę o wystawienie dla mnie listów do namiestników
Transeufratei, aby mnie przepuścili, aż przyjdę do Judy; - również
pisma do Asafa, zawiadowcy lasu królewskiego, aby mi dał drewna do
sporządzenia bram twierdzy przy świątyni, bram muru miejskiego i domu,
do którego się wprowadzę. I król mi zezwolił, gdyż łaskawa ręka
Boga mojego czuwała nade mną.
(Ps 137,1-6)
REFREN: Jerozolimo, nie zapomnę ciebie.
Nad rzekami Babilonu siedzieliśmy, płacząc
na wspomnienie Syjonu.
Na topolach tamtej krainy
zawiesiliśmy nasze harfy.
Bo ci, którzy nas uprowadzili,
żądają od nas pieśni;
nasi gnębiciele żądali pieśni radosnej:
"Zaśpiewajcie nam którąś z pieśni syjońskich".
Jakże możemy śpiewać pieśń Pańską
w obcej krainie?
Jeruzalem, jeśli zapomnę o tobie,
niech uschnie moja prawica.
Niech mi język przyschnie do gardła,
jeśli o tobie nie będę pamiętał,
jeśli nie wyniosę Jeruzalem
nad wszelką swą radość.
(Flp 3,8-9)
Wyzułem się ze wszystkiego i uznałem to za śmieci, bylebym pozyskał
Chrystusa i w Nim się znalazł.
(Łk 9,57-62)
Gdy Jezus z uczniami szedł drogą, ktoś powiedział do Niego: Pójdę za
Tobą, dokądkolwiek się udasz! Jezus mu odpowiedział: Lisy mają nory i
ptaki powietrzne - gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by
głowę mógł oprzeć. Do innego rzekł: Pójdź za Mną! Ten zaś
odpowiedział: Panie, pozwól mi najpierw pójść i pogrzebać mojego
ojca! Odparł mu: Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, a ty idź i
głoś królestwo Boże! Jeszcze inny rzekł: Panie, chcę pójść za
Tobą, ale pozwól mi najpierw pożegnać się z moimi w domu! Jezus mu
odpowiedział: Ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się
ogląda, nie nadaje się do królestwa Bożego.
Komentarz
Św. Hieronim (ok. 340-420), rozmiłowany w nauce mistrz słowa, ponad
studiowanie łacińskich klasyków, Cycerona i Wergiliusza, przedkładał
zgłębianie słów Pana. Jako badacz, św. Hieronim odznaczał się wręcz
encyklopedyczną wiedzą, jako prezbiter - umiłowaniem ascezy,
pracowitością, gorącym przywiązaniem do Kościoła, czcią do Matki
Bożej. Przede wszystkim jednak zapamiętane zostało jego niebywałe
umiłowanie Pisma Świętego. "Znalazłem Twoje słowa i
pochłaniałem je, a Twoje słowo stawało się dla mnie rozkoszą i
radością serca mego".
Joanna Woroniecka-Gucza, "Oremus" wrzesień 2006, s. 125
" Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz!" - Panie chcę wciąż mimo przeciwności iść za Tobą! Ewa
UsuńCzwartek, 1 października 2015
OdpowiedzUsuńWspomnienie św. Teresy od Dzieciątka Jezus, dziewicy i doktora Kościoła
(Ne 8,1-4a.5-6.7b-12)
Zgromadził się cały lud, jak jeden mąż, na placu przed Bramą Wodną.
