niedziela, 19 października 2014

Słowo Boże na niedzielę - 19.10.2014

"To mówi Pan o swym pomazańcu Cyrusie: Ja mocno ująłem go za prawicę, aby ujarzmić przed nim narody i królom odpiąć broń od pasa, aby otworzyć przed nim podwoje, żeby się bramy nie zatrzasnęły. Z powodu sługi mego Jakuba, Izraela, mojego wybrańca, nazwałem ciebie twoim imieniem, pełnym zaszczytu, chociaż Mnie nie znałeś. Ja jestem Pan, i nie ma innego. Poza Mną nie ma Boga. Przypaszę ci broń, chociaż Mnie nie znałeś, aby wiedziano od wschodu słońca aż do zachodu, że beze Mnie nie ma niczego. Ja jestem Pan, i nie ma innego" (Iz 45,1.4-6).

(Ps 96,1.3-5.7-10ac)
Śpiewajcie Panu pieśń nową,
śpiewaj Panu, ziemio cała.
Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów,
rozgłaszajcie cuda pośród wszystkich ludów.

Wielki jest Pan, godzien wszelkiej chwały,
budzi trwogę najwyższą, większą niż inni bogowie.
Bo wszyscy bogowie pogan są tylko ułudą,
Pan zaś stworzył niebiosa.

Oddajcie Panu, rodziny narodów
oddajcie Panu chwałę i uznajcie Jego potęgę.
Oddajcie Panu chwałę należną Jego imieniu,
przynieście dary i wejdźcie na Jego dziedzińce.

Uwielbiajcie Pana w świętym przybytku.
Zadrżyj ziemio cała przed Jego obliczem.
Głoście wśród ludów, że Pan jest królem,
będzie sprawiedliwie sądził ludy.


(1 Tes 1,1-5b)
Paweł, Sylwan i Tymoteusz do Kościoła Tesaloniczan w Bogu Ojcu i Panu
Jezusie Chrystusie. Łaska wam i pokój! Zawsze dziękujemy Bogu za was
wszystkich, wspominając o was nieustannie w naszych modlitwach, pomni
przed Bogiem i Ojcem naszym na wasze dzieło wiary, na trud miłości i na
wytrwałą nadzieję w Panu naszym Jezusie Chrystusie. Wiemy, bracia przez
Boga umiłowani, o wybraniu waszym, bo nasze głoszenie Ewangelii wśród
was nie dokonało się przez samo tylko słowo, lecz przez moc i przez
Ducha Świętego, z wielką siłą przekonania. Wiecie bowiem, jacy
byliśmy dla was, przebywając wśród was.

(Mt 12,21)
Oddajcie Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga.

(Mt 22,15-21)
Wtedy faryzeusze odeszli i naradzali się, jak by podchwycić Go w mowie.
Posłali więc do Niego swych uczniów razem ze zwolennikami Heroda, aby Mu
powiedzieli: Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i drogi Bożej w
prawdzie nauczasz. Na nikim Ci też nie zależy, bo nie oglądasz się na
osobę ludzką. Powiedz nam więc, jak Ci się zdaje? Czy wolno płacić
podatek Cezarowi, czy nie? Jezus przejrzał ich przewrotność i rzekł:
Czemu Mnie wystawiacie na próbę, obłudnicy? Pokażcie Mi monetę
podatkową! Przynieśli Mu denara. On ich zapytał: Czyj jest ten obraz i
napis? Odpowiedzieli: Cezara. Wówczas rzekł do nich: Oddajcie więc
Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga.


19 komentarzy:

  1. Czytelnikom bloga życzę dobrej niedzieli, wielu pięknych chwil i wartościowych spotkań.
    Niech Słowo Boże przemienia nasze spojrzenie na sprawy codzienności, rozprasza nasze mroki, umacnia w chwilach trudnych. Dobry Boże, błogosław nam!

