niedziela, 30 listopada 2014

Słowo Boże na niedzielę - 30.11.2014

Przyjdź Panie Jezu.
Pierwsza niedziela Adwentu.

Łaska wam i pokój od Boga Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa! Bogu mojemu dziękuję wciąż za was, za łaskę daną wam w Chrystusie Jezusie. W Nim to bowiem zostaliście wzbogaceni we wszystko: we wszelkie słowo i wszelkie poznanie, bo świadectwo Chrystusowe utrwaliło się w was, tak iż nie brakuje wam żadnego daru łaski, gdy oczekujecie objawienia się Pana naszego Jezusa Chrystusa. On też będzie umacniał was aż do końca, abyście byli bez zarzutu w dzień Pana naszego Jezusa Chrystusa Wierny jest Bóg, który powołał nas do wspólnoty z Synem swoim Jezusem Chrystusem, Panem naszym (1 Kor 1,3-9).
(fot. freeimages.com)


(Iz 63,16b-17.19b;64,3-7)
Tyś, Panie, naszym Ojcem, "Odkupiciel nasz" to Twoje imię
odwieczne. Czemuż, o Panie, dozwalasz nam błądzić z dala od Twoich
dróg, tak iż serce nasze staje się nieczułe na bojaźń przed Tobą?
Odmień się przez wzgląd na Twoje sługi i na pokolenia Twojego
dziedzictwa. Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił przed Tobą skłębiły
się góry. Ani ucho nie słyszało, ani oko nie widziało, żeby jakiś
bóg poza Tobą czynił tyle dla tego, co w nim pokłada ufność.
Wychodzisz naprzeciw tych, co radośnie pełnią sprawiedliwość i
pamiętają o Twych drogach. Oto Tyś zawrzał gniewem, bośmy grzeszyli
przeciw Tobie od dawna i byliśmy zbuntowani. My wszyscy byliśmy skalani,
a wszystkie nasze dobre czyny jak skrwawiona szmata. My wszyscy opadliśmy
zwiędli jak liście, a nasze winy poniosły nas jak wicher. Nikt nie
wzywał Twojego imienia, nikt się nie zbudził, by się chwycić Ciebie.
Bo skryłeś Twoje oblicze przed nami i oddałeś nas w moc naszej winy. A
jednak, Panie, Tyś naszym Ojcem. Myśmy gliną, a Ty naszym twórcą.
Dziełem rąk Twoich jesteśmy my wszyscy.

(Ps 80,2-3.15-16.18-19)
Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie.
Usłysz, Pasterzu Izraela,
Ty, który zasiadasz nad chrubinami.
Zbudź swą potęgę
i przyjdź nam z pomocą.

Powróć, Boże, Zastępów,
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
Chroń to, co to zasadziła Twoja prawica,
latorośl, którą umocniłeś dla siebie.

Wyciągnij rękę nad mężemTwej prawicy,
nad synem człowieczym,
którego umocniłeś w swej służbie.
Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie,
daj nam nowe życie, a bedziemy Cię chwalili.

(1 Kor 1,3-9)
Łaska wam i pokój od Boga Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa! Bogu
mojemu dziękuję wciąż za was, za łaskę daną wam w Chrystusie
Jezusie. W Nim to bowiem zostaliście wzbogaceni we wszystko: we wszelkie
słowo i wszelkie poznanie, bo świadectwo Chrystusowe utrwaliło się w
was, tak iż nie brakuje wam żadnego daru łaski, gdy oczekujecie
objawienia się Pana naszego Jezusa Chrystusa. On też będzie umacniał
was aż do końca, abyście byli bez zarzutu w dzień Pana naszego Jezusa
Chrystusa Wierny jest Bóg, który powołał nas do wspólnoty z Synem
swoim Jezusem Chrystusem, Panem naszym.

(Ps 85, 8)
Okaż nam, Panie, łaske swoją i daj nam swoje zbawienie.

