Daj mi poznać Twoje drogi, Panie,
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według Twych pouczeń,
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.
Wspomnij na swoje miłosierdzie, Panie,
na swoją miłość, która trwa od wieków.
Pamiętaj o mnie w swoim miłosierdziu
ze względu na dobroć Twą, Panie.
Dobry jest Pan i prawy,
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze,
uczy pokornych dróg swoich.
(Ps 25,4-9)
(fot. freeimages.com)
(Jon 3,1-5.10)
Pan przemówił do Jonasza po raz drugi tymi słowami: Wstań,
idź do
Niniwy, wielkiego miasta, i głoś jej upomnienie, które Ja ci
zlecam.
Jonasz wstał i poszedł do Niniwy, jak powiedział Pan. Niniwa
była
miastem bardzo rozległym - na trzy dni drogi. Począł więc
Jonasz iść
przez miasto jeden dzień drogi i wołał, i głosił: Jeszcze
czterdzieści dni, a Niniwa zostanie zburzona. I uwierzyli
mieszkańcy
Niniwy Bogu, ogłosili post i oblekli się w wory od największego
do
najmniejszego. Zobaczył Bóg czyny ich, że odwrócili się od
swojego
złego postępowania. I ulitował się Bóg nad niedolą, którą
postanowił na nich sprowadzić, i nie zesłał jej.
(Ps 25,4-9)
REFREN: Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami
Daj mi poznać Twoje drogi, Panie,
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według Twych pouczeń,
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.
Wspomnij na swoje miłosierdzie, Panie,
na swoją miłość, która trwa od wieków.
Pamiętaj o mnie w swoim miłosierdziu
ze względu na dobroć Twą, Panie.
Dobry jest Pan i prawy,
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze,
uczy pokornych dróg swoich.
(1 Kor 7,29-31)
Mówię, bracia, czas jest krótki. Trzeba więc, aby ci, którzy
mają
żony, tak żyli, jakby byli nieżonaci, a ci, którzy płaczą,
tak jakby
nie płakali, ci zaś, co się radują, tak jakby się nie
radowali; ci,
którzy nabywają, jak gdyby nie posiadali; ci, którzy używają
tego
świata, tak jakby z niego nie korzystali. Przemija bowiem
postać tego
świata.
(Mk 1,15)
Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w
Ewangelię.
(Mk 1,14-20)
Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i
głosił
Ewangelię Bożą. Mówił: Czas się wypełnił i bliskie jest
królestwo
Boże. nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię. Przechodząc
obok Jeziora
Galilejskiego, ujrzał Szymona i brata Szymonowego, Andrzeja,
jak zarzucali
sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. Jezus rzekł do nich:
Pójdźcie za
Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi. I
natychmiast
zostawili sieci i poszli za Nim. Idąc dalej, ujrzał Jakuba,
syna
Zebedeusza, i brata jego Jana, którzy też byli w łodzi i
naprawiali
sieci. Zaraz ich powołał, a oni zostawili ojca swego,
Zebedeusza, razem z
najemnikami w łodzi i poszli za Nim.
Czytelnikom bloga życzę błogosławionej niedzieli+
OdpowiedzUsuń"Daj mi poznać Twoje drogi, Panie,
OdpowiedzUsuńnaucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według Twych pouczeń,
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję"
AMEN. A.
Środa, 28 stycznia 2015
OdpowiedzUsuńŚw. Tomasza z Akwinu, prezbitera i doktora Kościoła
(Hbr 10,11-18)
Każdy kapłan Starego Przymierza staje codziennie do wykonywania swej
służby, wiele razy te same składając ofiary, które żadną miarą nie
mogą zgładzić grzechów. Ten przeciwnie, złożywszy raz na zawsze
jedną ofiarę za grzechy, zasiadł po prawicy Boga, oczekując tylko, aż
nieprzyjaciele Jego staną się podnóżkiem nóg Jego. Jedną bowiem
ofiarą udoskonalił na wieki tych, którzy są uświęcani. Daje nam zaś
świadectwo Duch Święty, skoro powiedział: Takie jest przymierze, które
zawrę z nimi w owych dniach, mówi Pan: dając prawa moje w ich serca,
także w umyśle ich wypiszę je. A grzechów ich oraz ich nieprawości
więcej już wspominać nie będę. Gdzie zaś jest ich odpuszczenie, tam
już więcej nie zachodzi potrzeba ofiary za grzechy.
(Ps 110,1-4)
REFREN: Jesteś kapłanem tak jak Melchizedek
Rzekł Pan do Pana mego: "Siądź po mojej prawicy,
aż uczynię Twych wrogów podnóżkiem stóp Twoich".
Pan rozciągnie moc Twego berła z Syjonu:
"Panuj wśród swych nieprzyjaciół.
Przy Tobie panowanie w dniu twojego triumfu,
w blasku świętości,
z łona jutrzenki zrodziłem Cię jak rosę".
Pan przysiągł i nie będzie żałował:
"Tyś jest kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka".
Ziarnem jest słowo Boże, a siewcą jest Chrystus, każdy, kto Go
znajdzie, będze żył na wieki.
(Mk 4,1-20)
Jezus znowu zaczął nauczać nad jeziorem i bardzo wielki tłum ludzi
zebrał się przy Nim. Dlatego wszedł do łodzi i usiadł w niej
/pozostając/ na jeziorze, a cały lud stał na brzegu jeziora. Uczył ich
wiele w przypowieściach i mówił im w swojej nauce: Słuchajcie: Oto
siewca wyszedł siać. A gdy siał, jedno padło na drogę; i przyleciały
ptaki, i wydziobały je. Inne padło na miejsce skaliste, gdzie nie miało
wiele ziemi, i wnet wzeszło, bo nie było głęboko w glebie. Lecz po
wschodzie słońca przypaliło się i nie mając korzenia, uschło. Inne
znów padło między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je, tak
że nie wydało owocu. Inne w końcu padły na ziemię żyzną, wzeszły,
wyrosły i wydały plon: trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny i
stokrotny. I dodał: Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha. A gdy był
sam, pytali Go ci, którzy przy Nim byli, razem z Dwunastoma, o
przypowieść. On im odrzekł: Wam dana jest tajemnica królestwa Bożego,
dla tych zaś, którzy są poza wami, wszystko dzieje się w
przypowieściach, aby patrzyli oczami, a nie widzieli, słuchali uszami, a
nie rozumieli, żeby się nie nawrócili i nie była im wydana /tajemnica/.
I mówił im: Nie rozumiecie tej przypowieści? Jakże zrozumiecie inne
przypowieści? Siewca sieje słowo. A oto są ci /posiani/ na drodze: u
nich się sieje słowo, a skoro je usłyszą, zaraz przychodzi szatan i
porywa słowo zasiane w nich. Podobnie na miejscach skalistych posiani są
ci, którzy, gdy usłyszą słowo, natychmiast przyjmują je z radością,
lecz nie mają w sobie korzenia i są niestali. Gdy potem przyjdzie ucisk
lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamują. Są inni,
którzy są zasiani między ciernie: to są ci, którzy słuchają
wprawdzie słowa, lecz troski tego świata, ułuda bogactwa i inne żądze
wciskają się i zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne. W końcu
na ziemię żyzną zostali posiani ci, którzy słuchają słowa,
przyjmują je i wydają owoc: trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny i
stokrotny.
"Inne w końcu padły na ziemię żyzną, wzeszły,
OdpowiedzUsuńwyrosły i wydały plon: trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny i
stokrotny." Panie daj mi siłę, abym była ziemią żyzną dla Twojego Słowa Ewa
Czwartek, 29 stycznia 2015
OdpowiedzUsuń(Hbr 10,19-25) Mamy więc, bracia, pewność, iż wejdziemy do Miejsca
Świętego przez krew Jezusa. On nam zapoczątkował drogę nową i żywą,
przez zasłonę, to jest przez ciało swoje. Mając zaś kapłana
wielkiego, który jest nad domem Bożym, przystąpmy z sercem prawym, z
wiarą pełną, oczyszczeni na duszy od wszelkiego zła świadomego i
obmyci na ciele wodą czystą. Trzymajmy się niewzruszenie nadziei,
którą wyznajemy, bo godny jest zaufania Ten, który dał obietnicę.
Troszczmy się o siebie wzajemnie, by się zachęcać do miłości i do
dobrych uczynków. Nie opuszczajmy naszych wspólnych zebrań, jak się to
stało zwyczajem niektórych, ale zachęcajmy się nawzajem, i to tym
bardziej, im wyraźniej widzicie, że zbliża się dzień.