    OdpowiedzUsuń
  2. Chwalę Cię, błogosławię Cię, Boże mój i królu....
    Dobrego tygodnia ode mnie dla Wszystkich DN!
    W załączniku piosenka;)
    http://youtu.be/pUjs9u8C0TA
    Aga

    OdpowiedzUsuń
  3. Usiadłam dzisiaj na modlitwie z moją pewną trudną sprawą i pytałam Boga: 'i co dalej ze mną, Panie?'. Nie otrzymałam gotowej odpowiedzi, ale otrzymałam coś znacznie cenniejszego - zapewnienie, że jestem na właściwej drodze i że Bóg jest ze mną: "Ja pójdę przed tobą i nierówności wygładzę. Skruszę spiżowe podwoje i połamię żelazne zawory. Przekażę ci skarby schowane i bogactwa głęboko ukryte, abyś wiedział, że ja jestem Pan, który cię wołam po imieniu, Bóg Izraela" (Iz 45,2). Postała część jest w powyższym czytaniu. Pan Bóg jest niesamowity!

    Po pierwszym czytaniu, czyli po zapewnieniu o swojej obecności w mojej sprawie, Pan Bóg wezwał mnie do wielbienia Go słowami Psalmu 96: "Śpiewajcie Panu pieśń nową, śpiewaj Panu, ziemio cała. Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów, rozgłaszajcie cuda pośród wszystkich ludów". Wielbię Pana, bo wejrzał na mnie i usłyszał moje pytanie. Bo przyszedł w swoim Słowie. Rzeczywistość przed modlitwą i po modlitwie pozornie jest taka sama, ale w rzeczywistości tak bardzo inna. Taką ma moc Słowo Boże. Chwała Panu!

    Alicja

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. "Zawsze dziękujemy Bogu za was wszystkich...." Boże dziękuję za wszystkich, których postawiłeś w moim życiu na mojej drodze Ewa

      Usuń
  4. "Wielki jest Pan, godzien wszelkiej chwały" - chwała Tobie Panie! Dziękuję za dar życia, za dar zdrowia, za dar rodziny, za dar pracy, za dar pięknej niedzieli. Pozdrawiam wszystkich czytelników.

    OdpowiedzUsuń
  5. Wspomnienie św. Jana Kantego, prezbitera

    (Ef 2,1-10)
    I wy byliście umarłymi na skutek waszych występków i grzechów, w
    których żyliście niegdyś według doczesnego sposobu tego świata,
    według sposobu Władcy mocarstwa powietrza, to jest ducha, który działa
    teraz w synach buntu. Pośród nich także my wszyscy niegdyś
    postępowaliśmy według żądz naszego ciała, spełniając zachcianki
    ciała i myśli zdrożnych. I byliśmy potomstwem z natury zasługującym
    na gniew, jak i wszyscy inni. A Bóg, będąc bogaty w miłosierdzie, przez
    wielką swą miłość, jaką nas umiłował, i to nas, umarłych na skutek
    występków, razem z Chrystusem przywrócił do życia. Łaską bowiem
    jesteście zbawieni. Razem też wskrzesił i razem posadził na wyżynach
    niebieskich - w Chrystusie Jezusie, aby w nadchodzących wiekach przemożne
    bogactwo Jego łaski wykazać na przykładzie dobroci względem nas, w
    Chrystusie Jezusie. Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to
    pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga: nie z uczynków, aby się nikt
    nie chlubił. Jesteśmy bowiem Jego dziełem, stworzeni w Chrystusie
    Jezusie dla dobrych czynów, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je
    pełnili.

    (Ps 100,1-5)
    Refren: Bóg sam nas stworzył, my Jego własnością

    Wykrzykujcie na cześć Pana, wszystkie ziemie,
    służcie Panu z weselem.
    Stawajcie przed obliczem Pana
    z okrzykami radości.

    Wiedzcie, że Pan jest Bogiem,
    On sam nas stworzył;
    Jesteśmy Jego własnością
    Jego ludem, owcami Jego pastwiska.

    W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem,
    hymnami w Jego przedsionki,
    chwalcie i błogosławcie Jego imię.
    Albowiem Pan jest dobry,
    Jego łaska trwa na wieki,
    a Jego wierność przez pokolenia.

    (Mt 5,3)
    Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo
    niebieskie.