(Mk 13,33-37)
Jezus powiedział do swoich uczniów: Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie,
kiedy czas ten nadejdzie. Bo rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem,
który udał się w podróż. Zostawił swój dom, powierzył swoim sługom
staranie o wszystko, każdemu wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu
przykazał, żeby czuwał. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu
przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem.
By niespodzianie przyszedłszy, nie zastał was śpiących. Lecz co wam
mówię, mówię wszystkim: Czuwajcie!


19 komentarzy:

  1. Dobrej niedzieli i dobrego czasu Adwentu.
    Przyjdź, Panie Jezu.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Odnów nas Boże i daj nam zbawienie.
      Przyjdź Panie Jezu

      Usuń
    2. Zachęcam do wysłuchania/obejrzenia 3-minutowego filmiku z cyklu: "Zbliża się wasze Odkupienie - Redemptoryści na Adwent", przygotowanego przez ojców Redemptorystów z Krakowa. Na pierwszą niedzielę Adwentu naukę głosi o. Paweł Drobot CSsR na podstawie Mk 13,33-37.

      https://www.youtube.com/watch?v=1OqEuGr8pLQ

      Usuń
  2. Poniedziałek, 1 grudnia 2014

    (Iz 2,1-5)
    Widzenie Izajasza, syna Amosa, dotyczące Judy i Jerozolimy: Stanie się na
    końcu czasów, że góra świątyni Pańskiej stanie mocno na wierzchu
    gór i wystrzeli ponad pagórki. Wszystkie narody do niej popłyną, mnogie
    ludy pójdą i rzekną: Chodźcie, wstąpmy na Górę Pańską do
    świątyni Boga Jakubowego! Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli
    Jego ścieżkami. Bo Prawo wyjdzie z Syjonu i słowo Pańskie - z
    Jeruzalem. On będzie rozjemcą pomiędzy ludami i wyda wyroki dla licznych
    narodów. Wtedy swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na
    sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza, nie będą się
    więcej zaprawiać do wojny. Chodźcie, domu Jakuba, postępujmy w
    światłości Pańskiej!

    (Ps 122,1-2.4-9)
    REFREN: Idźmy z radością na spotkanie Pana

    Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano:
    "Pójdziemy do domu Pana".
    Już stoją nasze stopy
    w twoich bramach, Jeruzalem.

    Tam wstępują pokolenia Pańskie,
    aby zgodnie z prawem Izraela wielbić imię Pana.
    Tam ustawiono trony sędziowskie,
    trony domu Dawida.

    Proście o pokój dla Jeruzalem:
    Niech żyją w pokoju, którzy cię miłują.
    Niech pokój panuje w twych murach,
    a pomyślność w twoich pałacach.

    Ze względu na braci moich i przyjaciół
    będę wołał: "Pokój z tobą".
    Ze względu na dom Pana, Boga naszego,
    modlę się o dobro dla ciebie.

    (Ps 80,4)
    Panie, Boże nasz, przyjdź, aby nas uwolnić, okaż swoje oblicze, a
    będziemy zbawieni.

    (Mt 8,5-11)
    Gdy Jezus wszedł do Kafarnaum, zwrócił się do Niego setnik i prosił
    Go, mówiąc: Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo
    cierpi. Rzekł mu Jezus: Przyjdę i uzdrowię go. Lecz setnik
    odpowiedział: Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale
    powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie. Bo i ja, choć
    podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: Idź! - a idzie;
    drugiemu: Chodź tu! - a przychodzi; a słudze: Zrób to! - a robi. Gdy
    Jezus to usłyszał, zdziwił się i rzekł do tych, którzy szli za Nim:
    Zaprawdę powiadam wam: U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej
    wiary. Lecz powiadam wam: Wielu przyjdzie ze Wschodu i Zachodu i zasiądą
    do stołu z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w królestwie niebieskim.

    Komentarz

    Wojna trwa właściwie nieustannie. Widzimy w telewizji wystraszone twarze
    uciekinierów, czytamy pełne nienawiści słowa w gazetach. Ktoś próbuje
    tłumaczyć. Ale wojna podchodzi wciąż bliżej i bliżej. Czai się w
    domach, tępa, cicha wojna bez amunicji i wybuchów bomb. Jesteśmy chorzy
    na wojnę, na nieprzebaczenie. Adwent - to kolejna, nieśmiała próba
    chodzenia po drogach nadziei, że "wystarczy tylko słowo" (por.
    Mt 8,8), abyśmy odzyskali zdrowie i pojednani mogli zaśpiewać:
    "Chwała na wysokości, a pokój na ziemi".

    Wojciech Czwichocki OP, "Oremus" grudzień 2008, s. 9

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Idźmy z radością na spotkanie Pana! Przyjdź Panie Jezu!

      Usuń
    2. "Stanie się na końcu czasów, że góra świątyni Pańskiej stanie mocno na wierzchu
      gór i wystrzeli ponad pagórki. Wszystkie narody do niej popłyną, mnogie
      ludy pójdą" - chwała Tobie Panie

      Usuń
    3. "Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza, nie będą się więcej zaprawiać do wojny" - chwała Tobie Panie, przyjdź Panie Jezu!

      Usuń
    4. "Panie, Boże nasz, przyjdź, aby nas uwolnić, okaż swoje oblicze, a będziemy zbawieni" - przyjdź Panie Jezu

      Usuń
    5. "Przyjdę i uzdrowię go" - oddaję Ci Panie wszystkie moje choroby, oddaję Ci moją rodzinę i relacje w niej - przyjdź Panie Jezu

      Usuń
    6. "Zbliża się wasze Odkupienie - Redemptoryści na Adwent" - rozważanie o. Piotra Koźlaka CSsR na podstawie Mt 8,5-11:

      https://www.youtube.com/watch?v=taN46h1VqRM

      Usuń
  3. "Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami."- Panie tak bardzo chcę zawsze kroczyć Twoimi ścieżkami Ewa

    OdpowiedzUsuń
  4. Wtorek, 2 grudnia 2014

    (Iz 11,1-10)
    I wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści się odrośl z jego
    korzeni. I spocznie na niej Duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch
    rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Pańskiej. Upodoba sobie w bojaźni
    Pańskiej. Nie będzie sądził z pozorów ni wyrokował według pogłosek;
    raczej rozsądzi biednych sprawiedliwie i pokornym w kraju wyda słuszny
    wyrok. Rózgą swoich ust uderzy gwałtownika, tchnieniem swoich warg
    uśmierci bezbożnego. Sprawiedliwość będzie mu pasem na biodrach, a
    wierność przepasaniem lędźwi. Wtedy wilk zamieszka wraz z barankiem,
    pantera z koźlęciem razem leżeć będą, cielę i lew paść się będą
    społem i mały chłopiec będzie je poganiał. Krowa i niedźwiedzica
    przestawać będą przyjaźnie, młode ich razem będą legały. Lew też
    jak wół będzie jadał słomę. Niemowlę igrać będzie na norze kobry,
    dziecko włoży swą rękę do kryjówki żmii. Zła czynić nie będą ani
    zgubnie działać po całej świętej mej górze, bo kraj się napełni
    znajomością Pana, na kształt wód, które przepełniają morze. Owego
    dnia to się stanie: Korzeń Jessego stać będzie na znak dla narodów. Do
    niego ludy przyjdą po radę, i sławne będzie miejsce jego spoczynku.

    (Ps 72, 1-2. 7-8. 12-13. 17)
    Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie

    Boże, przekaż Twój sąd królowi,
    a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
    Aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie
    i ubogimi według prawa.

    Za dni Jego zakwitnie sprawiedliwość
    i wielki pokój, aż księżyc nie zgaśnie.
    Będzie panował od morza do morza,
    od Rzeki aż po krańce ziemi.

    Wyzwoli bowiem biedaka, który Go wzywa,
    i ubogiego, co nie ma opieki.
    Zmiłuje się nad biednym i ubogim,
    nędzarza ocali od śmierci.

    Niech Jego imię trwa na wieki,
    jak długo świeci słońce, niech trwa Jego imię.
    Niech Jego imieniem wzajemnie się błogosławią,
    niech wszystkie narody ziemi życzą Mu szczęścia.

    Oto nasz Pan przyjdzie z mocą i oświeci oczy sług swoich.

    (Łk 10,21-24)
    W tej właśnie chwili Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł:
    Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed
    mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż
    takie było Twoje upodobanie. Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też
    nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten,
    komu Syn zechce objawić. Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł:
    Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo powiadam wam: Wielu
    proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli,
    i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli.

    Komentarz

    Słowo "Adwent" oznacza przyjście. Być może nie tylko
    przyjście Zbawiciela, gdy narodził się w Betlejem, albo Jego przyjście
    na końcu czasów. Może dany jest nam czas, żeby przyjść "do
    siebie". Zaryzykować spojrzenie "prostaczka", który już
    teraz ogląda to, czego jeszcze nie widać: że "wilk zamieszka wraz z
    barankiem" i że "zła czynić już nie będą". Ćwiczymy
    to codziennie, gdy wstając przed świtem, wierzymy, że wzejdzie słońce.
    Adwent to przebudzenie.

    Wojciech Czwichocki OP, "Oremus" grudzień 2008, s. 12

    OdpowiedzUsuń
  5. "Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom" Ewa

    OdpowiedzUsuń
  6. Środa, 3 grudnia 2014

    Wspomnienie św. Franciszka Ksawerego, prezbitera

    (Iz 25,6-10a)
    W owym dniu: Pan Zastępów przygotuje dla wszystkich ludów na tej górze
    ucztę z tłustego mięsa, ucztę z wybornych win, z najpożywniejszego
    mięsa, z najwyborniejszych win. Zedrze On na tej górze zasłonę,
    zapuszczoną na twarz wszystkich ludów, i całun, który okrywał
    wszystkie narody; raz na zawsze zniszczy śmierć. Wtedy Pan Bóg otrze
    łzy z każdego oblicza, odejmie hańbę od swego ludu na całej ziemi, bo
    Pan przyrzekł. I powiedzą w owym dniu: Oto nasz Bóg, Ten, któremuśmy
    zaufali, że nas wybawi; oto Pan, w którym złożyliśmy naszą ufność:
    cieszmy się i radujmy z Jego zbawienia! Albowiem ręka Pana spocznie na
    tej górze.

    (Ps 23, 1-2a. 2b-3. 4. 5. 6)
    REFREN: Po wieczne czasy zamieszkam u Pana

    Pan jest moim pasterzem,
    niczego mi nie braknie.
    Pozwala mi leżeć
    na zielonych pastwiskach.

    Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć,
    orzeźwia moją duszę.
    Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach
    przez wzgląd na swoją chwałę.

    Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę,
    zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną.
    Kij Twój i laska pasterska
    są moją pociechą.

    Stół dla mnie zastawiasz
    na oczach mych wrogów.
    Namaszczasz mi głowę olejkiem,
    a kielich mój pełny po brzegi.

    Dobroć i łaska pójdą w ślad za mną
    przez wszystkie dni życia
    i zamieszkam w domu Pana
    po najdłuższe czasy.

    Oto Pan przyjdzie, aby lud swój zbawić, błogosławieni, którzy są
    gotowi wyjść Mu na spotkanie.

    (Mt 15,29-37)
    Jezus przyszedł nad Jezioro Galilejskie. Wszedł na górę i tam
    siedział. I przyszły do Niego wielkie tłumy, mając z sobą chromych,
    ułomnych, niewidomych, niemych i wielu innych, i położyli ich u nóg
    Jego, a On ich uzdrowił. Tłumy zdumiewały się widząc, że niemi
    mówią, ułomni są zdrowi, chromi chodzą, niewidomi widzą. I wielbiły
    Boga Izraela. Lecz Jezus przywołał swoich uczniów i rzekł: Żal Mi tego
    tłumu! Już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają co jeść. Nie chcę
    ich puścić zgłodniałych, żeby kto nie zasłabł w drodze. Na to rzekli
    Mu uczniowie: Skąd tu na pustkowiu weźmiemy tyle chleba żeby nakarmić
    takie mnóstwo? Jezus zapytał ich: Ile macie chlebów? Odpowiedzieli:
    Siedem i parę rybek. Polecił ludowi usiąść na ziemi; wziął siedem
    chlebów i ryby, i odmówiwszy dziękczynienie, połamał, dawał uczniom,
    uczniowie zaś tłumom. Jedli wszyscy do sytości, a pozostałych ułomków
    zebrano jeszcze siedem pełnych koszów.

    Komentarz

    "Żal mi tego tłumu" - mówi Jezus w dzisiejszej Ewangelii.
    Współczucie jest tą Boską umiejętnością, która wyrywa nas z
    obojętności, z zamknięcia na potrzeby i odczucia drugiego człowieka.
    Współczucie otwiera serce, sprawia, że jesteśmy gotowi zmierzyć się z
    niemożliwym, sprawia cuda. Misyjne dokonania św. Franciszka Ksawerego
    (1506-1552), który głosił Ewangelię w Indiach, Chinach i Japonii, są
    imponujące, jak na krótkie życie jednego człowieka. Rozpoznajemy w nim
    gwałtowność św. Jana Chrzciciela i żar serca, które współczuje.

    Wojciech Czwichocki OP, "Oremus" grudzień 2008, s. 17

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. "Oto nasz Bóg, Ten, któremuśmy zaufali, że nas wybawi" Jezu ufam Tobie i wierzę,że wszystko co dzieje się w moim życiu służy temu, abym była zbawiona Ewa

      Usuń
  7. Czwartek, 4 grudnia 2014

    (Iz 26-1-6)
    W ów dzień śpiewać będą tę pieśń w Ziemi Judzkiej: Miasto mamy
    potężne; On jako środek ocalenia sprawił mury i przedmurze. Otwórzcie
    bramy! Niech wejdzie naród sprawiedliwy, dochowujący wierności; jego
    charakter stateczny Ty kształtujesz w pokoju, w pokoju, bo Tobie zaufał.
    Złóżcie nadzieję w Panu na zawsze, bo Pan jest wiekuistą Skałą! Bo
    On poniżył przebywających na szczytach, upokorzył miasto niedostępne,
    upokorzył je aż do ziemi, sprawił, że w proch runęło: podepcą je
    nogi, nogi biednych i stopy ubogich.

    (Ps 118,1.8-9.19-21.25-27)
    REFREN: Błogosławiony, idący od Pana

    Wysławiajcie Pana, bo jest dobry,
    bo łaska Jego trwa na wieki.
    Lepiej się uciec do Pana,
    niż pokładać ufność w człowieku.
    Lepiej się uciec do Pana,
    niż pokładać ufność w książętach.

    Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości,
    wejdę przez nie i podziękuję Panu.
    Oto jest brama Pana,
    przez nią wejdą sprawiedliwi.
    Dziękuję Tobie, żeś mnie wysłuchał
    i stałeś się moim Zbawcą.

    O Panie, Ty nas wybaw,
    o Panie, daj nam pomyślność.
    Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie,
    błogosławimy was z Pańskiego domu.
    Pan jest Bogiem
    i daje nam światło.

    (Iz 55, 6)
    Szukajcie Pana, gdy Go można znaleźć, wzywajcie Go, gdy jest blisko.

    (Mt 7,21.24-27)
    Jezus powiedział do swoich uczniów: Nie każdy, który Mi mówi: Panie,
    Panie!, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę
    mojego Ojca, który jest w niebie. Każdego więc, kto tych słów moich
    słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który
    dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały
    się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był
    utwierdzony. Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia
    ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój
    zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry
    i rzuciły się na ten dom. I runął, a upadek jego był wielki.

    Komentarz

    "W ów dzień śpiewać będą tę pieśń w ziemi judzkiej:
    ". Tymczasem nasze miasto wcale nie jest
    potężne. Nasza wiara wątła, a życie wciąż mnoży znaki zapytania.
    Próbujemy zagadać naszą niepewność. Czujemy twardy grunt pod nogami,
    gdy mówimy. Czasem wypowiadamy słowa pobożne, czasem dobrze uzasadnione,
    niekiedy agresywne. Ale to tylko słowa - ulotne i nietrwałe. Kiedy
    przestają dźwięczeć, nastaje cisza. Dopiero wtedy możemy zacząć
    słuchać. Gdy usłyszymy, zaczynamy żyć naprawdę. Coraz pewniej stoimy
    na nogach, prostujemy plecy.

    Wojciech Czwichocki OP, "Oremus" grudzień 2008, s. 21

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. "Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały
      się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był
      utwierdzony" - Jezu pomagaj mi budować dom na skale.Ewa

      Usuń
  8. Sobota, 6 grudnia 2014

    (Iz 30,19-21.23-26)
    To mówi Pan Bóg, Święty Izraela: Zaiste, o ludu, który zamieszkujesz
    Syjon w Jerozolimie, nie będziesz gorzko płakał. Rychło okaże ci On
    łaskę na głos twojej prośby. Ledwie usłyszy, odpowie ci. Choćby ci
    dał Pan chleb ucisku i wodę utrapienia, twój Nauczyciel już nie
    odstąpi, ale oczy twoje patrzeć będą na twego Mistrza. Twoje uszy
    usłyszą słowa rozlegające się za tobą: To jest droga, idźcie nią!,
    gdybyś zboczył na prawo lub na lewo. On użyczy deszczu na twoje zboże,
    którym obsiejesz rolę, a chleb z urodzajów gleby będzie soczysty i
    pożywny. Twoja trzoda będzie się pasła w owym czasie na rozległych
    łąkach. Woły i osły obrabiające rolę żreć będą paszę dobrze
    przyprawioną, która została przewiana opałką i siedlaczką. Przyjdzie
    do tego, iż po wszystkich wysokich górach i po wszystkich wzniesionych
    pagórkach znajdą się strumienie płynących wód na czas wielkiej rzezi,
    gdy upadną warownie. Wówczas światło księżyca będzie jak światło
    słoneczne, a światło słońca stanie się siedmiokrotne, jakby światło
    siedmiu dni - w dniu, gdy Pan opatrzy rany swego ludu i uleczy jego sińce
    po razach.

    (Ps 147,1-2.3-4.5-6)
    REFREN: Szczęśliwi wszyscy, co ufają Panu

    Chwalcie Pana, bo dobrze jest śpiewać psalmy Bogu,
    słodko jest Go wychwalać.
    Pan buduje Jeruzalem,
    gromadzi rozproszonych z Izraela.

    On leczy złamanych na duchu
    i przewiązuje im rany.
    On liczy wszystkie gwiazdy
    i każdej nadaje imię.

    Nasz Pan jest wielki i potężny,
    a Jego mądrość niewypowiedziana.
    Pan dźwiga pokornych,
    karki grzeszników zgina do ziemi.

    (Iz 33,22)
    Pan naszym sędzią, Pan naszym prawodawcą, Pan naszym królem, On nas
    zbawi.

    (Mt 9,35-10,1.6-8)
    Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych
    synagogach, głosił Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i
    wszystkie słabości. A widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo
    byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza. Wtedy rzekł do
    swych uczniów: żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście
    Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Wtedy przywołał
    do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami
    nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie
    słabości. Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące
    wskazania: Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta
    samarytańskiego! Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu
    Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie.
    Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych,
    wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie!

    Komentarz

    Nadzieja - to sposób patrzenia na to, co każdego dnia staje przed naszymi
    oczami. Jezus, ogarniając wzrokiem "znękanych i porzuconych",
    widzi wielki żniwo. Nasz wzrok najczęściej zatrzymuje się na
    cierpieniu, braku, niesprawiedliwości. Nie umiemy patrzeć do końca,
    brakuje nam spojrzenia, które wbrew wszystkiemu wciąż się spodziewa.
    Adwent podpowiada nam, że możemy "patrzeć na naszego Mistrza".
    On widzi "żniwo wielkie", ponieważ się lituje. Współczucie
    rodzi nadzieję.

    Wojciech Czwichocki OP, "Oremus" grudzień 2008, s. 30

    OdpowiedzUsuń
  9. "To jest droga, idźcie nią!" dziękuję Ci Panie za Twoje wskazówki jak iść Ewa

    OdpowiedzUsuń