niedziela, 26 października 2014

Słowo Boże na niedzielę - 26.10.2014

Miłuję Cię, Panie,
Panie, mocy moja,
Panie, opoko moja i twierdzo,
mój wybawicielu.

Boże, skało moja, na którą się chronię,
tarczo moja, mocy zbawienia mego i moja obrono.
Wzywam Pana, godnego chwały,
i wyzwolony będę od moich nieprzyjaciół.

Niech żyje Pan, niech będzie błogosławiona moja Opoka.
Niech będzie wywyższony mój Bóg i Zbawca.
Ty dajesz wielkie zwycięstwo królowi
i okazujesz łaskę Twemu pomazańcowi.
(Ps 18(17), 2-3a. 36c-4. 47 i 51ab)
(fot. freeimages.com)


(Wj 22, 20-26)
Nie będziesz gnębił i nie będziesz uciskał cudzoziemców, bo wy sami
byliście cudzoziemcami w ziemi egipskiej. Nie będziesz krzywdził żadnej
wdowy i sieroty. Jeślibyś ich skrzywdził i będą Mi się skarżyli,
usłyszę ich skargę, zapali się gniew mój, i wygubię was mieczem i
żony wasze będą wdowami, a dzieci wasze sierotami. Jeśli pożyczysz
pieniądze ubogiemu z mojego ludu, żyjącemu obok ciebie, to nie będziesz
postępował wobec niego jak lichwiarz i nie karzesz mu płacić odsetek.
Jeśli weźmiesz w zastaw płaszcz twego bliźniego, winieneś mu go oddać
przed zachodem słońca, bo jest to jedyna jego szata i jedyne okrycie jego
ciała podczas snu. I jeśliby się on żalił przede Mną, usłyszę go,
bo jestem litościwy. Nie będziesz bluźnił Bogu i nie będziesz
złorzeczył temu, który rządzi twoim ludem. Nie będziesz się ociągał
z ofiarą z obfitości zbiorów i soku wyciskanego w tłoczni. I oddasz Mi
twego pierworodnego syna. To samo uczynisz z pierworodnym z bydła i
trzody. Przez siedem dni będzie przy matce swojej, a dnia ósmego oddasz
je Mnie.
  
(1 Tes 1,5c-10)
Wiecie, jacy byliśmy dla was, przebywając wśród was. A wy, przyjmując
słowo pośród wielkiego ucisku, z radością Ducha Świętego, staliście
się naśladowcami naszymi i Pana, by okazać się w ten sposób wzorem dla
wszystkich wierzących w Macedonii i Achai. Dzięki wam nauka Pańska
stała się głośna nie tylko w Macedonii i Achai, ale wasza wiara w Boga
wszędzie dała się poznać, tak że nawet nie trzeba nam o tym mówić.
Albowiem oni sami opowiadają o nas, jakiego to przyjęcia doznaliśmy od
was i jak nawróciliście się od bożków do Boga, by służyć Bogu
żywemu i prawdziwemu i oczekiwać z niebios Jego Syna, którego wzbudził
z martwych, Jezusa, naszego wybawcę od nadchodzącego gniewu.

(J 14, 23)
Jeśli mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój
umiłuje go i do niego przyjdziemy.

(Mt 22,34-40)
Gdy faryzeusze dowiedzieli się, że Jezus zamknął usta saduceuszom,
zebrali się razem, a jeden z nich, uczony w Prawie, zapytał ,
wystawiając Go na próbę: Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest
największe? On mu odpowiedział: Będziesz miłował Pana Boga swego
całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest
największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: Będziesz
miłował swego bliźniego jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach
opiera się całe Prawo i Prorocy.




24 komentarze:

  1. Czytelnikom bloga życzę pięknej niedzieli i pięknego tygodnia!

    OdpowiedzUsuń
  2. "Miłuję Cię, Panie,
    Panie, mocy moja"
    M.

    OdpowiedzUsuń
  3. "Boże, skało moja, na którą się chronię,
    tarczo moja, mocy zbawienia mego i moja obrono"
    Ty jesteś moja obroną Panie, w Twoich ramionach jest mi bezpiecznie, ufam Tobie i uwielbiam Cię

    OdpowiedzUsuń
  4. "Niech żyje Pan, niech będzie błogosławiona moja Opoka.
    Niech będzie wywyższony mój Bóg i Zbawca"
    Chwała! Chwała! Chwała Tobie Panie!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dzisiaj podczas mszy św. odbywały się chrzty dzieci. Dla mnie za każdym razem nie jest to łatwe doświadczenie. Mam ściśnięte serce, w oczach łzy. I pytam Pana jaki cel ma w tym, że nie mam męża i dzieci. Uwielbiam Go w tej mojej niewiedzy in niezrozumieniu. I w moim bólu. Może kiedyś zrozumiem.