    (Łk 12,13-21)
    Ktoś z tłumu rzekł do Jezusa: Nauczycielu, powiedz mojemu bratu, żeby
    się podzielił ze mną spadkiem. Lecz On mu odpowiedział: Człowieku,
    któż Mię ustanowił sędzią albo rozjemcą nad wami? Powiedział też
    do nich: Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, bo nawet gdy
    ktoś opływa [we wszystko], życie jego nie jest zależne od jego mienia.
    I opowiedział im przypowieść: Pewnemu zamożnemu człowiekowi dobrze
    obrodziło pole. I rozważał sam w sobie: Co tu począć? Nie mam gdzie
    pomieścić moich zbiorów. I rzekł: Tak zrobię: zburzę moje spichlerze,
    a pobuduję większe i tam zgromadzę całe zboże i moje dobra. I powiem
    sobie: Masz wielkie zasoby dóbr, na długie lata złożone; odpoczywaj,
    jedz, pij i używaj! Lecz Bóg rzekł do niego: Głupcze, jeszcze tej nocy
    zażądają twojej duszy od ciebie; komu więc przypadnie to, coś
    przygotował? Tak dzieje się z każdym, kto skarby gromadzi dla siebie, a
    nie jest bogaty przed Bogiem.

    Komentarz

    Św. Jan Kanty (1390-1473), kapłan i profesor Akademii Krakowskiej,
    zgłębiał wiedzę filozoficzną i teologiczną nie po to, by czerpać z
    niej przyziemne zyski. W wiedzy ludzkiej odkrywał mądrość najwyższą i
    tak jej używał, aby uwielbić nią Boga. Każdą pracę ofiarowywał
    Bogu, rozpoczynając ją "w imię Boże", a kończył,
    dziękując Bogu i Mace Bożej. Umiłowanie mądrości uwrażliwiło go na
    miłość do ludzi. Tradycja przekazała piękne przykłady troski, jaką
    okazywał bliźnim. Jan Kanty bowiem głęboko wierzył, że w każdym
    biedaku przychodzi do nas sam Chrystus.

    ks. Mariusz Jedliczka, "Oremus" październik 2003, s. 83

    OdpowiedzUsuń
  6. "Stawajcie przed obliczem Pana z okrzykami radości" - Panie chcę Cię wielbić i radować każdą chwilą mego życia Ewa

    OdpowiedzUsuń
  7. "I wy byliście umarłymi na skutek waszych występków i grzechów, w
    których żyliście niegdyś według doczesnego sposobu tego świata,
    według sposobu Władcy mocarstwa powietrza, to jest ducha, który działa
    teraz w synach buntu" - za dar odkupienia, dziękuję Ci Panie

    OdpowiedzUsuń
  8. Wtorek, 21 października 2014

    Bł. Jakuba Strzemię, biskupa

    (Ef 2,12-22)
    W owym czasie byliście poza Chrystusem, obcy względem społeczności
    Izraela i bez udziału w przymierzach obietnicy, nie mający nadziei ani
    Boga na tym świecie. Ale teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdyś
    byliście daleko, staliście się bliscy przez krew Chrystusa. On bowiem
    jest naszym pokojem. On, który obie części [ludzkości] uczynił
    jednością, bo zburzył rozdzielający je mur - wrogość. W swym ciele
    pozbawił On mocy Prawo przykazań, wyrażone w zarządzeniach, aby z
    dwóch [rodzajów ludzi] stworzyć w sobie jednego nowego człowieka,
    wprowadzając pokój, i [w ten sposób] jednych, jak i drugich znów
    pojednać z Bogiem w jednym Ciele przez krzyż, w sobie zadawszy śmierć
    wrogości. A przyszedłszy zwiastował pokój wam, którzyście daleko, i
    pokój tym, którzy blisko, bo przez Niego jedni i drudzy w jednym Duchu
    mamy przystęp do Ojca. A więc nie jesteście już obcymi i przychodniami,
    ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga - zbudowani
    na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam
    Chrystus Jezus. W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu
    świątynię, w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by
    stanowić mieszkanie Boga przez Ducha.

    (Ps 85,9-14)
    REFREN: Pan głosi pokój swojemu ludowi

    Będę słuchał tego, co mówi Pan Bóg:
    oto ogłasza pokój lodowi i świętym swoim.
    Zaprawdę bliskie jest Jego zbawienie
    dla tych, którzy Mu cześć oddają.

    Łaska i wierność spotkają się ze sobą*
    ucałują się sprawiedliwość i pokój.
    Wierność z ziemi wyrośnie,
    a sprawiedliwość spojrzy z nieba.