(Ps 24, 1-6)
REFREN: Oto lud wierny, szukający Boga
Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia,
świat i jego mieszkańcy.
Albowiem On go na morzach osadził
i utwierdził ponad rzekami.
Kto wstąpi na górę Pana,
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca,
który nie skłonił swej duszy ku marnościom.
On otrzyma błogosławieństwo od Pana
i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
Oto pokolenie tych, którzy go szukają,
którzy szukają oblicza Boga Jakuba.
(Ps 119,105)
Twoje słowo jest pochodnią dla stóp moich i światłem na mojej
ścieżce.
(Mk 4,21-25)
Jezus mówił ludowi: Czy po to wnosi się światło, by je postawić pod
korcem lub pod łóżkiem? Czy nie po to, aby je postawić na świeczniku?
Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało wyjść na jaw. Kto ma uszy do
słuchania, niechaj słucha. I mówił im: Uważajcie na to, czego
słuchacie. Taką samą miarą, jaką wy mierzycie, odmierzą wam i jeszcze
wam dołożą. Bo kto ma, temu będzie dane; a kto nie ma, pozbawią go i
tego, co ma.
"Troszczmy się o siebie wzajemnie, by się zachęcać do miłości i do dobrych uczynków." Panie wspomagaj mnie w trosce o najbliższych Ewa
OdpowiedzUsuńPiątek, 30 stycznia 2015
OdpowiedzUsuń(Hbr 10,32-39)
Przypomnijcie sobie dawniejsze dni, kiedyście to po oświeceniu wytrzymali
wielką nawałę cierpień, już to będąc wystawieni publicznie na
szyderstwa i prześladowania, już to stawszy się uczestnikami tych,
którzy takie udręki znosili. Albowiem współcierpieliście z
uwięzionymi, z radością przyjęliście rabunek waszego mienia, wiedząc,
że sami posiadacie majętność lepszą i trwającą. Nie pozbywajcie się
więc nadziei waszej, która ma wielką zapłatę. Potrzebujecie bowiem
wytrwałości, abyście spełniając wolę Bożą, dostąpili obietnicy.
Jeszcze bowiem za krótką, za bardzo krótką chwilę przyjdzie Ten,
który ma nadejść, i nie spóźni się. A mój sprawiedliwy z wiary żyć
będzie, jeśli się cofnie, nie upodoba sobie dusza moja w nim. My zaś
nie należymy do odstępców, którzy idą na zatracenie, ale do wiernych,
którzy zbawiają swą duszę.
(Ps 37,3-6.23-24.39-40)
REFREN: Zbawienie prawych pochodzi od Pana
Miej ufność w Panu i czyń to co dobre,
a będziesz mieszkał na ziemi i żył bezpiecznie.
Raduj się w Panu,
a On spełni pragnienia twego serca.
Powierz Panu swą drogę,
zaufaj Mu, a On sam będzie działał.
On sprawi, że twa sprawiedliwość zabłyśnie jak światło,
a prawość twoja jak blask południa.
Pan umacnia kroki człowieka,
a w jego drodze ma upodobanie.
A choćby upadł, nie będzie leżał,
bo jego rękę Pan podtrzymuje.
Zbawienie sprawiedliwych pochodzi od Pana,
On ich ucieczką w czasie utrapienia.
Pan ich wspomaga i wyzwala,
wybawia od występnych i zachowuje,
On bowiem jest ich ucieczką.
(Mt 11,25)
Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że tajemnice Królestwa
objawiłeś prostaczkom.
(Mk 4,26-34)
Jezus mówił do tłumów: Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby
ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy,
nasienie kiełkuje i rośnie, on sam nie wie jak. Ziemia sama z siebie
wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarnko w
kłosie. A gdy stan zboża na to pozwala, zaraz zapuszcza się sierp, bo
pora już na żniwo. Mówił jeszcze: Z czym porównamy królestwo Boże
lub w jakiej przypowieści je przedstawimy? Jest ono jak ziarnko gorczycy;
gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na
ziemi. Lecz wsiane wyrasta i staje się większe od jarzyn; wypuszcza
wielkie gałęzie, tak że ptaki powietrzne gnieżdżą się w jego cieniu.