      Usuń
    2. Dodam jeszcze że poleciłam tę sprawę św. Antoniemu. On mnie jeszcze ani raz nie zawiódł, choć w tej się nie spieszy:) Św. Antoni kochany, módl się za mną. Znajdź mi odpowiedniego męża, przyjaciela i ojca moich dzieci. (PS.Niełatwe to zadanie, bo mam skończone 35 lat i nie za dużo jest kandydatów w tym wieku;) - dlatego módlcie się za mną Dzielne Niewiasty)

      Usuń
  5. Poniedziałek, 27 października 2014

    (Ef 4,32-5,8)
    Bądźcie dla siebie nawzajem dobrzy i miłosierni! Przebaczajcie sobie,
    tak jak i Bóg nam przebaczył w Chrystusie. Bądźcie więc naśladowcami
    Boga, jako dzieci umiłowane, i postępujcie drogą miłości, bo i
    Chrystus was umiłował i samego siebie wydał za nas w ofierze i dani na
    wdzięczną wonność Bogu. O nierządzie zaś i wszelkiej nieczystości
    albo chciwości niechaj nawet mowy nie będzie wśród was, jak przystoi
    świętym, ani o tym, co haniebne, ani o niedorzecznym gadaniu lub
    nieprzyzwoitych żartach, bo to wszystko jest niestosowne. Raczej winno
    być wdzięczne usposobienie. O tym bowiem bądźcie przekonani, że żaden
    rozpustnik ani nieczysty, ani chciwiec - to jest bałwochwalca - nie ma
    dziedzictwa w królestwie Chrystusa i Boga. Niechaj was nikt nie zwodzi
    próżnymi słowami, bo przez te [grzechy] nadchodzi gniew Boży na
    buntowników. Nie miejcie więc z nimi nic wspólnego! Niegdyś bowiem
    byliście ciemnością, lecz teraz jesteście światłością w Panu:
    postępujcie jak dzieci światłości!

    (Ps 1,1-4.6)
    REFREN: Jak dobre dzieci naśladujmy Boga

    Błogosławiony człowiek który nie idzie za radą występnych,
    nie wchodzi na drogę grzeszników
    i nie zasiada w gronie szyderców,
    lecz w prawie Pańskim upodobał sobie
    i rozmyśla nad nim dniem i nocą.

    On jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą,
    które wydaje owoc w swoim czasie,
    liście jego nie więdną,
    a wszystko, co czyni, jest udane.

    Co innego grzesznicy:
    są jak plewa, którą wiatr rozmiata.
    Albowiem znana jest Panu droga sprawiedliwych,
    a droga występnych zaginie.

    (J 17,17ba)
    Słowo Twoje, Panie, jest prawdą, uświęć nas w prawdzie.

    (Łk 13,10-17)
    Jezus nauczał w szabat w jednej z synagog. A była tam kobieta, która od
    osiemnastu lat miała ducha niemocy: była pochylona i w żaden sposób nie
    mogła się wyprostować. Gdy Jezus ją zobaczył, przywołał ją i rzekł
    do niej: Niewiasto, jesteś wolna od swej niemocy. Włożył na nią ręce,
    a natychmiast wyprostowała się i chwaliła Boga. Lecz przełożony
    synagogi, oburzony tym, że Jezus w szabat uzdrowił, rzekł do ludu: Jest
    sześć dni, w których należy pracować. W te więc przychodźcie i
    leczcie się, a nie w dzień szabatu! Pan mu odpowiedział: Obłudnicy,
    czyż każdy z was nie odwiązuje w szabat wołu lub osła od żłobu i nie
    prowadzi, by go napoić? A tej córki Abrahama, którą szatan osiemnaście
    lat trzymał na uwięzi, nie należało uwolnić od tych więzów w dzień
    szabatu? Na te słowa wstyd ogarnął wszystkich Jego przeciwników, a lud
    cały cieszył się ze wszystkich wspaniałych czynów, dokonywanych przez
    Niego.

    Komentarz

    Kobieta, która przez długie osiemnaście lat w żaden sposób nie mogła
    się wyprostować, została uzdrowiona ze swojej choroby w jednej chwili
    przez słowo i dotyk Jezusa. Jak wiele nadziei może stąd zaczerpnąć
    każdy, kto na próżno walczy z chciwością, nieczystością, obmawianiem
    bliźnich i wieloma innymi grzechami, o których wiemy dobrze, że
    wywołują Boży gniew, ale które stały się już naszą drugą naturą.
    Jeśli trwamy w kontakcie z Jezusem, to nawet pozornie bezpłodne wysiłki
    nawrócenia wydadzą owoc w wybranej przez Niego chwili.

    Mira Majdan, "Oremus" październik 2004, s. 99

    OdpowiedzUsuń
  6. "postępujcie jak dzieci światłości!" - prowadź mnie Panie świtałem Twego Ducha i Słowa

    OdpowiedzUsuń
  7. "Kobieta, która przez długie osiemnaście lat w żaden sposób nie mogła
    się wyprostować, została uzdrowiona ze swojej choroby w jednej chwili
    przez słowo i dotyk Jezusa. Jak wiele nadziei może stąd zaczerpnąć
    każdy, kto na próżno walczy z chciwością, nieczystością, obmawianiem
    bliźnich i wieloma innymi grzechami, o których wiemy dobrze, że
    wywołują Boży gniew, ale które stały się już naszą drugą naturą"
    - Panie wierzę, że możesz mnie uzdrowić. Chwała Tobie

    OdpowiedzUsuń
  8. Chwalę Ciebie Panie, uwielbiam Cię...tak bardzo Cię kocham
    Monika

    OdpowiedzUsuń
  9. "Niewiasto, jesteś wolna od swojej niemocy" Panie pomóż mi usłyszeć te słowa Ewa

    OdpowiedzUsuń
  10. Wtorek. Święto Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza.
    W diecezji siedleckiej i w kościołach, w których obchodzi się uroczystość, pierwsze czytanie z czytań wspólnych o Apostołach i Ewangelistach poza Okresem Wielkanocnym.
    Ef 2, 19-22; Ps 19 (18), 2-3. 4-5 (R.: 5a); Łk 6, 12-19;

    PIERWSZE CZYTANIE (Ef 2, 19-22)
    Kościół jest zbudowany na fundamencie Apostołów

    Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Efezjan.