    Pan sam obdarzy szczęściem,
    a nasza ziemia wyda swój owoc.
    Przed Nim będzie kroczyć sprawiedliwość,
    a śladami Jego kroków zbawienie.

    (Łk 21,36)
    Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli stanąć przed
    Synem Człowieczym.

    (Łk 12,35-38)
    Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie! A wy [bądźcie]
    podobni do ludzi, oczekujących swego pana, kiedy z uczty weselnej
    powróci, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze. Szczęśliwi
    owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę,
    powiadam wam: Przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc
    będzie im usługiwał. Czy o drugiej, czy o trzeciej straży przyjdzie,
    szczęśliwi oni, gdy ich tak zastanie.

    Komentarz

    Bł. Jakubowi Strzemię (1340-1409), biskupowi halicko-lwowskiemu,
    przypadło w udziale trudne zadanie organizowania łacińskiej diecezji na
    terenach zdominowanych przez prawosławie. Dzieląc udrękę Jezusa, który
    przynosząc ziemi pokój, tak często wywoływał rozłam, podołał swej
    misji nie tylko dzięki wrodzonej roztropności i gorliwemu apostołowaniu,
    lecz również - a może przede wszystkim - dzięki głębokiej modlitwie.
    Gdy zginamy kolana przed Ojcem w niebie, On może dokonać w nas i przez
    nas "nieskończenie więcej, niż prosimy czy rozumiemy".

    Mira Majdan, "Oremus" październik 2004, s. 83

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. "Będę słuchał tego, co mówi Pan Bóg..." Panie naucz mnie słuchać Twych Słów Ewa

      Usuń
  9. Środa, 22 października 2014

    (Ef 3,2-12)
    Słyszeliście przecież o udzieleniu przez Boga łaski danej mi dla was,
    że mianowicie przez objawienie oznajmiona mi została ta tajemnica, jaką
    pokrótce przedtem opisałem. Dlatego czytając [te słowa] możecie się
    przekonać o moim zrozumieniu tajemnicy Chrystusa. Nie była ona oznajmiona
    synom ludzkim w poprzednich pokoleniach, tak jak teraz została objawiona
    przez Ducha świętym Jego apostołom i prorokom, to znaczy, że poganie
    już są współdziedzicami i współczłonkami Ciała, i
    współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie przez Ewangelię. Jej
    sługą stałem się z daru łaski udzielonej mi przez Boga na skutek
    działania Jego potęgi. Mnie, zgoła najmniejszemu ze wszystkich
    świętych, została dana ta łaska: ogłosić poganom jako Dobrą Nowinę
    niezgłębione bogactwo Chrystusa i wydobyć na światło, czym jest
    wykonanie tajemniczego planu, ukrytego przed wiekami w Bogu, Stwórcy
    wszechrzeczy. Przez to teraz wieloraka w przejawach mądrość Boga poprzez
    Kościół stanie się jawna Zwierzchnościom i Władzom na wyżynach
    niebieskich - zgodnie z planem wieków, jaki powziął [Bóg] w Chrystusie
    Jezusie, Panu naszym. W Nim mamy śmiały przystęp [do Ojca] z ufnością
    dzięki wierze w Niego.

    (Iz 12,2-5)
    REFREN: Będziecie czerpać ze zdrojów zbawienia

    Oto Bóg jest moim zbawieniem.
    Będę miał ufność i bać się nie będę.
    Bo Pan jest moją mocą i pieśnią,
    On stał się dla mnie zbawieniem.

    Wy zaś z weselem czerpać będziecie wodę
    ze zdrojów zbawienia.
    Chwalcie Pana.
    Wzywajcie Jego imienia.

    Dajcie poznać Jego dzieła między narodami,
    przypominajcie, że wspaniałe jest imię Jego.
    Śpiewajcie Panu, bo uczynił wzniosłe rzeczy.
    Niech to będzie wiadome po całej ziemi.

    (Mt 24,42a.44)
    Czuwajcie i bądźcie gotowi, bo w chwili, której się nie domyślacie,
    Syn Człowieczy przyjdzie.