I domagali się od pisarza Ezdrasza, by przyniósł księgę Prawa
Mojżeszowego, które Pan nadał Izraelowi. Pierwszego dnia miesiąca
siódmego przyniósł kapłan Ezdrasz Prawo przed zgromadzenie, w którym
uczestniczyli przede wszystkim mężczyźńni, lecz także kobiety oraz
wszyscy inni, którzy byli zdolni słuchać. I czytał z tej księgi,
zwrócony do placu znajdującego się przed Bramą Wodną, od rana aż do
południa przed mężczyznami, kobietami i tymi, którzy rozumieli; a uszy
całego ludu były zwrócone ku księdze Prawa. Pisarz Ezdrasz stanął na
drewnianym podwyższeniu, które zrobiono w tym celu. Ezdrasz otworzył
księgę na oczach całego ludu - znajdował się bowiem wyżej niż cały
lud; a gdy ją otworzył, cały lud się podniósł. I Ezdrasz
błogosławił Pana, wielkiego Boga, a cały lud z podniesieniem rąk
swoich odpowiedział: Amen! Amen! Potem oddali pokłon i padli przed Panem
na kolana, twarzą ku ziemi. A lewici: objaśniali ludowi Prawo, podczas
gdy lud pozostawał na miejscu: Czytano więc z tej księgi, księgi Prawa
Bożego, dobitnie, z dodaniem objaśnienia, tak że lud rozumiał czytanie.
Wtedy Nehemiasz, to jest namiestnik, oraz kapłan-pisarz Ezdrasz, jak i
lewici, którzy pouczali lud, rzekli do całego ludu: Ten dzień jest
poświęcony Panu, Bogu waszemu. Nie bądźcie smutni i nie płaczcie!
Cały lud bowiem płakał, gdy usłyszał te słowa Prawa. I rzekł im
Nehemiasz: Idźcie, spożywajcie potrawy świąteczne i pijcie napoje
słodkie - poślijcie też porcje temu, który nic gotowego nie ma:
albowiem poświęcony jest ten dzień Panu naszemu. A nie bądźcie
przygnębieni, gdyż radość w Panu jest waszą ostoją. A lewici
uspokajali cały lud wołając: Uspokójcie się! Wszak ten dzień jest
święty. Nie bądźcie przygnębieni! I cały lud poszedł, by jeść,
pić, rozsyłać porcje i wyprawić wielki obchód radosny, gdyż
zrozumieli to, co im ogłoszono.
(Ps 19,8-11)
REFREN: Nakazy Pana są radością serca
Prawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę,
świadectwo Pana niezawodne, uczy prostaczka mądrości.
Jego słuszne nakazy radują serce,
jaśnieje przykazanie Pana i olśniewa oczy.
Bojaźń Pańska szczera i trwa na wieki,
sądy Pana prawdziwe, a wszystkie razem słuszne.
Cenniejsze nad złoto, nad złoto najczystsze,
słodsze od miodu płynącego z plastra.
(Mk 1,15)
Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.
(Łk 10,1-12)
Sposród swoich uczniów wyznaczył Pan jeszcze innych siedemdziesięciu
dwóch i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i
miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich:
żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana
żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was
posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani
sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie! Gdy do jakiego domu
wejdziecie, najpierw mówcie: Pokój temu domowi! Jeśli tam mieszka
człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci
do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo
zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu.
Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam
podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im:
Przybliżyło się do was królestwo Boże. Lecz jeśli do jakiego miasta
wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice i powiedzcie: Nawet
proch, który z waszego miasta przylgnął nam do nóg, strząsamy wam.
Wszakże to wiedzcie, że bliskie jest królestwo Boże. Powiadam wam:
Sodomie lżej będzie w ów dzień niż temu miastu.
Komentarz
UsuńŚw. Teresa od Dzieciątka Jezus (1873-1897), karmelitanka z klasztoru w
Lisieux, we Francji, odkryła własną drogę do świętości, którą
nazwała "małą drogą". Poddała się całkowicie prowadzeniu
Boga, w pełnym zaufaniu i gotowości współpracy z Nim. Pogodnie znosząc
swoje słabości fizyczne, opanowując trudne i bolesne uczucia, wszystko
oddawała Bogu wraz z modlitwami za bliskich, za współsiostry i za misje,
których jest patronką. Jej autobiografia, "Dzieje duszy",
dowodzi bardzo współczesnego rozumienia uprzedzającej Bożej miłości i
miłosierdzia. Św. Teresa została kanonizowana w 1925 roku, a w 1997
papież Jan Paweł II ogłosił ją doktorem Kościoła.
Hanna Ożdżyńska, "Oremus" październik 2009, s. 4
" Nie bądźcie smutni i nie płaczcie!" - Panie dziękuję,że wciąż mnie pocieszasz! Ewa
UsuńPiątek, 2 października 2015
OdpowiedzUsuńWspomnienie świętych Aniołów Stróżów
(Wj 23,20-23)
Tak mówi Pan: Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w
czasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem.
Szanuj go i bądź uważny na jego słowa. Nie sprzeciwiaj się mu w
niczym, gdyż nie przebaczy waszych przewinień, bo imię moje jest w nim.
Jeśli będziesz wiernie słuchał jego głosu i wykonywał to wszystko, co
ci polecam, będę nieprzyjacielem twoich nieprzyjaciół i będę odnosił
się wrogo do odnoszących się tak do ciebie. Mój anioł poprzedzi cię i
zaprowadzi do Amoryty, Chetyty, Peryzzyty, Kananejczyka, Chiwwity,
Jebusyty, a Ja ich wygładzę.
(Ps 91,1-6.10-11)
REFREN: Aniołom kazał, by strzegli ciebie
Kto się w opiekę oddał Najwyższemu
i mieszka w cieniu Wszechmocnego,
mówi do Pana: "Tyś moją ucieczką i twierdzą,
Boże mój, któremu ufam".
Bo On sam cię wyzwoli z sideł myśliwego
i od słowa niosącego zgubę.
Okryje cię swoimi piórami,
pod Jego skrzydła się schronisz.
Wierność Jego jest puklerzem i tarczą;
nie ulękniesz się strachu nocnego.
Ani strzały za dnia lecącej,
ani zarazy, co skrada się w mroku,
ani moru niszczącego w południe.
Nie przystąpi do ciebie niedola,
a cios nie dosięgnie twego namiotu.
Bo rozkazał swoim aniołom,
aby cię strzegli na Wszystkich twych drogach.
(Ps 103,21)
Błogosławcie Pana, wszyscy Jego Aniołowie, wszyscy słudzy, pełniący
Jego wolę!
(Mt 18,1-5.10)
W tym czasie uczniowie przystąpili do Jezusa z zapytaniem: Kto właściwie
jest największy w królestwie niebieskim? On przywołał dziecko,
postawił je przed nimi i rzekł: Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie
odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa
niebieskiego. Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w
królestwie niebieskim. I kto by przyjął jedno takie dziecko w imię
moje, Mnie przyjmuje. Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z
tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się
zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie.
Komentarz
Dziś spotykamy się z naszymi Aniołami Stróżami z racji ich
wspomnienia. Są oni naszymi wiernymi przyjaciółmi, posłanymi przez Boga
ku naszej obronie i dla towarzyszenia nam na drodze do wieczności. Tak jak
towarzyszyli wielu postaciom biblijnym i wielu świętym, również i nam
gotowi są służyć: prowadząc nas, wspierając, broniąc od złego i
podpowiadając dobre rozwiązania. Sam Bóg, w czytaniu z Księgi Wyjścia,
zachęca nas, byśmy ich słuchali i z nimi współpracowali. Zaprośmy
dziś naszych przyjaciół - Aniołów Stróżów - do oddawania wraz z
nami chwały Bogu w tej Eucharystii.
Hanna Ożdżyńska, "Oremus" październik 2009, s. 10
"Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w
Usuńczasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem"
- dziękuję Ci Panie za mojego wspaniałego Anioła Stróża!
"Szanuj go i bądź uważny na jego słowa. Nie sprzeciwiaj się mu w
Usuńniczym, gdyż nie przebaczy waszych przewinień, bo imię moje jest w nim.
Jeśli będziesz wiernie słuchał jego głosu i wykonywał to wszystko, co
ci polecam, będę nieprzyjacielem twoich nieprzyjaciół i będę odnosił
się wrogo do odnoszących się tak do ciebie"
- i proszę Cię Panie, bym Go słuchała we dnie i w nocy;) Zawsze i wszędzie.
"Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem. Szanuj go i bądź uważny na jego słowa. Nie sprzeciwiaj się mu w niczym, gdyż nie przebaczy waszych przewinień, bo imię moje jest w nim." -Panie dziękuję za mojego Anioła Stróża, za Jego stała opiekę Ewa
UsuńNiedziela, 4 października 2015
OdpowiedzUsuńXXVII niedziela zwykła
(Rdz 2,18-24)
Potem Pan Bóg rzekł: Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam;
uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc. Ulepiwszy z gleby wszelkie
zwierzęta lądowe i wszelkie ptaki powietrzne, Pan Bóg przyprowadził je
do mężczyzny, aby przekonać się, jaką on da im nazwę. Każde jednak
zwierzę, które określił mężczyzna, otrzymało nazwę istota żywa. I
tak mężczyzna dał nazwy wszelkiemu bydłu, ptakom powietrznym i
wszelkiemu zwierzęciu polnemu, ale nie znalazła się pomoc odpowiednia
dla mężczyzny. Wtedy to Pan sprawił, że mężczyzna pogrążył się w
głębokim śnie, i gdy spał, wyjął jedno z jego żeber, a miejsce to
zapełnił ciałem. Po czym Pan Bóg z żebra, które wyjął z
mężczyzny, zbudował niewiastę. A gdy ją przyprowadził do mężczyzny,
mężczyzna powiedział: Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem
z mego ciała! Ta będzie się zwała niewiastą, bo ta z mężczyzny
została wzięta. Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę
swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym
ciałem. Chociaż mężczyzna i jego żona byli nadzy, nie odczuwali wobec
siebie wstydu.
(Ps 128,1-6)
REFREN: Niechaj nas zawsze Pan Bóg błogosławi
Szczęśliwy człowiek, który się boi Pana
i chodzi Jego drogami.
Będziesz spożywał owoc pracy rąk swoich,
szczęście osiągniesz i dobrze ci będzie.
Małżonka twoja jak płodny szczep winny
w zaciszu twojego domu.
Synowie twoi jak oliwne gałązki
dokoła twego stołu.
Tak będzie błogosławiony człowiek, który się boi Pana.
Niech cię z Syjonu Pan błogosławi
i obyś oglądał pomyślność Jeruzalem
przez wszystkie dni twego życia.
Obyś oglądał potomstwo swych dzieci. Pokój nad Izraelem.
(Hbr 2,9-11)
Widzimy Jezusa, który mało od aniołów był pomniejszony, chwałą i
czcią ukoronowanego za cierpienia śmierci, iż z łaski Bożej za
wszystkich zaznał śmierci. Przystało bowiem Temu, dla którego wszystko
i przez którego wszystko, który wielu synów do chwały doprowadza, aby
przewodnika ich zbawienia udoskonalił przez cierpienie. Tak bowiem Ten,
który uświęca, jak ci, którzy mają być uświęceni, z jednego /są/
wszyscy. Z tej to przyczyny nie wstydzi się nazywać ich braćmi swymi.
(1 J 4,12)
Jeżeli miłujemy się wzajemnie, Bóg w nas mieszka i miłość ku Niemu
jest w nas doskonała.
(Mk 10,2-16)
Faryzeusze przystąpili do Jezusa i chcąc Go wystawić na próbę, pytali
Go, czy wolno mężowi oddalić żonę. Odpowiadając zapytał ich: Co wam
nakazał Mojżesz? Oni rzekli: Mojżesz pozwolił napisać list rozwodowy i
oddalić. Wówczas Jezus rzekł do nich: Przez wzgląd na zatwardziałość
serc waszych napisał wam to przykazanie. Lecz na początku stworzenia Bóg
stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: dlatego opuści człowiek ojca
swego i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym
ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg
złączył, tego człowiek niech nie rozdziela! W domu uczniowie raz
jeszcze pytali Go o to. Powiedział im: Kto oddala żonę swoją, a bierze
inną, popełnia cudzołóstwo względem niej. I jeśli żona opuści swego
męża, a wyjdzie za innego, popełnia cudzołóstwo. Przynosili Mu
również dzieci, żeby ich dotknął; lecz uczniowie szorstko zabraniali
im tego. A Jezus, widząc to, oburzył się i rzekł do nich: Pozwólcie
dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem
należy królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie
królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego. I biorąc je w
objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je.
"Co więc Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela!" Ewa
OdpowiedzUsuń