    Bracia:
    Nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga, zbudo­wani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamie­niem węgielnym jest sam Chrystus Jezus.
    W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię, w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha.

    Oto słowo Boże.


    PSALM RESPONSORYJNY (Ps 19, 2-5)

    Refren: Po całej ziemi ich głos się rozchodzi.

    Niebiosa głoszą chwałę Boga,*
    dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
    Dzień opowiada dniowi, *
    noc nocy przekazuje wiadomość.

    Nie są to słowa ani nie jest to mowa, *
    których by dźwięku nie usłyszano:
    Ich głos się rozchodzi po całej ziemi, *
    ich słowa aż po krańce świata.


    ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

    Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

    Ciebie, Boże, chwalimy, Ciebie, Panie, wysławiamy,
    Ciebie wychwala przesławny chór Apostołów.

    Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


    EWANGELIA (Łk 6, 12-19)
    Wybór Apostołów

    Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.

    W tym czasie Jezus wyszedł na górę, aby się modlić, i całą noc spędził na modlitwie do Boga.
    Z nastaniem dnia przywołał swoich uczniów i wybrał spośród nich dwunastu, których też nazwał apostołami: Szymona, którego nazwał Piotrem; i brata jego, Andrzeja; Jakuba i Jana; Filipa i Bartłomieja; Mateusza i Tomasza; Jakuba, syna Alfeusza, i Szymona z przydomkiem Gorliwy; Judę, syna Jakuba, i Judasza Iskariotę, który stał się zdrajcą.
    Zeszedł z nimi na dół i zatrzymał się na równinie. Był tam duży poczet Jego uczniów i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei i z Jerozolimy oraz z wybrzeża Tyru i Sydonu; przyszli oni, aby Go słuchać i znaleźć uzdrowienie ze swych chorób. Także i ci, których dręczyły duchy nieczyste, doznawali uzdrowienia.
    A cały tłum starał się Go dotknąć, ponieważ moc wychodziła od Niego i uzdrawiała wszystkich.

    Oto słowo Pańskie.

    OdpowiedzUsuń
  11. Środa. Dzień powszedni.
    Ef 6, 1-9; Ps 145 (144), 10-11. 12-13ab. 13cd-14 (R.: 13c); 2 Tes 2, 14; Łk 13, 22-30;


    PIERWSZE CZYTANIE (Ef 6,1-9)
    Rady dotyczące życia rodzinnego

    Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Efezjan.

    Dzieci, bądźcie posłuszne w Panu waszym rodzicom, bo to jest sprawiedliwe. „Czcij ojca twego i matkę (jest to pierwsze przykazanie z obietnicą), aby ci było dobrze i abyś był długowieczny na ziemi”. A wy, ojcowie, nie pobudzajcie do gniewu waszych dzieci, lecz wychowujcie je stosując karcenie i napominanie Pańskie.
    Niewolnicy, ze czcią i bojaźnią, w prostocie serca bądźcie posłuszni waszym doczesnym panom, jak Chrystusowi, nie służąc tylko dla oka, by ludziom się podobać, lecz jako niewolnicy Chrystusa, którzy z duszy pełnią wolę Bożą. Z ochotą służcie, jak byście służyli Panu, a nie ludziom, świadomi tego, że każdy, jeśli czyni co dobrego, otrzyma to z powrotem od Pana, czy to niewolnik, czy wolny.
    A wy, panowie, tak samo wobec nich postępujcie: zaniechajcie groźby, świadomi tego, że w niebie jest Pan zarówno ich, jak wasz, a u Niego nie ma względu na osoby.

    Oto słowo Boże.


    PSALM RESPONSORYJNY (Ps 145,10-11.12-13ab.13cd-14)

    Refren: Pan Bóg jest wierny we wszystkich swych słowach.

    Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła *
    i niech Cię błogosławią Twoi święci.
    Niech mówią o chwale Twojego królestwa *
    i niech głoszą Twoją potęgę.

    Aby synom ludzkim oznajmić Twoją potęgę *
    i wspaniałość chwały Twojego królestwa.
    Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków, *
    przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.

    Pan jest wierny we wszystkich swoich słowach *
    i we wszystkich dziełach swoich świętych.
    Pan podtrzymuje wszystkich, którzy upadają, *
    i podnosi wszystkich zgnębionych.


    ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (2 Tes 2,14)

    Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

    Bóg wezwał nas przez Ewangelię,
    abyśmy dostąpili chwały naszego Pana Jezusa Chrystusa.

    Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


    EWANGELIA (Łk 13,22-30)
    Powszechne wezwanie do zbawienia

    Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.

    Jezus, nauczając, szedł przez miasta i wsie i odbywał swą podróż do Jerozolimy.
    Raz ktoś Go zapytał: „Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?”
    On rzekł do nich: „Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie będą mogli.
    Skoro Pan domu wstanie i drzwi zamknie, wówczas stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać: «Panie, otwórz nam»; lecz On wam odpowie: «Nie wiem, skąd jesteście».
    Wtedy zaczniecie mówić: «Przecież jadaliśmy i piliśmy z tobą, i na ulicach naszych nauczałeś». Lecz On rzecze: «Powiadam wam, nie wiem, skąd jesteście. Odstąpcie ode Mnie wszyscy dopuszczający się niesprawiedliwości».
    Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, Izaaka i Jakuba, i wszystkich proroków w królestwie Bożym, a siebie samych precz wyrzuconych. Przyjdą ze wschodu i zachodu, z północy i południa i siądą za stołem w królestwie Bożym. Tak oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, i są pierwsi, którzy będą ostatnimi”.

    Oto słowo Pańskie.

    OdpowiedzUsuń
  12. "Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła *
    i niech Cię błogosławią Twoi święci.
    Niech mówią o chwale Twojego królestwa *
    i niech głoszą Twoją potęgę"

    Uwielbiam Cię Panie w mojej trudnej sytuacji, która mnie spotkała niespodziewanie. Z Tobą mogę wszytko, wiem o tym. Chwała Tobie Panie w trudnościach i w tym że mnie nie opuszczasz.

    OdpowiedzUsuń
  13. Czwartek, 30 października 2014

    (Ef 6,10-20)
    W końcu bądźcie mocni w Panu - siłą Jego potęgi. Obleczcie pełną
    zbroję Bożą, byście mogli się ostać wobec podstępnych zakusów
    diabła. Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi i ciału, lecz przeciw
    Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom świata tych
    ciemności, przeciw pierwiastkom duchowym zła na wyżynach niebieskich.
    Dlatego weźcie na siebie pełną zbroję Bożą, abyście w dzień zły
    zdołali się przeciwstawić i ostać, zwalczywszy wszystko. Stańcie więc
    [do walki] przepasawszy biodra wasze prawdą i oblókłszy pancerz, którym
    jest sprawiedliwość, a obuwszy nogi w gotowość [głoszenia] dobrej
    nowiny o pokoju. W każdym położeniu bierzcie wiarę jako tarczę,
    dzięki której zdołacie zgasić wszystkie rozżarzone pociski Złego.
    Weźcie też hełm zbawienia i miecz Ducha, to jest słowo Boże - wśród
    wszelakiej modlitwy i błagania. Przy każdej sposobności módlcie się w
    Duchu! Nad tym właśnie czuwajcie z całą usilnością i proście za
    wszystkich świętych i za mnie, aby dane mi było słowo, gdy usta moje
    otworzę, dla jawnego i swobodnego głoszenia tajemnicy Ewangelii, dla
    której sprawuję poselstwo jako więzień, ażebym jawnie ją
    wypowiedział, tak jak winienem.

    (Ps 144, 1a i 2ac.9-10)
    Refren: Błogosławiony Pan, Opoka moja

    Błogosławiony Pan, Opoka moja.
    On mocą i warownią moją,
    osłoną moją i moim wybawcą,
    moją tarczą i schronieniem.

    Boże będę Ci śpiewał pieśń nową,
    grać Ci będę na harfie o dziesięciu strunach.
    Ty królom dajesz zwycięstwo,
    Tyś wyzwolił sługę Twego, Dawida.

    (Łk 19, 38)
    Błogosławiony Król, który przychodzi w imię Pańskie. Pokój w niebie
    i chwała na wysokościach.

    (Łk 13,31-35)
    W tym czasie przyszli niektórzy faryzeusze i rzekli Mu: Wyjdź i uchodź
    stąd, bo Herod chce Cię zabić. Lecz On im odpowiedział: Idźcie i
    powiedzcie temu lisowi: Oto wyrzucam złe duchy i dokonuję uzdrowień
    dziś i jutro, a trzeciego dnia będę u kresu. Jednak dziś, jutro i
    pojutrze muszę być w drodze, bo rzecz niemożliwa, żeby prorok zginął
    poza Jerozolimą. Jeruzalem, Jeruzalem! Ty zabijasz proroków i kamienujesz
    tych, którzy do ciebie są posłani. Ile razy chciałem zgromadzić twoje
    dzieci, jak ptak swoje pisklęta pod skrzydła, a nie chcieliście. Oto dom
    wasz [tylko] dla was pozostanie. Albowiem powiadam wam, nie ujrzycie Mnie,
    aż powiecie: Błogosławiony Ten, który
    przychodzi w imię Pańskie.

    Komentarz

    Pan Jezus ubolewa nad Jerozolimą, która zabija proroków i tych, którzy
    są do niej posłani. Jego ból jest wyrazem niezaspokojonej tęsknoty Boga
    za odwzajemnieniem Jego miłości przez człowieka. Chrystus pragnie nas
    gromadzić, jak ptak gromadzi pisklęta, pragnie nas umacniać. Decyzja,
    czy zaprosimy Go do swojego życia, należy do nas. Uczestnicząc dziś we
    Mszy świętej, możemy przyjąć i błogosławić Tego, który przychodzi
    pod postaciami chleba i wina jako nasz Zbawiciel, obecny.