    (Łk 12,39-48)
    To rozumiejcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której godzinie złodziej
    ma przyjść, nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Wy też
    bądźcie gotowi, gdyż o godzinie, której się nie domyślacie, Syn
    Człowieczy przyjdzie. Wtedy Piotr zapytał: Panie, czy do nas mówisz tę
    przypowieść, czy też do wszystkich? Pan odpowiedział: Któż jest owym
    rządcą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowi nad swoją służbą,
    żeby na czas wydzielił jej żywność? Szczęśliwy ten sługa, którego
    pan powróciwszy zastanie przy tej czynności. Prawdziwie powiadam wam:
    Postawi go nad całym swoim mieniem. Lecz jeśli sługa ów powie sobie w
    duszy: Mój pan ociąga się z powrotem, i zacznie bić sługi i
    służące, a przy tym jeść, pić i upijać się, to nadejdzie pan tego
    sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna;
    każe go ćwiartować i z niewiernymi wyznaczy mu miejsce. Sługa, który
    zna wolę swego pana, a nic nie przygotował i nie uczynił zgodnie z jego
    wolą, otrzyma wielką chłostę. Ten zaś, który nie zna jego woli i
    uczynił coś godnego kary, otrzyma małą chłostę. Komu wiele dano, od
    tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele zlecono, tym więcej od
    niego żądać będą.

    Komentarz

    Wymagania, które Bóg nam stawia, są wyrazem Jego miłości do nas. On
    pragnie dla nas pełni dobra. Nie sądzi z pozorów i wie, na co każdego
    stać. Współdziała z nami, byśmy się nie sprzeniewierzyli Jego darom,
    byśmy byli czujni, roztropni, wierni. Tak bardzo chce być blisko nas, że
    stał się człowiekiem. Ufni w Jego niewyczerpane miłosierdzie, ofiarujmy
    Mu podczas tej Eucharystycznej uczty całe nasze życie, z jego radościami
    i bolączkami, abyśmy rozpoznali Jego wolę i otrzymali moc do jej
    wypełniania.

    Małgorzata Durnowska, "Oremus" październik 2002, s. 93

    OdpowiedzUsuń
  10. "Czuwajcie i bądźcie gotowi..." tak Panie chcę czuwać i być gotowa Ewa

    OdpowiedzUsuń
  11. Czwartek, 23 października 2014

    (Ef 3,14-21)
    Zginam kolana moje przed Ojcem, od którego bierze nazwę wszelki ród na
    niebie i na ziemi, aby według bogactwa swej chwały sprawił w was przez
    Ducha swego wzmocnienie siły wewnętrznego człowieka. Niech Chrystus
    zamieszka przez wiarę w waszych sercach; abyście w miłości wkorzenieni
    i ugruntowani, wraz ze wszystkimi świętymi zdołali ogarnąć duchem,
    czym jest Szerokość, Długość, Wysokość i Głębokość, i poznać
    miłość Chrystusa, przewyższającą wszelką wiedzę, abyście zostali
    napełnieni całą Pełnią Bożą. Temu zaś, który mocą działającą w
    nas może uczynić nieskończenie więcej, niż prosimy czy rozumiemy, Jemu
    chwała w Kościele i w Chrystusie Jezusie po wszystkie pokolenia wieku
    wieków! Amen.

    (Ps 33,1-2.4-5.11-12.18-19)
    REFREN: Pełna jest ziemia łaskawości Pana

    Sprawiedliwi, radośnie wołajcie na cześć Pana,
    prawym przystoi pieśń chwały.
    Chwalcie Pana na cytrze,
    grajcie Mu na harfie o dziesięciu strunach.

    Bo słowo Pana jest prawe,
    a każde Jego dzieło godne zaufania.
    On miłuje prawo i sprawiedliwość,
    ziemia jest pełna Jego łaski.

    Zamiary Pana trwają na wieki,
    zamysły Jego serca przez pokolenia.
    Błogosławiony lud, którego Pan jest Bogiem,
    naród, który On wybrał na dziedzictwo dla siebie.

    Oczy Pana zwrócone na bogobojnych,
    na tych, którzy czekają na Jego łaskę,
    aby ocalił ich życie od śmierci
    i żywił ich w czasie grodu.

    (Łk 12,49)
    Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i bardzo pragnę, żeby on już
    zapłonął.

