Słowo Boże na niedzielę

IV niedziela Wielkiego Postu

"Niegdyś bowiem byliście ciemnością, lecz teraz jesteście światłością w Panu: postępujcie jak dzieci światłości! Owocem bowiem światłości jest wszelka prawość i sprawiedliwość, i prawda. Badajcie, co jest miłe Panu. I nie miejcie udziału w bezowocnych czynach ciemności, a raczej piętnując, nawracajcie [tamtych]! O tym bowiem, co u nich się dzieje po kryjomu, wstyd nawet mówić. Natomiast wszystkie te rzeczy piętnowane stają się jawne dzięki światłu, bo wszystko, co staje się jawne, jest światłem. Dlatego się mówi: Zbudź się, o śpiący, i powstań z martwych, a zajaśnieje ci Chrystus". (Ef 5,8-14)

(1 Sm 16,1b.6-7.10-13a)

Pan rzekł do Samuela: Napełnij oliwą twój róg i idź: Posyłam cię do

Jessego Betlejemity, gdyż między jego synami upatrzyłem sobie króla.

Kiedy przybyli, spostrzegł Eliaba i mówił: Z pewnością przed Panem

jest jego pomazaniec. Pan jednak rzekł do Samuela: Nie zważaj ani na jego

wygląd, ani na wysoki wzrost, gdyż nie wybrałem go, nie tak bowiem

człowiek widzi , bo człowiek patrzy na to, co widoczne dla oczu, Pan

natomiast patrzy na serce. I Jesse przedstawił Samuelowi siedmiu swoich

synów, lecz Samuel oświadczył Jessemu: Nie ich wybrał Pan. Samuel więc

zapytał Jessego: Czy to już wszyscy młodzieńcy? Odrzekł: Pozostał

jeszcze najmniejszy, lecz on pasie owce. Samuel powiedział do Jessego:

Poślij po niego i sprowadź tutaj, gdyż nie rozpoczniemy uczty, dopóki

on nie przyjdzie. Posłał więc i przyprowadzono go: był on rudy, miał

piękne oczy i pociągający wygląd. - Pan rzekł: Wstań i namaść go,

to ten. Wziął więc Samuel róg z oliwą i namaścił go pośrodku jego

braci. Począwszy od tego dnia duch Pański opanował Dawida.

(Ps 23,1-6)

REFREN: Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego

Pan jest moim pasterzem:

niczego mi nie braknie,

pozwała mi leżeć

na zielonych pastwiskach.

Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć,

orzeźwia moją duszę.

Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach

przez wzgląd na swoją chwalę.

Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę,

zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną.

Kij Twój i laska pasterska

są moją pociechą.

Stół dla mnie zastawiasz

na oczach mych wrogów;

namaszczasz mi głowę olejkiem,

a kielich mój pełny po brzegi.

Dobroć i laska pójdą w ślad za mną

przez wszystkie dni życia

i zamieszkam w domu Pana

po najdłuższe czasy.

 

(J 8,12b)

Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, będzie miał

światło życia.

(J 9,1-41)

Jezus przechodząc obok ujrzał pewnego człowieka, niewidomego od

urodzenia. Uczniowie Jego zadali Mu pytanie: Rabbi, kto zgrzeszył, że

się urodził niewidomym - on czy jego rodzice? Jezus odpowiedział: Ani on

nie zgrzeszył, ani rodzice jego, ale /stało się tak/, aby się na nim

objawiły sprawy Boże. Potrzeba nam pełnić dzieła Tego, który Mnie

posłał, dopóki jest dzień. Nadchodzi noc, kiedy nikt nie będzie mógł

działać. Jak długo jestem na świecie, jestem światłością świata.

To powiedziawszy splunął na ziemię, uczynił błoto ze śliny i

nałożył je na oczy niewidomego, i rzekł do niego: Idź, obmyj się w

sadzawce Siloam - co się tłumaczy: Posłany. On więc odszedł, obmył

się i wrócił widząc. A sąsiedzi i ci, którzy przedtem widywali go

jako żebraka, mówili: Czyż to nie jest ten, który siedzi i żebrze?