    Małgorzata Durnowska, "Oremus" październik 2002, s. 132-133

    OdpowiedzUsuń
  14. "W końcu bądźcie mocni w Panu..." Panie dodaj mi tej mocy Ewa

    OdpowiedzUsuń
  15. Piątek, 31 października 2014

    (Flp 1,1-11)
    Paweł i Tymoteusz, słudzy Chrystusa Jezusa, do wszystkich świętych w
    Chrystusie Jezusie, którzy są w Filippi, wraz z biskupami i diakonami.
    Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana, Jezusa Chrystusa!
    Dziękuję Bogu mojemu, ilekroć was wspominam - zawsze w każdej
    modlitwie, zanosząc ją z radością za was wszystkich - z powodu waszego
    udziału w [szerzeniu] Ewangelii od pierwszego dnia aż do chwili obecnej.
    Mam właśnie ufność, że Ten, który zapoczątkował w was dobre
    dzieło, dokończy go do dnia Chrystusa Jezusa. Słusznie przecież mogę
    tak o was myśleć, bo noszę was wszystkich w sercu jako tych, którzy
    mają udział w mojej łasce: zarówno w moich kajdanach, jak i w obronie
    Ewangelii za pomocą dowodów. Albowiem Bóg jest mi świadkiem, jak
    gorąco tęsknię za wami wszystkimi [ożywiony] miłością Chrystusa
    Jezusa. A modlę się o to, aby miłość wasza doskonaliła się coraz
    bardziej i bardziej w głębszym poznaniu i wszelkim wyczuciu dla oceny
    tego, co lepsze, abyście byli czyści i bez zarzutu na dzień Chrystusa,
    napełnieni plonem sprawiedliwości, [nabytym] przez Jezusa Chrystusa ku
    chwale i czci Boga.

    (Ps 111,1-6)
    REFREN: Wielkie są dzieła, które Pan uczynił

    Z całego serca będę chwalił Pana
    w radzie sprawiedliwych i na zgromadzeniu.
    Wielkie są dzieła Pana,
    zgłębiać je mają wszyscy, którzy je miłują.

    Jego dzieło jest wspaniałe i pełne majestatu,
    a Jego sprawiedliwość trwa na wieki.
    Sprawił, że trwa pamięć Jego cudów,
    Pan jest miłosierny i łaskawy.

    Dał pokarm bogobojnym,
    pamiętać będzie wiecznie o swoim przymierzu.
    Ludowi swemu okazał potęgę dzieł swoich,
    oddając im posiadłości pogan.

    (J 10,27)
    Moje owce słuchają mojego głosu, Ja znam je, a one idą za Mną.

    (Łk 14,1-6)
    Gdy Jezus przyszedł do domu pewnego przywódcy faryzeuszów, aby w szabat
    spożyć posiłek, oni Go śledzili. A oto zjawił się przed Nim pewien
    człowiek chory na wodną puchlinę. Wtedy Jezus zapytał uczonych w Prawie
    i faryzeuszów: Czy wolno w szabat uzdrawiać, czy też nie? Lecz oni
    milczeli. On zaś dotknął go, uzdrowił i odprawił. A do nich rzekł:
    Któż z was, jeśli jego syn albo wół wpadnie do studni, nie wyciągnie
    go zaraz, nawet w dzień szabatu? I nie mogli mu na to odpowiedzieć.

    Komentarz

    Jak ocenić, co słuszne w oczach Boga? Uczeni w Prawie zapytani przez
    Jezusa, czy wolno uzdrawiać w szabat, milkną, czując w sercu
    niestosowność tak dobrze uprzednio przemyślanej odpowiedzi.
    Chrześcijanin nie kieruje się wyłącznie literą Prawa, ale modli się
    wraz ze św. Pawłem, by jego miłość "doskonaliła się coraz
    bardziej i bardziej w głębszym (...) wyczuciu oceny tego, co
    lepsze". Sprawiedliwość bez miłości zabija, lecz uzupełniona
    miłością, przynosi wielką chwałę Bogu.

    Mira Majdan, "Oremus" październik 2004, s. 112

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. "Dziękuję Bogu mojemu..." Panie Boże dziękuję Tobie za wszystko - za życie, za to co dobre i piękne, ale i za to co smutne i złe, za radosci i cierpienia, za męża, za dzieci ...Ewa