    (Łk 12,49-53)
    Jezus powiedział do swoich uczniów: Przyszedłem rzucić ogień na
    ziemię i jakże bardzo pragnę, żeby on już zapłonął. Chrzest mam
    przyjąć i jakiej doznaję udręki, aż się to stanie. Czy myślicie, że
    przyszedłem dać ziemi pokój? Nie, powiadam wam, lecz rozłam. Odtąd
    bowiem pięcioro będzie rozdwojonych w jednym domu: troje stanie przeciw
    dwojgu, a dwoje przeciw trojgu; ojciec przeciw synowi, a syn przeciw ojcu;
    matka przeciw córce, a córka przeciw matce; teściowa przeciw synowej, a
    synowa przeciw teściowej.

    Komentarz

    Św. Paweł prosił dla Efezjan, by Bóg przez swego Ducha sprawił w nich
    "wzmocnienie siły wewnętrznego człowieka". Także my bardzo
    potrzebujemy mocy Ducha Miłości. Jezus wie o tym, dlatego pragnie rzucić
    na ziemię Jego ogień. Dla tych, którzy chcą poznawać miłość
    Chrystusa i napełniać się nią, jest to ogień dający światło i moc,
    budujący jedność. Dla tych, którzy "bardziej umiłowali ciemność
    aniżeli światło" (J 3,19), staje się on powodem rozłamu.
    Zbliżając się do ołtarza Chrystusowego, dziękujmy Ojcu, który
    przychodzi do nas w swoim Duchu. Otwórzmy szeroko nasze serca, abyśmy w
    miłości wkorzenieni i ugruntowani, "doszli do całej Pełni
    Bożej".

    Małgorzata Durnowska, "Oremus" październik 2002, s. 97

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. "Zginam kolana moje przed Ojcem....." błagam Boże - pomóż mi... Ewa

      Usuń
  12. Piątek, 24 października 2014

    (Ef 4,1-6)
    Zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny
    powołania, jakim zostaliście wezwani, z całą pokorą i cichością, z
    cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. Usiłujcie zachować
    jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. Jedno jest Ciało i
    jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje
    wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest
    Bóg i Ojciec wszystkich, który [jest i działa] ponad wszystkimi, przez
    wszystkich i we wszystkich.

    (Ps 24,1-6)
    REFREN: Oto lud wierny, szukający Boga

    Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia,
    świat i jego mieszkańcy.
    Albowiem On go na morzach osadził
    i utwierdził ponad rzekami.

    Kto wstąpi na górę Pana,
    kto stanie w Jego świętym miejscu?
    Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca,
    który nie skłonił swej duszy ku marnościom.

    On otrzyma błogosławieństwo od Pana
    i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
    Oto pokolenie tych, którzy Go szukają,
    którzy szukają oblicza Boga Jakuba.

    (Mt 11,25)
    Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że tajemnice królestwa
    objawiłeś prostaczkom.

    (Łk 12,54-59)
    Jezus mówił do tłumów: Gdy ujrzycie chmurę podnoszącą się na
    zachodzie, zaraz mówicie: Deszcze idzie. I tak bywa. A gdy wiatr wieje z
    południa, powiadacie: Będzie upał. I bywa. Obłudnicy, umiecie
    rozpoznawać wygląd ziemi i nieba, a jakże obecnego czasu nie
    rozpoznajecie? I dlaczego sami z siebie nie rozróżniacie tego, co jest
    słuszne? Gdy idziesz do urzędu ze swym przeciwnikiem, staraj się w
    drodze dojść z nim do zgody, by cię nie pociągnął do sędziego; a
    sędzia przekazałby cię dozorcy, dozorca zaś wtrąciłby cię do
    więzienia. Powiadam ci, nie wyjdziesz stamtąd, póki nie oddasz
    ostatniego pieniążka.

    Komentarz

    Często wyczekujemy pomyślnej prognozy pogody. Chcielibyśmy usłyszeć
    wieści jak najbardziej pasujące do naszych planów. Chrystus chce,
    abyśmy również potrafili "prognozować" nasze życie, byśmy
    dostrzegali obecnego w nim Boga i odczytywali Jego plany wobec nas. Dopóki
    jesteśmy w drodze do domu Ojca w niebie, pamiętajmy o pojednaniu,
    dobroci, miłosierdziu wobec braci. Nie kroczymy tą drogą sami, gdyż
    towarzyszy nam na niej Chrystus. On w Eucharystii zstępuje w naszą
    codzienność i staje się naszym życiem - przyjmijmy Go z
    dziękczynieniem.