W wielu takich przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli /ją/
rozumieć. A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś
objaśniał wszystko swoim uczniom.
"Powierz Panu swą drogę, zaufaj Mu, a On sam będzie działał. On sprawi, że twa sprawiedliwość zabłyśnie jak światło, a prawość twoja jak blask południa" Panie powierzam Tobie drogę, którą kroczę Ewa
OdpowiedzUsuń"Raduj się w Panu,
Usuńa On spełni pragnienia twego serca" - powierzam, zawierzam... raduje się serce me
Sobota, 31 stycznia 2015
OdpowiedzUsuńWspomnienie św. Jana Bosko, kapłana
(Hbr 11,1-2.8-19)
Wiara jest poręką tych dóbr, których się spodziewamy, dowodem tych
rzeczywistości, których nie widzimy. Dzięki niej to przodkowie otrzymali
świadectwo. Przez wiarę ten, którego nazwano Abrahamem, usłuchał
wezwania Bożego, by wyruszyć do ziemi, którą miał objąć w
posiadanie. Wyszedł nie wiedząc, dokąd idzie. Przez wiarę
przywędrował do Ziemi Obiecanej, jako ziemi obcej, pod namiotami
mieszkając z Izaakiem i Jakubem, współdziedzicami tej samej obietnicy.
Oczekiwał bowiem miasta zbudowanego na silnych fundamentach, którego
architektem i budowniczym jest sam Bóg. Przez wiarę także i sama Sara,
mimo podeszłego wieku, otrzymała moc poczęcia. Uznała bowiem za godnego
wiary Tego, który udzielił obietnicy. Przeto z człowieka jednego, i to
już niemal obumarłego, powstało potomstwo tak liczne, jak gwiazdy
niebieskie, jak niezliczony piasek, który jest nad brzegiem morskim. W
wierze pomarli oni wszyscy, nie osiągnąwszy tego, co im przyrzeczono,
lecz patrzyli na to z daleka i pozdrawiali, uznawszy siebie za gości i
pielgrzymów na tej ziemi. Ci bowiem, co tak mówią, okazują, że
szukają ojczyzny. Gdyby zaś tę wspominali, z której wyszli, znaleźliby
sposobność powrotu do niej. Teraz zaś do lepszej dążą, to jest do
niebieskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się nosić imienia ich Boga, gdyż
przysposobił im miasto. Przez wiarę Abraham, wystawiony na próbę,
ofiarował Izaaka, i to jedynego syna składał na ofiarę, on, który
otrzymał obietnicę, któremu powiedziane było: Z Izaaka będzie dla
ciebie potomstwo. Pomyślał bowiem, iż Bóg mocen wskrzesić także
umarłych, i dlatego odzyskał go, jako podobieństwo śmierci i
zmartwychwstania Chrystusa.
(Łk 1,69-72.74-75)
REFREN: Wielbijmy Pana, bo swój lud nawiedził
Bóg wzbudził dla nas moc zbawczą
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna
przez usta swych świętych proroków.
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą,
że naszym ojcom okaże miłosierdzie
i wspomni na swe święte przymierze.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani,
służyć Mu będziemy bez trwogi,
w pobożności i sprawiedliwości przed Nim,
po wszystkie dni nasze.
(Hbr 4,12)
Żywe jest słowo Boże i skuteczne, zdolne osądzić pragnienia i myśli
serca.
(Mk 4,35-41)
Przez cały dzień Jezus nauczał w przypowieściach. Gdy zapadł wieczór
owego dnia, rzekł do nich: Przeprawmy się na drugą stronę. Zostawili
więc tłum, a Jego zabrali, tak jak był w łodzi. Także inne łodzie
płynęły z Nim. Naraz zerwał się gwałtowny wicher. Fale biły w
łódź, tak że łódź już się napełniała. On zaś spał w tyle
łodzi na wezgłowiu. Zbudzili Go i powiedzieli do Niego: Nauczycielu, nic
Cię to nie obchodzi, że giniemy? On wstał, rozkazał wichrowi i rzekł
do jeziora: Milcz, ucisz się! Wicher się uspokoił i nastała głęboka
cisza. Wtedy rzekł do nich: Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże wam
brak wiary? Oni zlękli się bardzo i mówili jeden do drugiego: Kim
właściwie On jest, że nawet wicher i jezioro są Mu posłuszne?
"Wiara jest poręką tych dóbr, których się spodziewamy, dowodem tych
Usuńrzeczywistości, których nie widzimy" - wierzę, przymnóż mi wiary
"Pomyślał bowiem, iż Bóg mocen wskrzesić także
Usuńumarłych" - Boże Ty wszytko możesz
"Przez wiarę także i sama Sara,
Usuńmimo podeszłego wieku, otrzymała moc poczęcia. Uznała bowiem za godnego
wiary Tego, który udzielił obietnicy" - wierzę w Ciebie Boże żywy
"Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże wam brak wiary?" -Panie dodawaj mi odwagi i spraw , aby nigdy nie zabrakło we mnie wiary Ewa
OdpowiedzUsuńNiedziela, 1 lutego 2015
OdpowiedzUsuńIV niedziela zwykła
(Pwt 18,15-20)
Pan, Bóg twój, wzbudzi ci proroka spośród braci twoich, podobnego do
mnie. Jego będziesz słuchał. Właśnie o to prosiłeś Pana, Boga swego,
na Horebie, w dniu zgromadzenia: Niech więcej nie słucham głosu Pana,
Boga mojego, i niech już nie widzę tego wielkiego ognia, abym nie umarł.
I odrzekł mi Pan: Dobrze powiedzieli. Wzbudzę im proroka spośród ich
braci, takiego jak ty, i włożę w jego usta moje słowa, będzie im
mówił wszystko, co rozkażę. Jeśli ktoś nie będzie słuchać moich
słów, które on wypowie w moim imieniu, Ja od niego zażądam zdania
sprawy. Lecz jeśli który prorok odważy się mówić w moim imieniu to,
czego mu nie rozkazałem, albo wystąpi w imieniu bogów obcych - taki
prorok musi ponieść śmierć.
(Ps 95,1-2.6-9)
REFREN:Refren: Słysząc głos Pana serc nie zatwardzajcie.
Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu,
wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia.
Stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem,
radośnie śpiewajmy Mu pieśni.
Przyjdźcie, uwielbiajmy Go padając na twarze,
zegnijmy kolana przed Panem, który nas stworzył.
Albowiem On jest naszym Bogiem,
a my ludem Jego pastwiska i owcami w Jego ręku.
Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego:
"Niech nie twardnieją wasze serca jak w Meriba,
jak na pustyni w dniu Massa,
gdzie Mnie kusili wasi ojcowie,
doświadczali Mnie, choć widzieli moje dzieła"
(1 Kor 7,32-35)
Chciałbym, żebyście byli wolni od utrapień. Człowiek bezżenny
troszczy się o sprawy Pana, o to, jak by się przypodobać Panu. Ten zaś,
kto wstąpił w związek małżeński, zabiega o sprawy świata, o to, jak
by się przypodobać żonie. I doznaje rozterki. Podobnie i kobieta:
niezamężna i dziewica troszczy się o sprawy Pana, o to, by była
święta i ciałem i duchem. Ta zaś, która wyszła za mąż, zabiega o
sprawy świata, o to, jak by się przypodobać mężowi. Mówię to dla
waszego pożytku, nie zaś, by zastawiać na was pułapkę; po to, byście
godnie i z upodobaniem trwali przy Panu.
(Mt 4,16)
Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i
mieszkańcom cienistej krainy śmierci wzeszło światło.
(Mk 1,21-28)
W mieście Kafarnaum Jezus w szabat wszedł do synagogi i nauczał.
Zdumiewali się Jego nauką: uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę,
a nie jak uczeni w Piśmie. Był właśnie w synagodze człowiek opętany
przez ducha nieczystego. Zaczął on wołać: Czego chcesz od nas, Jezusie
Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: Święty Boży.
Lecz Jezus rozkazał mu surowo: Milcz i wyjdź z niego. Wtedy duch
nieczysty zaczął go targać i z głośnym krzykiem wyszedł z niego. A
wszyscy się zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: Co to jest? Nowa
jakaś nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu
posłuszne. I wnet rozeszła się wieść o Nim wszędzie po całej
okolicznej krainie galilejskiej.
"Jego będziesz słuchał" -Panie chcę Ciebie słuchać Ewa
OdpowiedzUsuń