      Usuń
  16. Sobota, 1 listopada 2014

    Uroczystość Wszystkich Świętych

    (Ap 7,2-4.9-14)
    Ja Jan ujrzałem innego anioła, wstępującego od wschodu słońca,
    mającego pieczęć Boga żywego. Zawołał on donośnym głosem do
    czterech aniołów, którym dano moc wyrządzić szkodę ziemi i morzu: Nie
    wyrządzajcie szkody ziemi ni morzu, ni drzewom, aż opieczętujemy na
    czołach sługi Boga naszego. I usłyszałem liczbę opieczętowanych: sto
    czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych ze wszystkich pokoleń
    synów Izraela: Potem ujrzałem: a oto wielki tłum, którego nie mógł
    nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i
    języków, stojący przed tronem i przed Barankiem. Odziani są w białe
    szaty, a w ręku ich palmy. I głosem donośnym tak wołają: Zbawienie u
    Boga naszego, Zasiadającego na tronie i u Baranka. A wszyscy aniołowie
    stanęli wokół tronu i Starców, i czworga Zwierząt, i na oblicza swe
    padli przed tronem, i pokłon oddali Bogu, mówiąc: Amen.
    Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć,
    i moc, i potęga Bogu naszemu na wieki wieków! Amen. A jeden ze Starców
    odezwał się do mnie tymi słowami: Ci przyodziani w białe szaty kim są
    i skąd przybyli? I powiedziałem do niego: Panie, ty wiesz. I rzekł do
    mnie: To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i opłukali swe szaty,
    i w krwi Baranka je wybielili.

    (Ps 24,1-6)
    REFREN: Oto lud wierny, szukający Boga

    Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia,
    świat i jego mieszkańcy.
    Albowiem On go na morzach osadził
    i utwierdził ponad rzekami.

    Kto wstąpi na górę Pana,
    kto stanie w Jego świętym miejscu?
    Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca,
    który nie skłonił swej duszy ku marnościom.

    On otrzyma błogosławieństwo od Pana
    i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
    Oto pokolenie tych, co Go szukają,
    którzy szukają oblicza Boga Jakuba.

    (1 J 3,1-3)
    Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani
    dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas
    nie zna, że nie poznał Jego. Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi
    Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy
    się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest.
    Każdy zaś, kto pokłada w Nim tę nadzieję, uświęca się, podobnie jak
    On jest święty.

    (Mt 11,28)
    Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy jesteście utrudzeni i obciążeni, a
    Ja was pokrzepię.

    (Mt 5,1-12a)
    Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do
    Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi
    słowami: Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy
    królestwo niebieskie. Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni
    będą pocieszeni. Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność
    posiądą ziemię. Błogosławieni, którzy łakną i pragną
    sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni. Błogosławieni
    miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią. Błogosławieni
    czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą. Błogosławieni,
    którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
    Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości,
    albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni jesteście,
    gdy /ludzie/ wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią
    kłamliwie wszystko złe na was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka
    jest wasza nagroda w niebie.

    Komentarz

    Listopadowa liturgia skupia się na celu życia i Bożym zamyśle wobec
    stworzenia. Nie jest zamiarem Boga, by kresem człowieka była śmierć,
    lecz wieczne życie w zjednoczeniu z Nim. Dlatego obchodzimy dziś nie
    "święto zmarłych", ale wszystkich świętych, to znaczy tych,
    którzy już dotarli do celu i na zawsze zjednoczyli się z Bogiem.
    Osiągnęli cel uświęcając się przez naśladowanie Chrystusa drogą
    Błogosławieństw, stając się do Niego podobni. Tym, co nas
    najściślej, choć niewidocznie, jednoczy z Bogiem i upodabnia do Niego,
    jest przyjmowanie Chrystusa w Eucharystii.

    Aneta Zalesińska, "Oremus" listopad 2002, s. 4

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. "Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy jesteście utrudzeni i obciążeni, a Ja was pokrzepię" - Panie przychodzę do Ciebie, abyś mnie pokrzepił Ewa

      Usuń
  17. "Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy jesteście utrudzeni i obciążeni, a
    Ja was pokrzepię" - przychodzę, pokrzep mnie Panie. Przebacz mi moje grzechy i daj dar przebaczenia innym

    OdpowiedzUsuń
  18. Niedziela, 2 listopada 2014

    Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych

    I msza:

    (Hi 19,1.23-27a)
    Hiob na to odpowiedział i rzekł: Któż zdoła utrwalić me słowa,
    potrafi je w księdze umieścić? Żelaznym rylcem, diamentem, na skale je
    wyryć na wieki? Lecz ja wiem: Wybawca mój żyje, na ziemi wystąpi jako
    ostatni. Potem me szczątki skórą odzieje, i ciałem swym Boga zobaczę.
    To właśnie ja Go zobaczę.

    (Ps 27,1.4.7.8b.9a.13-14)
    REFREN: W krainie życia ujrzę dobroć Boga

    Pan moim światłem i zbawieniem moim,
    kogo miałbym się lękać?
    Pan obrońcą mego życia
    przed kim miałbym czuć trwogę?

    O jedno tylko proszę Pana, o to zabiegam,
    żebym mógł zawsze przebywać w jego domu,
    przez wszystkie dni życia,
    abym kosztował słodyczy Pana,
    stale się radował Jego świątynią.

    Usłysz, o Panie, kiedy głośno wołam,
    zmiłuj się nade mną i wysłuchaj mnie.
    Będę szukał oblicza Twego, Panie.
    Nie zakrywaj przede mną swojej twarzy.

    Wierzę, że będę oglądał dobra Pana
    w krainie żyjących.
    Oczekuj Pana, bądź mężny,
    nabierz odwagi i oczekuj Pana.