    Małgorzata Durnowska, "Oremus" październik 2002, s. 100

    OdpowiedzUsuń
  13. "Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi .." Ewa

    OdpowiedzUsuń
  14. Sobota, 25 października 2014

    (Ef 4,7-16)
    Każdemu zaś z nas została dana łaska według miary daru Chrystusowego.
    Dlatego mówi Pismo: Wstąpiwszy do góry wziął do niewoli jeńców,
    rozdał ludziom dary. Słowo zaś wstąpił cóż oznacza, jeśli nie to,
    że również zstąpił do niższych części ziemi? Ten, który zstąpił,
    jest i Tym, który wstąpił ponad wszystkie niebiosa, aby wszystko
    napełnić. I On ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych
    ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami dla przysposobienia
    świętych do wykonywania posługi, celem budowania Ciała Chrystusowego,
    aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna
    Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni
    Chrystusa. Chodzi o to, abyśmy już nie byli dziećmi, którymi miotają
    fale i porusza każdy powiew nauki, na skutek oszustwa ze strony ludzi i
    przebiegłości w sprowadzaniu na manowce fałszu. Natomiast żyjąc
    prawdziwie w miłości sprawmy, by wszystko rosło ku Temu, który jest
    Głową - ku Chrystusowi. Z Niego całe Ciało - zespalane i utrzymywane w
    łączności dzięki całej więzi umacniającej każdy z członków
    stosownie do jego miary - przyczynia sobie wzrostu dla budowania siebie w
    miłości.

    (Ps 122,1-2.4-5)
    REFREN: Idźmy z radością na spotkanie Pana

    Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano:
    "Pójdziemy do domu Pana".
    Już stoją nasze stopy
    w twoich bramach, Jeruzalem.

    Do niego wstępuję pokolenia Pańskie,
    aby zgodnie z prawem Izraela wielbić imię Pana.
    Tam ustawiono trony sędziowskie,
    trony domu Dawida.

    (Ez 33,11)
    Nie chcę śmierci grzesznika, lecz pragnę, aby się nawrócił i miał
    życie.

    (Łk 13,1-9)
    W tym czasie przyszli niektórzy i donieśli Mu o Galilejczykach, których
    krew Piłat zmieszał z krwią ich ofiar. Jezus im odpowiedział: Czyż
    myślicie, że ci Galilejczycy byli większymi grzesznikami niż inni
    mieszkańcy Galilei, że to ucierpieli? Bynajmniej, powiadam wam; lecz
    jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie. Albo myślicie,
    że owych osiemnastu, na których zwaliła się wieża w Siloam i zabiła
    ich, było większymi winowajcami niż inni mieszkańcy Jerozolimy?
    Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy tak
    samo zginiecie. I opowiedział im następującą przypowieść: Pewien
    człowiek miał drzewo figowe zasadzone w swojej winnicy; przyszedł i
    szukał na nim owoców, ale nie znalazł. Rzekł więc do ogrodnika: Oto
    już trzy lata, odkąd przychodzę i szukam owocu na tym drzewie figowym, a
    nie znajduję. Wytnij je: po co jeszcze ziemię wyjaławia? Lecz on mu
    odpowiedział: Panie, jeszcze na ten rok je pozostaw; ja okopię je i
    obłożę nawozem; może wyda owoc. A jeśli nie, w przyszłości możesz
    je wyciąć.

    Komentarz

    Bóg - jak właściciel winnicy z dzisiejszej Ewangelii - już wiele razy
    nie mógł znaleźć owoców dobra w gęstwinie spraw naszego życia. Jezus
    jednak ukazuje nam Bożą cierpliwość. Przekonuje, że Bóg nie przestaje
    nas pielęgnować - czyni to przez swoje słowo, sakramenty, przede
    wszystkim przez sakrament Eucharystii. Pragnie bowiem, abyśmy wszyscy
    doszli "do miary wielkości według Pełni Chrystusa".
    Dziękując Mu za Jego dobroć, nawracajmy się co dzień ku Niemu.

