Słowo Boże na niedzielę - 16.11.2014

Niewiastę dzielną któż znajdzie?

Jej wartość przewyższa perły.

Serce małżonka jej ufa,

na zyskach mu nie zbywa;

nie czyni mu źle, ale dobrze

przez wszystkie dni jego życia.

O len się stara i wełnę,

pracuje starannie rękami.

Wyciąga ręce po kądziel,

jej palce chwytają wrzeciono.

Otwiera dłoń ubogiemu,

do nędzarza wyciąga swe ręce.

Kłamliwy wdzięk i marne jest piękno:

chwalić należy niewiastę, co boi się Pana.

Z owocu jej rąk jej dajcie,

niech w bramie chwalą jej czyny.

(Prz 31,10-13.19-20.30-31)

(fot. freeimages.com)

(Ps 128, 1-2. 3. 4-5)

Refren: Błogosławiony, kto się boi Pana

Szczęśliwy człowiek, który się boi Pana

i chodzi Jego drogami.

Będziesz spożywał owoc pracy rąk swoich,

szczęście osiągniesz i dobrze ci będzie.

Małżonka twoja jak płodny szczep winny

w zaciszu twojego domu.

Synowie twoi jak oliwne gałązki

dokoła twego stołu.

Tak będzie błogosławiony człowiek, który się boi Pana.

Niech cię z Syjonu Pan błogosławi

i abyś oglądał pomyślność Jeruzalem

przez wszystkie dni twego życia.

(1 Tes 5,1-6)

Nie potrzeba wam, bracia, pisać o czasach i chwilach. Sami bowiem

dokładnie wiecie, że dzień Pański przyjdzie tak, jak złodziej w nocy.

Kiedy bowiem będą mówić: Pokój i bezpieczeństwo - tak niespodzianie

przyjdzie na nich zagłada, jak bóle na brzemienną, i nie ujdą. Ale wy,

bracia, nie jesteście w ciemnościach, aby ów dzień miał was zaskoczyć

jak złodziej. Wszyscy wy bowiem jesteście synami światłości i synami

dnia. Nie jesteśmy synami nocy ani ciemności. Nie śpijmy przeto jak

inni, ale czuwajmy i bądźmy trzeźwi!

(J 15, 4. 5b)

Trwajcie we Mnie, a Ja w was trwał będę. Kto trwa we Mnie, przynosi owoc

obfity.

(Mt 25,14-30)

Jezus opowiedział uczniom tę przypowieść:

Pewien człowiek, mając się udać w podróż, przywołał swoje sługi i

przekazał im swój majątek. Jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa,

trzeciemu jeden, każdemu według jego zdolności, i odjechał. Zaraz ten,

który otrzymał pięć talentów, poszedł, puścił je w obrót i zyskał

drugie pięć. Tak samo i ten, który dwa otrzymał; on również zyskał

drugie dwa. Ten zaś, który otrzymał jeden, poszedł i rozkopawszy

ziemię, ukrył pieniądze swego pana. Po dłuższym czasie powrócił pan

owych sług i zaczął rozliczać się z nimi. Wówczas przyszedł ten,

który otrzymał pięć talentów. Przyniósł drugie pięć i rzekł:

Panie, przekazałeś mi pięć talentów, oto drugie pięć talentów

zyskałem. Rzekł mu pan: Dobrze, sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w

rzeczach niewielu, nad wieloma cię postawię: wejdź do radości twego

pana! Przyszedł również i ten, który otrzymał dwa talenty, mówiąc:

Panie, przekazałeś mi dwa talenty, oto drugie dwa talenty zyskałem.

Rzekł mu pan: Dobrze, sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w rzeczach

niewielu, nad wieloma cię postawię: wejdź do radości twego pana!

Przyszedł i ten, który otrzymał jeden talent, i rzekł: Panie,

wiedziałem, żeś jest człowiek twardy: chcesz żąć tam, gdzie nie

posiałeś, i zbierać tam, gdzieś nie rozsypał. Bojąc się więc,

poszedłem i ukryłem twój talent w ziemi. Oto masz swoją własność!

Odrzekł mu pan jego: Sługo zły i gnuśny! Wiedziałeś, że chcę żąć

tam, gdzie nie posiałem, i zbierać tam, gdziem nie rozsypał. Powinieneś

więc był oddać moje pieniądze bankierom, a ja po powrocie byłbym z

zyskiem odebrał swoją własność. Dlatego odbierzcie mu ten talent, a

dajcie temu, który ma dziesięć talentów. Każdemu bowiem, kto ma,

będzie dodane, tak że nadmiar mieć będzie. Temu zaś, kto nie ma,

zabiorą nawet to, co ma. A sługę nieużytecznego wyrzućcie na zewnątrz

- w ciemności! Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.