    (1 Kor 15,20-24a.25-28)
    Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli.
    Ponieważ bowiem przez człowieka [przyszła] śmierć, przez człowieka
    też [dokona się] zmartwychwstanie. I jak w Adamie wszyscy umierają, tak
    też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni, lecz każdy według własnej
    kolejności. Chrystus jako pierwszy, potem ci, co należą do Chrystusa, w
    czasie Jego przyjścia. Wreszcie nastąpi koniec, gdy przekaże królowanie
    Bogu i Ojcu. Trzeba bowiem, ażeby królował, aż położy wszystkich
    nieprzyjaciół pod swoje stopy. Jako ostatni wróg, zostanie pokonana
    śmierć. Wszystko bowiem rzucił pod stopy Jego. Kiedy się mówi, że
    wszystko jest poddane, znaczy to, że z wyjątkiem Tego, który mu wszystko
    poddał. A gdy już wszystko zostanie Mu poddane, wtedy i sam Syn zostanie
    poddany Temu, który Synowi poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we
    wszystkich.

    (Ap 1,5-6)
    Jezus Chrystus jest pierworodnym spośród umarłych, Jemu chwała i moc na
    wieki wieków! Amen.

    (Łk 23,44-46.50.52-53;24,1-6a)
    Było już około godziny szóstej i mrok ogaranął całą ziemię aż do
    godziny dziewiątej. Słońce się zaćmiło i zasłona przybytku rozdarła
    się przez środek. Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze, w Twoje
    ręce powierzam ducha mojego. Po tych słowach wyzionął ducha. Był tam
    człowiek dobry i sprawiedliwy, imieniem Józef, członek Wysokiej Rady. On
    to udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Zdjął je z krzyża,
    owinął w płótno i złożył w grobie, wykutym w skale, w którym nikt
    jeszcze nie był pochowany. W pierwszy dzień tygodnia poszły skoro świt
    do grobu, niosąc przygotowane wonności. Kamień od grobu zastały
    odsunięty. A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa. Gdy wobec
    tego były bezradne, nagle stanęło przed nimi dwóch mężczyzn w
    lśniących szatach. Przestraszone, pochyliły twarze ku ziemi, lecz tamci
    rzekli do nich: Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go
    tutaj; zmartwychwstał.

    OdpowiedzUsuń
  19. II msza:

    (Dn 12,1-3)
    Ja Daniel, płakałem i usłyszałem to słowo Pańskie: W owych czasach
    wystąpi Michał, wielki książę, który jest opiekunem dzieci twojego
    narodu. Wtedy nastąpi okres ucisku, jakiego nie było, odkąd narody
    powstały, aż do chwili obecnej. W tym czasie naród twój dostąpi
    zbawienia: ci wszyscy, którzy zapisani są w księdze. Wielu zaś, co
    posnęli w prochu ziemi, zbudzi się: jedni do wiecznego życia, drudzy ku
    hańbie, ku wiecznej odrazie. Mądrzy będą świecić jak blask
    sklepienia, a ci, którzy nauczyli wielu sprawiedliwości, jak gwiazdy
    przez wieki i na zawsze.

    (Ps 42,2-3.5; Ps 43,3-4)
    REFREN: Boga żywego pragnie moja dusza

    Jak łania pragnie wody ze strumienia,
    tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże.
    Dusza moja Boga pragnie, Boga żywego,
    kiedyż więc przyjdę i ujrzę oblicze Boże?

    Rozpływa się we mnie moja dusza,
    gdy wspominam, jak z tłumem kroczyłem do Bożego domu.
    W świątecznym orszaku,
    wśród radości i chwały.

    Ześlij światłość i wierność swoją,
    niech one mnie wiodą.
    Niech mnie zaprowadzą na Twą górę świętą
    i do Twoich przybytków.

    I przystąpię do ołtarza Bożego,
    do Boga, który jest moim weselem i radością.
    I będę Cię chwalił przy dźwiękach lutni,
    Boże mój, Boże.

    (Rz 6,3-9)
    Czyż nie wiadomo wam, że my wszyscy, którzyśmy otrzymali chrzest
    zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć?
    Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim
    pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie - jak Chrystus
    powstał z martwych dzięki chwale Ojca. Jeżeli bowiem przez śmierć,
    podobną do Jego śmierci, zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, to tak
    samo będziemy z Nim złączeni w jedno przez podobne zmartwychwstanie. To
    wiedzcie, że dla zniszczenia grzesznego ciała dawny nasz człowiek
    został razem z Nim ukrzyżowany po to, byśmy już więcej nie byli w
    niewoli grzechu. Kto bowiem umarł, stał się wolny od grzechu. Otóż,
    jeżeli umarliśmy razem z Chrystusem, wierzymy, że z Nim również żyć
    będziemy, wiedząc, że Chrystus powstawszy z martwych już więcej nie
    umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy.

    (J 3,16)
    Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego; każdy,
    kto w Niego wierzy, ma życie wieczne.

