Słowo Boże na niedzielę

I niedziela Wielkiego Postu

Panie Boże mój, spraw, abym Cię chwaliła i Tobie samemu służyła (Mt 4, 10).

Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej,

w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość.

Obmyj mnie zupełnie z mojej winy

i oczyść mnie z grzechu mojego.

Uznaję bowiem nieprawość swoją,

a grzech mój jest zawsze przede mną.

Przeciwko Tobie zgrzeszyłem

i uczyniłem, co złe jest przed Tobą.

Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste

i odnów we mnie moc ducha.

Nie odrzucaj mnie od swego oblicza

i nie odbieraj mi świętego ducha swego.

Przywróć mi radość z Twojego zbawienia

i wzmocnij mnie duchem ofiarnym.

Panie, otwórz wargi moje,

a usta moje będą głosić Twoją chwałę.
(Ps 51,3-6.12-14.17)

(Rdz 2,7-9;3,1-7)

Pan Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza

tchnienie życia, wskutek czego stał się człowiek istotą żywą. A

zasadziwszy ogród w Eden na wschodzie, Pan Bóg umieścił tam człowieka,

którego ulepił. Na rozkaz Pana Boga wyrosły z gleby wszelkie drzewa

miłe z wyglądu i smaczny owoc rodzące oraz drzewo życia w środku tego

ogrodu i drzewo poznania dobra i zła. A wąż był bardziej przebiegły

niż wszystkie zwierzęta lądowe, które Pan Bóg stworzył. On to rzekł

do niewiasty: Czy rzeczywiście Bóg powiedział: Nie jedzcie owoców ze

wszystkich drzew tego ogrodu? Niewiasta odpowiedziała wężowi: Owoce z

drzew tego ogrodu jeść możemy, tylko o owocach z drzewa, które jest w

środku ogrodu, Bóg powiedział: Nie wolno wam jeść z niego, a nawet go

dotykać, abyście nie pomarli. Wtedy rzekł wąż do niewiasty: Na pewno

nie umrzecie! Ale wie Bóg, że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa,

otworzą się wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło. Wtedy

niewiasta spostrzegła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia, że jest

ono rozkoszą dla oczu i że owoce tego drzewa nadają się do zdobycia

wiedzy. Zerwała zatem z niego owoc, skosztowała i dała swemu mężowi,

który był z nią: a on zjadł. A wtedy otworzyły się im obojgu oczy i

poznali, że są nadzy; spletli więc gałązki figowe i zrobili sobie

przepaski.

(Rz 5,12.17-19)

Przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć,

i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy

zgrzeszyli... Jeżeli bowiem przez przestępstwo jednego śmierć

zakrólowała z powodu jego jednego, o ileż bardziej ci, którzy

otrzymują obfitość łaski i daru sprawiedliwości, królować będą w

życiu z powodu Jednego - Jezusa Chrystusa. A zatem, jak przestępstwo

jednego sprowadziło na wszystkich ludzi wyrok potępiający, tak czyn

sprawiedliwy Jednego sprowadza na wszystkich ludzi usprawiedliwienie

dające życie. Albowiem jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka

wszyscy stali się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo Jednego wszyscy

staną się sprawiedliwymi.

(Mt 4,4b)

Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z

ust Bożych.

(Mt 4,1-11)

Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby był kuszony przez diabła. A

gdy przepościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, odczuł w końcu

głód. Wtedy przystąpił kusiciel i rzekł do Niego: Jeśli jesteś Synem

Bożym, powiedz, żeby te kamienie stały się chlebem . Lecz on mu

odparł: Napisane jest: Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym

słowem, które pochodzi z ust Bożych. Wtedy wziął Go diabeł do Miasta

Świętego, postawił na narożniku świątyni i rzekł Mu: Jeśli jesteś

Synem Bożym, rzuć się w dół, jest przecież napisane: Aniołom swoim

rozkaże o tobie, a na rękach nosić cię będą byś przypadkiem nie

uraził swej nogi o kamień. Odrzekł mu Jezus: Ale jest napisane także:

Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego. Jeszcze raz wziął

Go diabeł na bardzo wysoką górę, pokazał Mu wszystkie królestwa

świata oraz ich przepych i rzekł do Niego: Dam Ci to wszystko, jeśli

upadniesz i oddasz mi pokłon. Na to odrzekł mu Jezus: Idź precz,

szatanie! Jest bowiem napisane: Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał

pokłon i Jemu samemu służyć będziesz. Wtedy opuścił Go diabeł, a

oto aniołowie przystąpili i usługiwali Mu.

