Słowo Boże na niedzielę - 07.12.2014

II niedziela Adwentu

Przyjdź, Panie Jezu

(2 P 3,8-14)

Umiłowani, niech to jedno nie będzie dla was tajne, że jeden dzień u Pana jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień. Nie zwleka Pan z wypełnieniem obietnicy - bo niektórzy są przekonani, że Pan zwleka - ale On jest cierpliwy w stosunku do was. Nie chce bowiem niektórych zgubić, ale wszystkich doprowadzić do nawrócenia. Jak złodziej zaś przyjdzie dzień Pański, w którym niebo ze świstem przeminie, gwiazdy się w ogniu rozsypią, a ziemia i dzieła na niej zostaną znalezione. Skoro to wszystko w ten sposób ulegnie zagładzie, to jakimi winniście być wy w świętym postępowaniu i pobożności, gdy oczekujecie i staracie się przyśpieszyć przyjście dnia Bożego, który sprawi, że niebo zapalone pójdzie na zagładę, a gwiazdy w ogniu się rozsypią. Oczekujemy jednak, według obietnicy, nowego nieba i nowej ziemi, w których będzie mieszkała sprawiedliwość. Dlatego, umiłowani, oczekując tego, starajcie się, aby /On/ was zastał bez plamy i skazy - w pokoju".

(Iz 40,1-5.9-11)

Pocieszcie, pocieszcie mój lud!

mówi wasz Bóg.

Przemawiajcie do serca Jeruzalem

i wołajcie do niego,

że czas jego służby się skończył,

że nieprawość jego odpokutowana,

bo odebrało z ręki Pana karę w dwójnasób

za wszystkie swe grzechy,

Głos się rozlega:

Drogę dla Pana przygotujcie na pustyni,

wyrównajcie na pustkowiu

gościniec naszemu Bogu!

Niech się podniosą wszystkie doliny,

a wszystkie góry i wzgórza obniżą;

równiną niechaj się staną urwiska,

a strome zbocza niziną gładką.

Wtedy się chwała Pańska objawi,

razem ją wszelkie ciało zobaczy,

bo usta Pańskie to powiedziały.

Wstąpże na wysoką górę,

zwiastunko dobrej nowiny w Syjonie!

Podnieś mocno twój głos,

zwiastunko dobrej nowiny w Jeruzalem!

Podnieś głos, nie bój się!

Powiedz miastom judzkim:

Oto wasz Bóg!

Oto Pan Bóg przychodzi z mocą

i ramię Jego dzierży władzę.

Oto Jego nagroda z Nim idzie

i przed Nim Jego zapłata.

Podobnie jak pasterz pasie On swą trzodę,

gromadzi ją swoim ramieniem,

jagnięta nosi na swej piersi,

owce karmiące prowadzi łagodnie.

(Ps 85,9-14)

Okaż swą łaskę i daj nam zbawienie

Będę słuchał tego, co mówi Pan Bóg:

oto ogłasza pokój ludowi i świętym swoim.

Zaprawdę bliskie jest Jego zbawienie dla tych, którzy się Go boją,

i chwała zamieszka w naszej ziemi.

Spotkają się ze sobą łaska i wierność,

ucałują się sprawiedliwość i pokój.

Wierność z ziemi wyrośnie,

a sprawiedliwość spojrzy z nieba.

Pan sam obdarzy szczęściem,

a nasza ziemia wyda swój owoc.

Przed Nim będzie kroczyć sprawiedliwość,

a śladami Jego kroków zbawienie.

(2 P 3,8-14)

Umiłowani, niech to jedno nie będzie dla was tajne, że jeden dzień u

Pana jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień. Nie zwleka Pan z

wypełnieniem obietnicy - bo niektórzy są przekonani, że Pan zwleka -

ale On jest cierpliwy w stosunku do was. Nie chce bowiem niektórych

zgubić, ale wszystkich doprowadzić do nawrócenia. Jak złodziej zaś

przyjdzie dzień Pański, w którym niebo ze świstem przeminie, gwiazdy

się w ogniu rozsypią, a ziemia i dzieła na niej zostaną znalezione.

Skoro to wszystko w ten sposób ulegnie zagładzie, to jakimi winniście

być wy w świętym postępowaniu i pobożności, gdy oczekujecie i

staracie się przyśpieszyć przyjście dnia Bożego, który sprawi, że

niebo zapalone pójdzie na zagładę, a gwiazdy w ogniu się rozsypią.

Oczekujemy jednak, według obietnicy, nowego nieba i nowej ziemi, w

których będzie mieszkała sprawiedliwość. Dlatego, umiłowani,

oczekując tego, starajcie się, aby /On/ was zastał bez plamy i skazy - w

pokoju,

(Łk 3,4.6)

Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego; wszyscy ludzie

ujrzą zbawienie Boże.

(Mk 1,1-8)

Początek Ewangelii o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym. Jak jest napisane u

proroka Izajasza: Oto Ja posyłam wysłańca mego przed Tobą; on

przygotuje drogę Twoją. Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie

drogę Panu, Jemu prostujcie ścieżki. Wystąpił Jan Chrzciciel na

pustyni i głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów.

Ciągnęła do niego cała judzka kraina oraz wszyscy mieszkańcy

Jerozolimy i przyjmowali od niego chrzest w rzece Jordan, wyznając /przy

tym/ swe grzechy. Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas

skórzany około bioder, a żywił się szarańczą i miodem leśnym. I tak

głosił: Idzie za mną mocniejszy ode mnie, a ja nie jestem godzien, aby

się schylić i rozwiązać rzemyk u Jego sandałów. Ja chrzciłem was

wodą, On zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym.