Król pragnie twego piękna

Pod takim tytułem odbywały się Warsztaty Tańca Uwielbienia w Staniątkach, w których brałam udział. Przyjechało na nie trzydzieści kobiet z różnych zakątków Polski. 

Zajęcia prowadziła dla nas Alicja Libura-Gil, nauczyciel tańca współczesnego. Uczyła się warsztatu tanecznego w Brukseli (lekcje indywidualne u Yary Kupper, Academie de danse „Yantra”) oraz w Krakowie (zespół tańca DF). Zajmuje się choreoterapią oraz jej analizą pod kątem zagrożeń duchowych. Od 2010 roku prowadzi rekolekcje dla kobiet pt. „Król pragnie twego piękna”, połączone z warsztatem pracy z ciałem (klasztor s.s. Benedyktynek w Staniatkach). Pomysłodawczyni projektu „Strefa Kobiety Wyzwolonej”, organizującego tematyczne rekolekcje dla kobiet i dziewcząt (www.kobietawyzwolona.net). W pracy z ciałem fascynuje ją odkrywanie, że jesteśmy wraz z naszymi ciałami „hand made by God”. Do tego zachęca też uczestników swoich zajęć. Żona, mama czwórki dzieci. Jest kobietą piękną, nieprzeciętnie utalentowaną, spełnioną. Tutaj krótki film o tym, co tak bardzo kocha SPEŁNIENIE.

Mówi się, że jednym z trzech najpiękniejszych obrazów świata jest kobieta w tańcu. Patrząc na Alicję nie sposób się sprzeciwić.

Codzienne zajęcia rozpoczynałyśmy krótką modlitwą, po której Alicja głosiła nam konferencje dotyczące duchowej strony kobiecości. Mówiła o sercu kobiety, o ranie, która została mu zadana na przestrzeni lat, o tym, co jest naszym pochyleniem i niemocą (na podstawie fragmentu z Ewangelii wg. św. Łukasza: "Jezus nauczał w szabat w jednej z synagog. A była tam kobieta, która od osiemnastu lat miała ducha niemocy: była pochylona i w żaden sposób nie mogła się wyprostować. Gdy Jezus ją zobaczył, przywołał ją i rzekł do niej: 'Niewiasto, jesteś wolna od swej niemocy'. Włożył na nią ręce, a natychmiast wyprostowała się i chwaliła Boga /Łk 13,10-17/". 

 Każda z nas jest w jakiś sposób pochylona. Bez względu na wiek, stan, pozycję zawodową. Bez względu na to, czy jesteśmy kobietami dojrzałymi, czy w tę kobiecość dopiero wchodzimy. To pochylenie to rzeczywistość nie tyle fizyczna czy psychiczna, ale przede wszystkim duchowa. To ono sprawia, że nie nie przyjmujemy w pełni bogactwa naszej kobiecości. Że nie mamy często siły i czujemy jakbyśmy dźwigały ogromne ciężary. Chodzimy smutne, udręczone. Lekiem na to wszytko jest przyjście do Jezusa. Przyłożenie rany naszego serca do Rany Serca Boga. Tylko Jezus ma moc nas wyprostować. On chce nas uwalniać od naszego pochylenia, czymkolwiek ono jest. Chce, byśmy w Nim szukały potwierdzenia naszego piękna . Chce nas uczynić kobietami silnymi, kobietami według Jego zamysłu. Kobietami znającymi swoją wartość i kobiecą godność. Pogodnymi, mądrymi, szczęśliwymi. 

Kolejne konferencje były równie ciekawe i pomocne w zaglądnięcie w swoje serce. Zachęcam do wzięcia udziału w przyszłym roku. Tym bardziej, że po porannych konferencjach rozpoczynały się warsztaty tańca. Alicja jest mistrzynią w tym, co robi. Na początek dnia serwowała nam zestaw ćwiczeń wzmacniająco-rozciągającyh, a następnie taniec. Stał się on dla nas cudownym środkiem do odkrycia wewnętrznej nadzwyczajnej wolności. Poprzez taniec w czasie warsztatów byliśmy zaproszone do bycia w obecności Boga, tańczenia pod Jego Obliczem. Zaproszone do odkrycia światła, piękna, które mieszka w naszych ciałach.

Jeśli chciałbyś doświadczyć podobnych przeżyć i emocji, zapraszam na spotkanie do Krakowa. We wrześniu warsztaty ruchowo-taneczne poprowadzi Monika Golec z Warszawy. A w październiku, jak wszystko dobrze pójdzie, zajęcia zrobiłaby nam właśnie Alicja. Dziękuję Monice i Ali za otwartość i chęć współpracy!



Dziękuję pani fotograf Magdalenie Poprawskiej za zrobienie i nadesłanie zdjęć.