    (J 11,32-45)
    A gdy Maria siostra Łazarza, przyszła do miejsca, gdzie był Jezus,
    ujrzawszy Go upadła Mu do nóg i rzekła do Niego: Panie, gdybyś tu był,
    mój brat by nie umarł. Gdy więc Jezus ujrzał jak płakała ona i
    Żydzi, którzy razem z nią przyszli, wzruszył się w duchu, rozrzewnił
    i zapytał: Gdzieście go położyli? Odpowiedzieli Mu: Panie, chodź i
    zobacz. Jezus zapłakał. A Żydzi rzekli: Oto jak go miłował! Niektórzy
    z nich powiedzieli: Czy Ten, który otworzył oczy niewidomemu, nie mógł
    sprawić, by on nie umarł? A Jezus ponownie, okazując głębokie
    wzruszenie, przyszedł do grobu. Była to pieczara, a na niej spoczywał
    kamień. Jezus rzekł: Usuńcie kamień. Siostra zmarłego, Marta, rzekła
    do Niego: Panie, już cuchnie. Leży bowiem od czterech dni w grobie. Jezus
    rzekł do niej: Czyż nie powiedziałem ci, że jeśli uwierzysz, ujrzysz
    chwałę Bożą? Usunięto więc kamień. Jezus wzniósł oczy do góry i
    rzekł: Ojcze, dziękuję Ci, żeś mnie wysłuchał. Ja wiedziałem, że
    mnie zawsze wysłuchujesz. Ale ze względu na otaczający Mnie lud to
    powiedziałem, aby uwierzyli, żeś Ty Mnie posłał. To powiedziawszy
    zawołał donośnym głosem: Łazarzu, wyjdź na zewnątrz! I wyszedł
    zmarły, mając nogi i ręce powiązane opaskami, a twarz jego była
    zawinięta chustą. Rzekł do nich Jezus: Rozwiążcie go i pozwólcie mu
    chodzić. Wielu więc spośród Żydów przybyłych do Marii ujrzawszy to,
    czego Jezus dokonał, uwierzyło w Niego.

    OdpowiedzUsuń
  20. III msza:

    (Mdr 3,1-6.9)
    Dusze sprawiedliwych są w ręku Boga i nie dosięgnie ich męka. Zdało
    się oczom głupich, że pomarli, zejście ich poczytano za nieszczęście
    i odejście od nas za unicestwienie, a oni trwają w pokoju. Choć nawet w
    ludzkim rozumieniu doznali kaźni, nadzieja ich pełna jest
    nieśmiertelności. Po nieznacznym skarceniu dostąpią dóbr wielkich,
    Bóg ich bowiem doświadczył i znalazł ich godnymi siebie. Doświadczył
    ich jak złoto w tyglu i przyjął ich jak całopalną ofiarę. Ci, którzy
    Mu zaufali, zrozumieją prawdę, wierni w miłości będą przy Nim trwali:
    łaska bowiem i miłosierdzie dla Jego wybranych.

    (Ps 103,8,10.13-18)
    REFREN: Zbawienie prawych pochodzi od Pana

    Miłosierny jest Pan i łaskawy,
    nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.
    Nie postępuje z nami według naszych grzechów
    ani według win naszych nam nie odpłaca.

    Jak ojciec lituje się nad dziećmi,
    tak Pan się lituje nad tymi, którzy się Go boją.
    Wie On, z czegośmy powstali,
    pamięta, że jesteśmy prochem.

    Dni człowieka są jak trawa,
    kwitnie jak kwiat na polu.
    Wystarczy, że wiatr go muśnie, już znika
    i wszelki ślad po nim ginie.

    Łaska zaś Boga jest wieczna dla Jego wyznawców,
    a Jego sprawiedliwość nad ich potomstwem,
    nad wszystkimi, którzy strzegą Jego przymierza
    i pamiętają, by spełniać Jego przykazania.

    (2 Kor 4,14--5,1)
    Jesteśmy przekonani, że Ten, który wskrzesił Jezusa, z Jezusem
    przywróci życie także nam i stawi nas przed sobą razem z wami. Wszystko
    to bowiem dla was, ażeby w pełni obfitująca łaska zwiększyła chwałę
    Bożą przez dziękczynienie wielu. Dlatego to nie poddajemy się
    zwątpieniu, chociaż bowiem niszczeje nasz człowiek zewnętrzny, to
    jednak ten, który jest wewnątrz, odnawia się z dnia na dzień.
    Niewielkie bowiem utrapienia naszego obecnego czasu gotują bezmiar chwały
    przyszłego wieku dla nas, którzy się wpatrujemy nie w to, co widzialne,
    lecz w to, co niewidzialne. To bowiem, co widzialne, przemija, to zaś, co
    niewidzialne, trwa wiecznie. Wiemy bowiem, że jeśli nawet zniszczeje nasz
    przybytek doczesnego zamieszkania, będziemy mieli mieszkanie od Boga, dom
    nie ręką uczyniony, lecz wiecznie trwały w niebie.

    (J 6,40)
    To jest wolą Ojca mego, aby każdy, kto wierzy w Syna, miał życie
    wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.

    (J 14,1-6)
    Jezus powiedział do swoich uczniów: Niech się nie trwoży serce wasze.
    Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie. W domu Ojca mego jest mieszkań
    wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież
    przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę
    powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja
    jestem. Znacie drogę, dokąd Ja idę. Odezwał się do Niego Tomasz:
    Panie, nie wiemy, dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę?
    Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie
    przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie.

    OdpowiedzUsuń