Jedni twierdzili: Tak, to jest ten, a inni przeczyli: Nie, jest tylko do

tamtego podobny. On zaś mówił: To ja jestem. Mówili więc do niego:

Jakżeż oczy ci się otwarły? On odpowiedział: Człowiek zwany Jezusem

uczynił błoto, pomazał moje oczy i rzekł do mnie: Idź do sadzawki

Siloam i obmyj się. Poszedłem więc, obmyłem się i przejrzałem. Rzekli

do niego: Gdzież On jest? On odrzekł: Nie wiem. Zaprowadzili więc tego

człowieka, niedawno jeszcze niewidomego, do faryzeuszów. A tego dnia, w

którym Jezus uczynił błoto i otworzył mu oczy, był szabat. I znów

faryzeusze pytali go o to, w jaki sposób przejrzał. Powiedział do nich:

Położył mi błoto na oczy, obmyłem się i widzę. Niektórzy więc

spośród faryzeuszów rzekli: Człowiek ten nie jest od Boga, bo nie

zachowuje szabatu. Inni powiedzieli: Ale w jaki sposób człowiek grzeszny

może czynić takie znaki? I powstało wśród nich rozdwojenie. Ponownie

więc zwrócili się do niewidomego: A ty, co o Nim myślisz w związku z

tym, że ci otworzył oczy? Odpowiedział: To prorok. Jednakże Żydzi nie

wierzyli, że był niewidomy i że przejrzał, tak że aż przywołali

rodziców tego, który przejrzał, i wypytywali się ich w słowach: Czy

waszym synem jest ten, o którym twierdzicie, że się niewidomym urodził?

W jaki to sposób teraz widzi? Rodzice zaś jego tak odpowiedzieli: Wiemy,

że to jest nasz syn i że się urodził niewidomym. Nie wiemy, jak się to

stało, że teraz widzi, nie wiemy także, kto mu otworzył oczy.

Zapytajcie jego samego, ma swoje lata, niech mówi za siebie. Tak

powiedzieli jego rodzice, gdyż bali się Żydów. Żydzi bowiem już

postanowili, że gdy ktoś uzna Jezusa za Mesjasza, zostanie wyłączony z

synagogi. Oto dlaczego powiedzieli jego rodzice: Ma swoje lata, jego samego

zapytajcie! Znowu więc przywołali tego człowieka, który był niewidomy,

i rzekli do niego: Daj chwałę Bogu. My wiemy, że człowiek ten jest

grzesznikiem. Na to odpowiedział: Czy On jest grzesznikiem, tego nie wiem.

Jedno wiem: byłem niewidomy, a teraz widzę. Rzekli więc do niego: Cóż

ci uczynił? W jaki sposób otworzył ci oczy? Odpowiedział im: Już wam

powiedziałem, a wyście mnie nie wysłuchali. Po co znowu chcecie

słuchać? Czy i wy chcecie zostać Jego uczniami? Wówczas go zelżyli i

rzekli: Bądź ty sobie Jego uczniem, my jesteśmy uczniami Mojżesza. My

wiemy, że Bóg przemówił do Mojżesza. Co do Niego zaś nie wiemy, skąd

pochodzi. Na to odpowiedział im ów człowiek: W tym wszystkim to jest

dziwne, że wy nie wiecie, skąd pochodzi, a mnie oczy otworzył. Wiemy,

że Bóg grzeszników nie wysłuchuje, natomiast Bóg wysłuchuje każdego,

kto jest czcicielem Boga i pełni Jego wolę. Od wieków nie słyszano, aby

ktoś otworzył oczy niewidomemu od urodzenia. Gdyby ten człowiek nie był

od Boga, nie mógłby nic czynić. Na to dali mu taką odpowiedź: Cały

urodziłeś się w grzechach, a śmiesz nas pouczać? I precz go wyrzucili.

Jezus usłyszał, że wyrzucili go precz, i spotkawszy go rzekł do niego:

Czy ty wierzysz w Syna Człowieczego? On odpowiedział: A któż to jest,

Panie, abym w Niego uwierzył? Rzekł do niego Jezus: Jest Nim Ten,

którego widzisz i który mówi do ciebie. On zaś odpowiedział: Wierzę,

Panie! i oddał Mu pokłon. Jezus rzekł: Przyszedłem na ten świat, aby

przeprowadzić sąd, aby ci , którzy nie widzą, przejrzeli, a ci, którzy

widzą stali się niewidomymi. Usłyszeli to niektórzy faryzeusze, którzy

z Nim byli i rzekli do Niego: Czyż i my jesteśmy niewidomi? Jezus

powiedział do nich: Gdybyście byli niewidomi, nie mielibyście grzechu,

ale ponieważ mówicie: "Widzimy", grzech wasz trwa nadal.

Komentarz

Jezu, światłości świata, spraw, abym idąc za Tobą, nic chodziła w ciemności, lecz miała światło życia.

"Boże, Ty oświecasz każdego człowieka na ten świat przychodzącego, oświeć nasze serca światłem swojej łaski, aby nasze myśli zawsze były godne Ciebie, a nasza miłość ku Tobie szczera. Przez Chrystusa, Pana naszego" (Liturgia mszy św.)