Papież Franciszek na Anioł Pański 9 marca 2014.

Odnówmy nasze przyrzeczenia chrzcielne: wyrzeknijmy się szatana i wszelkich jego spraw i kuszenia - bo jest on kusicielem - aby podążać Bożymi drogami Boga

Drodzy bracia i siostry, dzień dobry!

Ewangelia pierwszej niedzieli Wielkiego Postu co roku przedstawia wydarzenie kuszenia Jezusa, gdy Duch Święty, który zstąpił na Niego po chrzcie w Jordanie, skłonił Go do otwartej konfrontacji przez czterdzieści dni z szatanem na pustyni, zanim rozpoczął swoją misję publiczną.

Kusiciel próbuje odwieść Jezusa od planu Ojca, to znaczy od drogi ofiarowania siebie, od miłości, która daje siebie samego na zadośćuczynienie, żeby podjął łatwą drogę sukcesu i władzy. Pojedynek między Jezusem a szatanem odbywa się za pomocą cytatów z Pisma Świętego. Diabeł, aby zawrócić Jezusa z drogi krzyża, przedstawia mu fałszywe nadzieje mesjańskie: dobrobyt ekonomiczny, wskazany przez możliwość przemienienia kamieni w chleb; styl spektakularny i wypełniony cudami, wraz z ideą rzucenia się z najwyższego punktu Świątyni jerozolimskiej, aby ocalili go aniołowie; i wreszcie pójście na skróty władzy i panowania, w zamian za akt uwielbienia szatana. Są to trzy grupy pokus, które dobrze znamy.

Jezus zdecydowanie odrzuca wszystkie te pokusy i podkreśla niewzruszoną wolę, by podążać drogą ustaloną przez Ojca, bez jakiegokolwiek kompromisu z grzechem oraz logiką świata. Dobrze zauważcie, jak odpowiada Jezus. Nie prowadzi On dialogu z szatanem, jak to uczyniła Ewę w ziemskim raju. Jezus dobrze wie, że z szatanem nie można prowadzić dialogu, bo jest on bardzo przebiegły. Dlatego Jezus, zamiast dialogować, jak czyniła to Ewa, postanawia schronić się w Słowie Bożym i odpowiada mocą tego Słowa. Pamiętajmy o tym: w chwili pokusy, naszych pokus, wobec szatana nie liczą się żadne argumenty, ale zawsze chroni nas Słowo Boże! Ono nas ocali.

W swoich odpowiedziach szatanowi Pan przypomina nam przede wszystkim, że „nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych” (Mt 4,4; por. Pwt 8,3). To daje nam siłę, wspiera nas w walce z mentalnością tego świata, która redukuje człowieka do poziomu podstawowych potrzeb, sprawiając, że traci on głód tego, co jest prawdziwe, dobre i piękne, głód Boga i Jego miłości. Pan Jezus przypomina również, że jest także napisane: „Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego” (w. 7), ponieważ droga wiary prowadzi również przez ciemności, wątpliwości, a karmi się cierpliwością, wytrwałym oczekiwaniem. Przypomina wreszcie, że jest napisane: „Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz” (w. 10), to znaczy, że musimy uwolnić się od bożków, od rzeczy próżnych i budować nasze życie na tym, co najistotniejsze.

Te słowa Jezusa znajdują następnie konkretne potwierdzenie w Jego czynach. Jego absolutna wierność wobec planu miłości Ojca doprowadzi go po mniej więcej trzech latach do ostatecznego pojedynku z „księciem tego świata” (J 16,11) w godzinie męki i krzyża i tam Jezus odniesie swoje ostateczne zwycięstwo, zwycięstwo miłości!

Drodzy bracia, Wielki Post jest dla nas wszystkich dobrą okazją, aby odbyć drogę nawrócenia, stając szczerze przed tą kartą Ewangelii. Odnówmy nasze przyrzeczenia chrzcielne: wyrzeknijmy się szatana i wszelkich jego spraw i kuszenia - bo jest on kusicielem - aby podążać Bożymi drogami Boga, „abyśmy w radości Ducha Świętego dotarli do świąt paschalnych” (por. kolekta I Niedzieli Wielkiego Postu Rok A).

Czytelnikom bloga życzę pięknej i błogosławionej niedzieli.

I zachęcam do dzielenia się doświadczeniem 

Słowa Bożego w Waszym życiu.