    Małgorzata Durnowska, "Oremus" październik 2002, s. 103

    OdpowiedzUsuń
  15. "Oto już trzy lata, odkąd przychodzę i szukam owocu na tym drzewie figowym, a
    nie znajduję. Wytnij je: po co jeszcze ziemię wyjaławia? Lecz on mu
    odpowiedział: Panie, jeszcze na ten rok je pozostaw; ja okopię je i
    obłożę nawozem; może wyda owoc"
    dziękuję Ci Panie za każdą szansę, którą mi dałeś

    OdpowiedzUsuń
  16. Niedziela, 26 października 2014

    XXX niedziela zwykła albo uroczystość Rocznicy poświęcenia własnego
    kościoła

    XXX niedziela zwykła

    (Wj 22, 20-26)
    Nie będziesz gnębił i nie będziesz uciskał cudzoziemców, bo wy sami
    byliście cudzoziemcami w ziemi egipskiej. Nie będziesz krzywdził żadnej
    wdowy i sieroty. Jeślibyś ich skrzywdził i będą Mi się skarżyli,
    usłyszę ich skargę, zapali się gniew mój, i wygubię was mieczem i
    żony wasze będą wdowami, a dzieci wasze sierotami. Jeśli pożyczysz
    pieniądze ubogiemu z mojego ludu, żyjącemu obok ciebie, to nie będziesz
    postępował wobec niego jak lichwiarz i nie karzesz mu płacić odsetek.
    Jeśli weźmiesz w zastaw płaszcz twego bliźniego, winieneś mu go oddać
    przed zachodem słońca, bo jest to jedyna jego szata i jedyne okrycie jego
    ciała podczas snu. I jeśliby się on żalił przede Mną, usłyszę go,
    bo jestem litościwy. Nie będziesz bluźnił Bogu i nie będziesz
    złorzeczył temu, który rządzi twoim ludem. Nie będziesz się ociągał
    z ofiarą z obfitości zbiorów i soku wyciskanego w tłoczni. I oddasz Mi
    twego pierworodnego syna. To samo uczynisz z pierworodnym z bydła i
    trzody. Przez siedem dni będzie przy matce swojej, a dnia ósmego oddasz
    je Mnie.

    (Ps 18(17), 2-3a. 36c-4. 47 i 51ab)
    Refren: Miłuję Ciebie, Panie, mocy moja

    Miłuję Cię, Panie,
    Panie, mocy moja,
    Panie, opoko moja i twierdzo,
    mój wybawicielu.

    Boże, skało moja, na którą się chronię,
    tarczo moja, mocy zbawienia mego i moja obrono.
    Wzywam Pana, godnego chwały,
    i wyzwolony będę od moich nieprzyjaciół.

    Niech żyje Pan, niech będzie błogosławiona moja Opoka.
    Niech będzie wywyższony mój Bóg i Zbawca.
    Ty dajesz wielkie zwycięstwo królowi
    i okazujesz łaskę Twemu pomazańcowi.

    (1 Tes 1,5c-10)
    Wiecie, jacy byliśmy dla was, przebywając wśród was. A wy, przyjmując
    słowo pośród wielkiego ucisku, z radością Ducha Świętego, staliście
    się naśladowcami naszymi i Pana, by okazać się w ten sposób wzorem dla
    wszystkich wierzących w Macedonii i Achai. Dzięki wam nauka Pańska
    stała się głośna nie tylko w Macedonii i Achai, ale wasza wiara w Boga
    wszędzie dała się poznać, tak że nawet nie trzeba nam o tym mówić.
    Albowiem oni sami opowiadają o nas, jakiego to przyjęcia doznaliśmy od
    was i jak nawróciliście się od bożków do Boga, by służyć Bogu
    żywemu i prawdziwemu i oczekiwać z niebios Jego Syna, którego wzbudził
    z martwych, Jezusa, naszego wybawcę od nadchodzącego gniewu.

    (J 14, 23)
    Jeśli mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój
    umiłuje go i do niego przyjdziemy.

    (Mt 22,34-40)
    Gdy faryzeusze dowiedzieli się, że Jezus zamknął usta saduceuszom,
    zebrali się razem, a jeden z nich, uczony w Prawie, zapytał ,
    wystawiając Go na próbę: Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest
    największe? On mu odpowiedział: Będziesz miłował Pana Boga swego
    całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest
    największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: Będziesz
    miłował swego bliźniego jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach
    opiera się całe Prawo i Prorocy.

    OdpowiedzUsuń